Historyczny rozwój przyrody ożywionej następuje wgpewne prawa i charakteryzuje się zbiorem indywidualnych cech. Postępy biologii w pierwszej połowie XIX wieku stały się warunkiem wstępnym do powstania nowej nauki - biologii ewolucyjnej. Natychmiast stała się popularna. I udowodniła, że ewolucja w biologii jest deterministycznym i nieodwracalnym procesem rozwoju zarówno pojedynczych gatunków, jak i całych ich zbiorowisk - populacji. Występuje w biosferze Ziemi, wpływając na wszystkie jej muszle. Ten artykuł będzie poświęcony zarówno badaniu koncepcji gatunków biologicznych, jak i czynnikom ewolucji.
Historia rozwoju poglądów ewolucyjnych
Nauka przeszła trudną ścieżkę formacjiświatopoglądowe idee dotyczące mechanizmów leżących u podstaw natury naszej planety. Zaczęło się od idei kreacjonizmu wyrażonych przez C. Linnaeusa, J. Cuviera, C. Layele. Pierwszą hipotezę ewolucyjną przedstawił francuski naukowiec Lamarck w pracy „Philosophy of Zoology”. Angielski badacz Charles Darwin jako pierwszy w nauce wyraził pogląd, że ewolucja w biologii jest procesem opartym na zmienności dziedzicznej i doborze naturalnym. Jej podstawą jest walka o byt.
Darwin uważał, że pojawienie się ciągłezmiany gatunków biologicznych są wynikiem ich adaptacji do ciągłej zmiany czynników środowiskowych. Walka o byt to zdaniem naukowca zespół relacji między organizmem a otaczającą przyrodą. A jego przyczyna leży w pragnieniu istot żywych, aby zwiększyć swoją liczbę i poszerzyć swoje siedliska. Wszystkie powyższe czynniki, w tym ewolucja. Biologia, klasa 9, którą uczy się na zajęciach, bada procesy zmienności dziedzicznej i doboru naturalnego w dziale „Doktryna ewolucyjna”.
Syntetyczna hipoteza rozwoju świata organicznego
Za życia Karola Darwina jego pomysły byłykrytykowany przez wielu tak znanych naukowców, jak F. Jenkin i G. Spencer. W XX wieku, w związku z burzliwymi badaniami genetycznymi i postulatami praw dziedziczenia Mendla, stało się możliwe stworzenie syntetycznej hipotezy ewolucji. Opisali to w swoich pracach tak znani naukowcy jak S. Chetverikov, D. Haldane i S. Ryde. Argumentowali, że ewolucja w biologii jest zjawiskiem postępu biologicznego w postaci aromorfoz, idioadaptacji, dotykających populacje różnych gatunków.
Zgodnie z tą hipotezą czynniki ewolucyjneto fale życia, dryf genów i izolacja. Formy historycznego rozwoju przyrody przejawiają się w takich procesach, jak specjacja, mikroewolucja i makroewolucja. Powyższe poglądy naukowe można przedstawić jako podsumowanie wiedzy o mutacjach, które są źródłem zmienności dziedzicznej. A także idea populacji jako jednostki strukturalnej historycznego rozwoju gatunku biologicznego.
Co to jest środowisko ewolucyjne?
Termin ten oznacza biogeocenotycznypoziom organizacji dzikich zwierząt. Zachodzą w nim procesy mikroewolucyjne, dotykające populacje jednego gatunku. W rezultacie możliwe staje się pojawienie się podgatunków i nowych gatunków biologicznych. Obserwuje się tu procesy prowadzące do powstania taksonów - rodzajów, rodzin, klas. Są związane z makroewolucją. Badania naukowe V. Vernadsky'ego, dowodzące ścisłego powiązania wszystkich poziomów organizacji żywej materii w biosferze, potwierdzają fakt, że biogeocenoza jest środowiskiem procesów ewolucyjnych.
W punkcie kulminacyjnym, czyli stabilnych ekosystemach, wtam, gdzie występuje duża różnorodność populacji wielu klas, zmiany zachodzą w wyniku spójnej ewolucji. Gatunki biologiczne w takich stabilnych biogeocenozach nazywane są koenofilnymi. A w systemach o niestabilnych warunkach zachodzi niespójna ewolucja wśród ekologicznie plastycznych, tak zwanych gatunków koenofobicznych. Migracje osobników z różnych populacji tego samego gatunku zmieniają ich pule genów, zaburzając częstotliwość występowania różnych genów. Tak myśli współczesna biologia. Potwierdza to ewolucja świata organicznego, którą rozważymy poniżej.
Etapy rozwoju przyrody
Tacy naukowcy, jak S.Razumovsky i V.Krasilov udowodnił, że tempo ewolucji leżące u podstaw rozwoju przyrody jest nierówne. Reprezentują powolne i prawie niezauważalne zmiany w stabilnych biogeocenozach. Przyspieszają gwałtownie w okresach kryzysów środowiskowych: katastrof spowodowanych przez człowieka, topniejących lodowców itp. We współczesnej biosferze żyje około 3 milionów gatunków istot żywych. Najważniejsze z nich dla życia człowieka są badane przez biologię (klasa 7). Ewolucja pierwotniaków, jelit, stawonogów, strunowców jest stopniowym powikłaniem układu krążenia, oddechowego i nerwowego tych zwierząt.
Pierwsze pozostałości organizmów żywych znajdują się wArcheańskie skały osadowe. Ich wiek wynosi około 2,5 miliarda lat. Pierwsze eukarionty pojawiły się na początku ery proterozoicznej. Możliwe warianty pochodzenia organizmów wielokomórkowych wyjaśniają naukowe hipotezy fagocytelli I. Mechnikowa i gastreii E. Gotella. Ewolucja w biologii to ścieżka rozwoju żywej przyrody od pierwszych archeańskich form życia do różnorodności flory i fauny współczesnej ery kenozoicznej.
Współczesne rozumienie czynników ewolucji
Reprezentują warunki, które powodująadaptacyjne zmiany w organizmach. Ich genotyp jest najlepiej chroniony przed wpływami zewnętrznymi (konserwatyzm puli genów gatunku biologicznego). Informacje dziedziczne mogą nadal ulec zmianie pod wpływem mutacji chromosomów genów. W ten właśnie sposób - nabywanie nowych znaków i właściwości - następowała ewolucja zwierząt. Biologia bada to w takich dziedzinach, jak anatomia porównawcza, biogeografia i genetyka. Rozmnażanie, jako czynnik ewolucji, ma wyjątkowe znaczenie. Zapewnia zmianę pokoleniową i ciągłość życia.
Człowiek i biosfera
Procesy powstawania skorup Ziemi iaktywność geochemiczna organizmów żywych jest badana przez biologię. Ewolucja biosfery naszej planety ma długą historię geologiczną. Został on opracowany przez V. Vernadsky'ego w jego nauczaniu. Wprowadził też termin „noosfera”, rozumiejąc przez to wpływ świadomej (umysłowej) działalności człowieka na przyrodę. Żywa materia wchodząca do wszystkich powłok planety zmienia je i determinuje obieg materii i energii.
