Duża liczba budynków pałacowych, bogactwoa luksus ich wykończeń od wielu lat zmienia oblicze architektoniczne Petersburga. W końcu to miasto słynie z wyjątkowych pałaców głównych urzędników, arystokratów i innych szlachetnych ludzi. Na szczególną uwagę zasługuje Letni Pałac Cesarzowej Elżbiety Pietrownej. Możesz dowiedzieć się więcej na ten temat, czytając ten artykuł.
Życie kulturalne stolicy za panowania Elżbiety Pietrownej
Wraz z wstąpieniem na tron nowej cesarzowej wpaństwo rozpoczęło kolejny etap kształtowania się sfer kulturowych. Ten rozkwit miał wpływ na stolicę. Miasto znacznie się zmieniło. W dobie rozwoju kulturalnego Petersburga preferowano budowę zabytków architektury. Na szczególną uwagę zasługuje Pałac Letni. Pałace Petersburga do dziś cieszą oczy mieszkańców miasta i turystów.
Za panowania Elżbiety Pietrownej (1741 -1761) szczególne znaczenie miała budowa pałaców. Następnie Francesco Bartolomeo Rastrelli, jeden z najlepszych architektów w historii państwa, był zaangażowany w wznoszenie prawdziwych arcydzieł. Wśród jego dzieł jest Letni Pałac Elżbiety Pietrownej. Należy to uznać za najlepsze dzieło architekta.
Ogólna charakterystyka konstrukcji
Letni Pałac Elżbiety PietrownaPetersburg został wzniesiony przez B. F. Rastrelli w okresie od 1741 do 1744. Według architekta w budynku znajdowało się około 160 mieszkań, wśród których znajdował się kościół i krużganki. Pałac został ozdobiony licznymi rzeźbami, fontannami i ogrodem. Z biegiem czasu rezydencja przeszła szereg zmian związanych z niezadowoleniem architekta ze swojej pracy. Prace budowlane trwały tu przez kilka lat.
Pałac Letni Elżbiety Pietrownej: historia budowy
Terytorium, na którym znajduje się Michajłowskizamek, w pierwszej połowie XVIII wieku należał do Ogrodu Letniego - królewskiej posiadłości Piotra I. Cesarzowa Anna Ioannovna nakazała w tym miejscu rozpocząć budowę pałacu. Budowę powierzono architektowi Rastrelli Jr. Ale architekt nie miał czasu na rozpoczęcie pracy za życia cesarzowej.
W 1740 r. władzę przejęła Anna Leopoldovna,która zdecydowała się na realizację projektu założonego przez jej poprzednika. Ale po chwili następuje przewrót pałacowy, w wyniku którego władza cesarska przechodzi na najmłodszą córkę Piotra I, Elżbietę. Tsesarevna daje F. B. Rastrelli rozkaz budowy Pałacu Letniego. Cesarzowej tak bardzo spodobał się efekt pracy architekta, że podwoiła jego pensję.
Dokładna data wzniesienia budynku nadal pozostajekontrowersyjny. Według niektórych historyków wydarzenie to przypada na 24 lipca 1741 r. Ponadto początek zakładki miał miejsce w obecności cesarzowej Anny, jej męża, a także niektórych dworzan i członków gwardii.
Cechy stylu architektonicznego
Letni Pałac Elżbiety Pietrownej należy doRosyjski styl barokowy. Tak nazywał się zestaw trendów architektonicznych, które ukształtowały się na terytorium Imperium Rosyjskiego i państwa rosyjskiego w XII - XIII wieku. Struktury tego okresu charakteryzowały się:
- przepych i misterność form architektonicznych;
- luksusowe wykończenia;
- za pomocą modelowania;
- malowanie i złocenie.
Wśród stylów tej epoki wyróżnia się Pietrowskibaroku, który powstał dzięki budynkom nie tylko rodaków, ale także architektów z Europy Zachodniej. Zostali zaproszeni przez Piotra I do nobilitacji nowej stolicy, Petersburga.
Najbardziej charakterystycznymi cechami baroku Pietrowskiego były:
- odrzucenie manier bizantyjskich;
- prostota i praktyczność;
- elewacje w odcieniach czerwieni i bieli;
- obecność symetrii form;
- dachy mansardowe;
- łukowe otwory okienne.
Jak wyglądał Pałac Letni?
Wiele rycin i rysunków, które z nich przetrwałyepoki, niemal dokładnie oddają wygląd pałacu. Kamień został wybrany jako podstawa pierwszego piętra, a drewno na drugie. Budynek został pomalowany w jasnoróżowych odcieniach, co jest charakterystyczne dla stylu barokowego. Piwnica została wykonana z granitu w kolorze szarozielonym. Letni Pałac Cesarzowej Elżbiety Pietrownej miał dwie fasady: główna fasada wychodziła na Mojkę w kierunku Ogrodu Letniego, a druga - na perspektywę Newy.
Na całym obwodzie rozmieszczone były budynki gospodarcze, co imitowało swoistą izolację.
Wzdłuż Fontanki wytyczono szeroką drogę,którym towarzyszyły szklarnie i drzewa owocowe. Część tego terytorium zajmowała Stocznia Słoni, której mieszkańcy w razie potrzeby kąpali się w Fontance.
Wejście do pałacu ogrodzono szerokimi bramami, na których migotały złocone dwugłowe orły. Bramę ozdobiono ażurową kratą. Za ogrodzeniem znajdowało się duże podwórko.
Widok na główną fasadę zasłaniały duże klomby i drzewa, które przekształciły się w rodzaj parku.
Główny budynek zajmowała Wielka Sala.Został ozdobiony czeskimi lustrami, marmurowymi rzeźbami i obrazami znanych artystów. Po zachodniej stronie sali stał tron królewski. Salony, ozdobione złoconymi rzeźbami, prowadziły bezpośrednio do sieni frontowej. Na zewnątrz do pokoju prowadziły kręcone schody.
Kwiatowe partery obnosiły się w stronę Moiki. Były też trzy baseny z fontannami o skomplikowanych konturach.
Dalsze przekształcenia pałacu
W ciągu roku ukończono zadaszoną galerię,przez który można było przejść się do Ogrodu Letniego. Na ścianach takiej galerii wisiały obrazy znanych malarzy. Zaprojektowano tu również taras z wiszącym ogrodem, który biegnie na poziomie antresoli, gdzie znajdował się Ermitaż i fontanna. Kontur tarasu ogrodzono złoconą kratą. Później do tego miejsca dobudowano kościół pałacowy.
Jakiś czas później w pobliżu pałacu założono ozdobny park. Przeszedł przez nią ogromny labirynt, boskity i pawilony. W centrum parku ustawiono huśtawki i karuzele.
Na terenie przylegającym do pałacu wybudowanozespół wież ciśnień, ponieważ dawne źródło wody w fontannach nie miało niezbędnego ciśnienia. Podobne wieże ciśnień uszlachetniono przy pomocy malarstwa pałacowego.
Architekt Rastrelli nie był zadowolony ze swojej pracy.Z tego powodu dekadę później doprowadził drewniany Pałac Letni Elżbiety Pietrownej do prawdziwego arcydzieła. Rastrelli regularnie zmieniał niektóre części budynku. Tak więc później ściany zostały przekształcone za pomocą figurowych listew okiennych i atlasów. Ich ozdobą były również maski lwa i maszkarony.
Cel
Letnia rezydencja jest pierwszym własnym domem Elżbiety. Przed cesarzową nikt nie mieszkał w tym budynku. Tsesarevna zajmowała wschodnie skrzydło rezydencji. Skrzydło zachodnie zarezerwowane było dla dworzan.
Królowa Elżbieta podziwiała luksus latapałac. Co roku, w kwietniu, cesarzowa opuszczała Pałac Zimowy, by czasowo osiedlić się w letnim. Wraz z nią poruszało się całe podwórko. Wydarzenie to przerodziło się w prawdziwą uroczystość, której towarzyszyła orkiestra i ostrzał artyleryjski. We wrześniu Elżbieta wróciła.
Dalsze losy letniej rezydencji
W 1754 r. Letni Pałac Elżbiety Pietrownej w Petersburgu stał się miejscem narodzin Pawła I, który wkrótce doszedł do władzy.
W 1762 r. odbywały się tu biesiady z okazji zawarcia układu pokojowego z Prusami.
Jak tylko przybyłem do nowego cesarza Paulawładze natychmiast nakazał rozbiórkę konstrukcji. Na jego miejscu wzniesiono zamek, znany dziś jako Michajłowski. To w tej rezydencji zakończyło się życie Pawła I.
Według jednej z legend Zamek Michajłowski byłNie został zbudowany przypadkowo na miejscu Pałacu Letniego. Cesarz chciał spędzić resztę życia w miejscu, w którym się urodził. Inna legenda mówi, że archanioł Michał ukazał się strażnikowi i nakazał budowę świątyni na terenie, na którym znajdował się Pałac Letni Elżbiety Pietrownej. Po tym incydencie cesarz polecił rozpocząć budowę nowego pałacu i kościoła im. Archanioła Michała. Tak więc Zamek Michajłowski otrzymał swoją nazwę przez analogię ze świątynią Michała Archanioła.
