Mary Stuart była jedną z najbardziej znanych kobiet w Szkocji, a jej egzekucja w 1587 roku była tragicznym wydarzeniem w życiu kraju.
Urodziła się 8 grudnia 1542 r.Przyszła królowa wychowała się na dworze francuskim, od dzieciństwa uczyła się języków i sztuki. W wieku 14 lat wyszła za mąż za Dauphina z Francji - Franciszka II. Wkrótce po tym ślubie angielski tron był wolny.
Однако Мария Стюарт не отказалась от стремлений rządzić Anglią. Wzięła herb Anglii, łącząc go z herbem Szkocji. Do tego czasu Elżbiecie udało się zdobyć autorytet w swoim kraju. W 1560 r. Franciszek II zmarł i musiała wrócić do Szkocji. Po luksusie Luwru bieda i dzikość rodzimego kraju wywołały tęsknotę za nim. Mary pozwoliła sobie na flirt z arystokratką Chatelard.
Maria Stewart, której biografia jest złożona iromantyczny, znany jako szlachetny i kobiecy władca, który żył bardziej uczuciami niż interesami politycznymi. Odrzuciła ofertę ręki synowi hiszpańskiego monarchy, królów szwedzkich i duńskich i nagle „wyskoczyła”, by poślubić lorda Darnleya. Interesy polityczne poświęcono dla miłości. Darnley był potomkiem królewskich domów Tudorów i Stuartów. Ale małżeństwo trwało tylko sześć miesięcy.
Maryja i jej zwolennicy wypędzeni ze stolicymąż i kochanek - hrabia Boswell. Zrozumiała, że papież nie wyrazi zgody na rozwód, więc oszukańczo zwabiła Darnleya do stolicy, gdzie został zabity. Następnie kochankowie pobrali się, mimo że Szkoci uważali Boswella za mordercę Darnleya. To postawiło lud przeciwko królowej. Wybuchło powstanie - Mary Stuart została schwytana, Boswell zdołał uciec.
Лорды заключили королеву в замке Лохлевен и zmuszony do podpisania abdykacji. Królem był jej syn Jakub VI. Po pewnym czasie zniewolona królowa wymknęła się z narzuconej „opieki” i zgromadziła armię, ale została pokonana. Mary uciekła do Anglii w nadziei na poparcie Elżbiety. Ale w rzeczywistości była przetrzymywana w honorowej niewoli w Anglii, jej syn jej odmówił.
Zajęła się nią historia niefortunnej królowejdzieła wielu pisarzy. Schiller pisał o niej („Mary Stuart”), przedstawiając ją czytelnikom nie jako wspaniałą władczynię, ale jako inteligentną, emocjonalną, śmiertelną kobietę, której uczucia nie pozwoliły jej stać się skutecznym przywódcą. Była silna i celowa. Była osobą, dzięki której jej postać była tak sławna, atrakcyjna i godna stałej uwagi.