System monarchiczny dopracowany przez wiekidziedzictwo władzy jest zorganizowane, wydaje się, solidnie i rzetelnie. „Namaszczony przez Boga”, ponieważ nikt nie twierdzi, że jest jego miejscem, nie ma się czym martwić - skandaliczne rezygnacje, impeachment i inne kłopoty (w przeciwieństwie do wybranego szefa rządu lub państwa) nie grożą mu.
Poznaj siebie, usiądź na tronie do końca wieku ijeśli się zmęczysz - przekaż monarchalne obowiązki wraz z regalią spadkobiercy i ciesz się zasłużonym odpoczynkiem! W większości przypadków tak właśnie się dzieje (najnowszym przykładem jest „rezygnacja” królowej Holandii), ale jest coś, co nazywa się „kryzysem dynastycznym”, a to zjawisko może podważyć drzewo najpotężniejszej i najwybitniejszej monarchii ... Co za nieszczęście , dlaczego takie wyrażenie przypomina rozczarowującą diagnozę medyczną?
Kryzys dynastyczny jest w skróciebrak następcy. Sam spadkobierca tronu, który, będąc pełnoprawnym królem (królem, cesarzem, sułtanem itp.), Nie pozwoli monarchowi dynastii, do której należy, zatrzymać się. Ale powody, dla których to płynne przekazanie władzy może nie nastąpić, ogromna liczba, tylko jedna w każdym razie pozostaje niezmienna - ta sytuacja zawsze przynosi chaos i zamieszanie, aw niektórych przypadkach samo istnienie stanu, który nagle pozostaje bez najwyższego, jest kwestionowane panowie.
Jak na przykład losy imperiumAleksander Wielki, czy ten macedoński król, który został władcą wielu ziem i ludów, zajął się następcą przed śmiercią w drodze powrotnej z Indii? Ale Aleksander zmarł z dnia na dzień, a jego imperium rozpadło się na kilka wrogich sobie królestw, co z kolei również nie trwało długo. W ten sposób oderwały się jednocześnie dwie dynastie: skromny Macedończyk, którego koronę odziedziczył Aleksander, i ten, którego założycielem został; skończyło się z nim.
A oto przykład tego, jak pogrążył się kryzys dynastycznymyliło inne imperium - Brytyjczyków. W 1936 r. Król Edward VIII przyzwoicie wstąpił na tron, zgodnie z wszelkimi zasadami, ale nie panował długo, tylko przez około 10 miesięcy, a następnie zrzekł się godności królewskiej na rzecz swojego młodszego brata (ojca obecnej królowej Elżbiety). Poprzedziło to wielkie skandale, ponieważ przyczyną wszystkiego była kobieta - nie tylko cudzoziemiec, który także był rozwiedziony. Co za horror dla dobrej, starej Anglii! Edward nie mógł poślubić jej w randze króla, ale nie chciał zostawić jej jako dżentelmena, woląc opuścić tron.
Zdefiniowanie kryzysu jako „wrodzonegochoroby ”, jako nieunikniony czynnik ryzyka nieodłącznie związany z samym systemem monarchicznym, potwierdzają nie tylko fakty historyczne, ale także kultura - od bajek i legend po obrazy artystów i dramaturgów. Jest to jednak kolejny, nie mniej interesujący temat, pełen najbardziej nieoczekiwane fabuły - zarówno tragiczne, jak i naprawdę komediowe.
I tak długo, jak długo istnieją monarchie, tak długo, jak wielki, straszny (a czasem śmieszny) kryzys dynastyczny decyduje o ich losie, te spiski nie zostaną wyczerpane.
