Po zakończeniu I wojny światowej na mapieW Europie pojawiła się nowa Polska. Kraj ten uważał się za prawnego następcę starej monarchii, która istniała do rozbiorów pod koniec XVIII wieku. Wyzwoliwszy się spod panowania rosyjskiego, Polacy stworzyli w ten sposób II Rzeczpospolitą Obojga Narodów. W 1939 r. Został zajęty przez wojska hitlerowskich Niemiec i Związku Radzieckiego.
Powstanie republiki
W oficjalnej historiografii polskiej uważa się, żeże Rzeczpospolita Polska (1918-1939) pojawiła się 11 listopada 1918 roku. Tego dnia niemiecki garnizon w Warszawie został rozbrojony i zneutralizowany. Niemcy zajęli Polskę, która była formalnie częścią Imperium Rosyjskiego. Ta monarchia już nie istniała. W Rosji szalała wojna domowa, a ona nie miała czasu dla Polski.
Po ustanowieniu porządku w Warszawie,Rada Regencyjna. Przekazał władzę Józefowi Piłsudskiemu, przywódcy Polskiej Partii Socjalistycznej i bohaterowi narodowemu. Nowa głowa państwa utworzyła rząd, na którego czele stanął Jendzhey Morachevsky. Natychmiast uchwalono ważne ustawy o ośmiogodzinnym dniu roboczym, ubezpieczenie społeczne itp. Piłsudski, choć wcześniej był socjalistą, po dojściu do władzy wyrzekł się swoich poglądów. Niemniej jednak, aby pozostać u steru kraju, musiał pójść na kompromis z lewicą.
Międzynarodowe uznanie
Już w styczniu 1919 r. Rzeczpospolita Polska(1918-1939) przeżył pierwszą nieudaną próbę zamachu stanu. Potem Piłsudski zmienił rząd. Potem nastąpiło międzynarodowe uznanie niepodległości Polski i legitymacji jej władz. Wśród zwolenników Piłsudskiego były Stany Zjednoczone, Francja, Anglia i Włochy. 20 lutego Sejm Ustawodawczy powołał go na stanowisko szefa państwa i najwyższego przywódcy.
Tylko kiedy Rzeczpospolita Polska (1918-1939)pojawiły się, jego granice były nadal nieokreślone. Właśnie skończyła się pierwsza wojna światowa i teraz Europa musiała uzgodnić nowe granice wewnętrzne. W 1919 roku podpisano traktat wersalski. Ponieważ Niemcy zostały uznane za agresora, oderwano od nich znaczną część terytorium. Polska otrzymała województwo poznańskie i część Pomorza. Zaanektowany Gdańsk został uznany za wolne miasto.
Nierozwiązana pozostała kwestia Śląska.Na tym terenie mieszkali zarówno Polacy, jak i Niemcy, choć terytorium to pozostało własnością Niemiec. W latach 1919-1921. jednocześnie miały miejsce trzy powstania narodowe Słowian. Nowo utworzona Liga Narodów postanowiła podzielić Śląsk, aby uniknąć przyszłych konfliktów. Część tego regionu została przyłączona do Polski jako województwo autonomiczne.
Spory graniczne
Trudna sytuacja utrzymywała się również na wschodziegranice. Najpierw Rzeczpospolita Polska (1918-1939) pokonała ukraińskich nacjonalistów, którzy chcieli stworzyć niepodległe państwo. Wkrótce ich miejsce zajęli komuniści. W 1919 roku wybuchła wojna polsko-radziecka. Dla Lenina i jego zwolenników ta kampania była tylko pierwszym krokiem do zorganizowania światowej rewolucji proletariackiej.
Wojska radzieckie dotarły nawet do Wisły i znalazły sięna przedmieściach Warszawy. Wojska polskie przeprowadziły jednak skuteczną kontrofensywę i dotarły do Mińska. W 1921 roku podpisano traktat pokojowy w Rydze. Zachodnie regiony Ukrainy i Białorusi zostały przydzielone Polsce.
Uzgodniono południową granicę państwaprzez władze Czechosłowacji latem 1920 roku. Następnie oba kraje podzieliły między siebie region Teshin. Tej jesieni wojska marszałka Piłsudskiego zdobyły Wilno. W ten sposób II Rzeczpospolita Obojga Narodów ugruntowała swoją potęgę na terenach, w których język polski był głównym lub wspólnym językiem jej mieszkańców. Instytucje państwowe powstały w chaosie. Po I wojnie światowej Polska, Rosja i inne kraje europejskie długo się regenerowały.
Przewrót majowy
W 1924 r. Ważny finansowyreforma. Nowa waluta w Polsce - złoty, zastąpiła starą markę. Jednak pomimo transformacji gospodarczej rządu sytuacja w Polsce była zła. W kraju utrzymywała się hiperinflacja. Masy i, co ważniejsze, wojsko były nieszczęśliwe. Druga Rzeczpospolita nie mogła pozostać w swojej poprzedniej konfiguracji. Większość nadal polegała na Józefie Piłsudskim.
Jej ostoją stali się lewacy, inteligencja i wojsko.Piłsudskiemu pomagał minister wojny елиeligowski, który zezwolił na rozległe manewry. Marszałek miał więc do swojej dyspozycji dużą armię. W maju 1926 r. Przeniósł się do Warszawy. Walka ze zwolennikami rządu trwała trzy dni. Ostatecznie 15 maja stolica przeszła pod kontrolę Piłsudskiego. Dwa tygodnie później został ponownie wybrany na Prezydenta RP, ale złożył rezygnację.
Proces brzeski
W latach 1931-1932.Piłsudski ostatecznie pozbył się swoich przeciwników politycznych. Pod zarzutem popełnienia przestępstw władze aresztowały byłych posłów Sejmu, którzy sprzeciwiali się nowemu reżimowi reorganizacji.
Nad nimi toczył się proces brzeski.Został nazwany na cześć miejsca przetrzymywania więźniów. Odprawiali swój czas w twierdzy brzeskiej. Niektórym opozycjonistom udało się wyemigrować do Czechosłowacji lub Francji. Reszta odbyła wyroki więzienia i została skutecznie wyrzucona z życia politycznego kraju. Dzięki tym działaniom zwolennicy Piłsudskiego utrzymali się u władzy aż do upadku II Rzeczypospolitej.
Urządzenia sanitarne
Piłsudski poparł kandydaturę IgnacegoMoscitsky jako głowa państwa. Został prezydentem kraju do 1939 roku, kiedy to najechał go Wehrmacht. Powstał autorytarny reżim, który opierał się na wojsku. Na mocy nowego porządku rząd w RP utracił większość uprawnień.
Nowo utworzony reżim nazwano reorganizacją.Władze zaczęły prześladować opozycjonistów i przeciwników kursu Piłsudskiego (a także silnie wpływał na politykę państwa). Oficjalnie autorytaryzm w postaci wysoce scentralizowanej władzy został zapisany w nowej konstytucji z 1935 roku. Określił też inne ważne fundamenty ustroju państwowego, np. Uznanie języka polskiego za jedyny język państwowy, mimo obecności mniejszości narodowych w niektórych regionach.
Umowy ze Związkiem Radzieckim i Niemcami
Piłsudski w 1926 r. Został ministrem wojnybiznes. Całkowicie kontrolował politykę zagraniczną kraju. Udało mu się ustabilizować stosunki z sąsiadami. W 1932 r. Zawarty został pakt o nieagresji ze Związkiem Radzieckim oraz uzgodniono i uregulowano jego granicę z Polską. Republika podpisała podobną umowę z Niemcami w 1934 roku.
Jednak umowy te były niewiarygodne.Piłsudski nie ufał komunistom, a tym bardziej nazistom, którzy doszli do władzy w Niemczech. Polska, Rosja, III Rzesza i ich zawiłe i skomplikowane stosunki były źródłem napięć w całej Europie. Piłsudski starając się grać bezpiecznie, szukał wsparcia w Wielkiej Brytanii i Francji. Minister spraw wojskowych zmarł 12 maja 1935 r. W związku ze śmiercią marszałka po raz pierwszy i ostatni w historii II Rzeczypospolitej ogłoszono żałobę narodową.
Polonizacja
W okresie międzywojennym Polska była wielonarodowakraj. Wynikało to z faktu, że w granicach Rzeczypospolitej znajdowały się tereny zaanektowane głównie podczas podbojów zbrojnych w sąsiednich państwach. Polaków w kraju było około 66%. Szczególnie mało było ich na wschodzie Rzeczypospolitej.
Ukraińcy stanowili 10% ludności republiki,Żydzi - 8%, Rusini - 3% itd. Taki narodowy kalejdoskop nieuchronnie prowadził do konfliktów. Aby jakoś załagodzić sprzeczności, władze prowadziły politykę polonizacji - narzucania polskiej kultury i języka polskiego na terenach zamieszkałych przez mniejszości etniczne.
Konflikt Teshin
W drugiej połowie lat 30. międzynarodowysytuacja nadal się pogarszała. Adolf Hitler nalegał na powrót do Niemiec ziem wydartych jej po I wojnie światowej. W 1938 roku podpisano słynne porozumienie monachijskie. Niemcy otrzymały Sudety, które należały do Czechosłowacji, ale były zamieszkane głównie przez Niemców. Jednocześnie Polska nie wahała się przed wystąpieniem z roszczeniem do swojego południowego sąsiada.
30 września 1938 Czechosłowacja została wysłanaultimatum. Zażądali od Pragi zwrotu Ziemi Cieszyńskiej, na którą ze względu na cechy narodowe regionu pretendowała Polska. Dziś, ze względu na krwawe wydarzenia II wojny światowej, prawie nie pamięta się o tym konflikcie. Jednak dopiero w 1938 r. Polska zdobyła Tesin, korzystając z kryzysu sudeckiego.
Ultimatum Hitlera
Mimo porozumienia monachijskiego apetytHitler tylko dorósł. W marcu 1939 roku Niemcy zażądały od Polski zwrotu Gdańska i zapewnienia sobie korytarza do Prus Wschodnich. Wszystkie wnioski zostały odrzucone w Warszawie. 28 marca Hitler zerwał pakt o nieagresji między Niemcami a Polską.
W sierpniu III Rzesza podpisała traktat zZwiązek Radziecki. Tajny protokół dokumentu zawierał porozumienie o podziale Europy Wschodniej na strefy wpływów. Stalin i Hitler otrzymali połowę Polski. Dyktatorzy wyznaczyli nową granicę wzdłuż linii Curzona. Odpowiadało to składowi etnicznemu populacji. Na wschód od niej mieszkali Litwini, Białorusini i Ukraińcy.
Okupacja kraju
1 września 1939 r. Oddziały nazistowskich Niemiecprzekroczył granicę polsko-niemiecką. Rząd kraju wraz z Ignacym Moscickim uciekł do sąsiedniej Rumunii dwa tygodnie później. Wojsko polskie było znacznie słabsze niż niemieckie. To z góry zadecydowało o przemijalności kampanii.
Ponadto 17 września wojska radzieckiezaatakował wschodnią Polskę. Dotarli do linii Curzona. Lwów Szturmowała Armia Czerwona i Wehrmacht. Otoczeni z obu stron Polacy nie mogli powstrzymać nieuniknionego. Pod koniec miesiąca całe terytorium kraju zostało zajęte. 28 września Związek Radziecki i Niemcy oficjalnie uzgodniły nowe granice państwowe. Druga Rzeczpospolita przestała istnieć. Odrodzenie polskiej państwowości nastąpiło po zakończeniu drugiej wojny światowej. W kraju ustanowiono komunistyczny reżim lojalny wobec ZSRR.
W czasie wojny rządził polskina wygnaniu. Po porozumieniu się mocarstw zachodnich ze Związkiem Radzieckim w sprawie przyszłości Europy Wschodniej i Środkowej nie było już uznawane w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Niemniej jednak rząd na uchodźstwie istniał do 1990 roku. Następnie regalia prezydenckie zostały przekazane szefowi nowej III Rzeczypospolitej Lecha Wałęsy.
