Biografia generała Głagolewa to prawie wszystkopoświęcony wojsku. Jego życie zakończyło się bardzo wcześnie w pięćdziesiątym roku. Ale w tym czasie udało mu się przejść trzy wojny, zostać Bohaterem Związku Radzieckiego i awansować do stopnia generała pułkownika.
Początek wspaniałej ścieżki bojowej przyszłego generała
21 lutego 1898 wg.Wasilij Wasiliewicz Glagolew urodził się w Kałudze. Jego ojciec, z zawodu lekarz, zmarł, gdy był jeszcze dzieckiem. Po ukończeniu szkoły podstawowej przyszły generał wchodzi do prawdziwej szkoły Kaługi. Stąd (w marcu 1916 r.) Jako ochotnik, czyli dobrowolnie wybierając służbę przymusową, ale na preferencyjnych warunkach, udaje się oddać swój dług Ojczyźnie w rosyjskiej armii cesarskiej. Przewidziane świadczenia otworzyły możliwość uzyskania stopnia oficerskiego po odbyciu pełnego przewidzianego okresu i pomyślnym zdaniu egzaminów.
Jego „chrzest bojowy”, będąc prostym żołnierzem,aw przyszłości generał Glagolev (zdjęcie poniżej) otrzymał na froncie podczas I wojny światowej: służąc w randze starszego fajerwerków, walczył w sztuce syberyjskiej. brygada, która była częścią dziesiątej armii frontu zachodniego.
W 1917 roku w kraju miała miejsce rewolucja październikowa.rewolucja. Monarchię zastąpił rząd bolszewicki. Stara armia została rozwiązana. Następnie w lutym 1918 roku Głagolew wraz ze swoją brygadą opuścił front i udał się do prowincji Tula, gdzie w Aleksinie dostał pracę jako strzelec w straży. Ale w cywilu spędził tylko sześć miesięcy.
Wojna domowa
W sierpniu 1918 r. Wasilij Głagolew zgłosił się na ochotnikajuż w Armii Czerwonej. Służąc jako zwykły żołnierz, najpierw w pierwszym, a następnie w trzecim moskiewskim pułku kawalerii wchodzącym w skład dywizji piechoty Kaługi, bierze udział w walkach na frontach wojny secesyjnej.
W maju 1919 r. Wasilij Wasiljewicz udał się na Ural, gdzie walczył z Białymi Kozakami Orenburga. Tam jednak dopadła go poważna choroba i został wysłany na leczenie do domu.
Po powrocie do szeregów Armii Czerwonej zostaje mianowanyszef wywiadu 140 batalionu bezpieczeństwa wewnętrznego Republiki Radzieckiej. Wkrótce jednak ponownie zachoruje i zostaje przyjęty do szpitala. Po przejściu leczenia i powrocie do służby Glagolev został mianowany brygadzistą szwadronu w 68 pułku kawalerii 12. dywizji, który brał udział w walkach na Kaukazie Północnym.
Początek kariery zespołowej
W 1921 roku przyszły generał Glagolev rozpoczyna kursy dowodzenia (w Baku), a po ich ukończeniu wraca do swojej jednostki.
Od 1921 do 1924 Wasilij Wasiljewicz służył w 68pułk kawalerii, najpierw jako dowódca plutonu, następnie jako pomocnik dowódcy eskadry, a następnie jako dowódca zwiadu, po mianowaniu go dowódcą eskadry.
W 1925 roku Glagolev został członkiem bolszewickiej partii komunistycznej.
Najpierw w 1926 r., A następnie w 1931 r.Wasilij Wasiljewicz kończy szkolenia dla com. skład kawalerii w Nowoczerkasku. Następnie obejmuje stanowisko dowódcy eskadry w drugiej brygadzie kawalerii dwunastej dywizji armii kaukaskiej. W styczniu 1934 r. Glagolev został mianowany dowódcą 76 pułku, aw 1937 r. - szefem sztabu dywizji.
W sierpniu 1939 roku W.V. Glagolev objął dowództwo nad 42. oddzielną kawalerią i 176. dywizjami piechoty Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego.
W 1941 roku Glagolev ukończył kursy dla najwyższego personelu dowodzenia w Akademii Armii Czerwonej. Frunze.
Wielka Wojna Ojczyźniana i pierwsza ranga generalna
V.V. Glagolev spotkał początek wojny na swoim poprzednim stanowisku, dowodząc 42. dywizją, ale po raz pierwszy jego jednostka przystąpiła do bitwy dopiero w 1942 roku. Stało się to na froncie krymskim.
W lutym 1942 g.Wasilij Wasiljewicz objął dowództwo 73 dywizji z 24 Armii należącej do Frontu Południowego. Wraz ze swoją jednostką pułkownik Glagolev nadal był otoczony w pobliżu miasta Millerowo, z którego udało mu się wydostać tylko kosztem poważnych strat personelu. We wrześniu resztki dywizji rozwiązano.
W październiku 1942 g.Wasilij Wasiljewicz został mianowany dowódcą 176. dywizji, walczącej na froncie północno-kaukaskim, który doskonale sprawdził się w obronie Mozdoka i Ordżonikidze (obecnie Władykaukaz), a następnie w miażdżącym kontrataku w ramach wojsk radzieckich.
Od listopada 1942 do lutego 1943 V.Glagolev jest dowódcą 10. Korpusu Strzeleckiego. W tym okresie, a mianowicie 27 stycznia 1943 r., Wasilij Wasiljewicz otrzymał pasy naramienne generała dywizji.
Bohater Związku Radzieckiego, generał Glagolev
W lutym 1943 r. Wasilij Wasiljewicz został mianowany dowódcą 9., a miesiąc później 46. armii, która wzięła udział w wyzwoleniu Ukrainy, a szczególnie wyróżniła się w bitwie o Dniepr.
We wrześniu 1943 g.46 Armia, po przekroczeniu Dniepru, nie tylko zdobyła i skutecznie utrzymała, ale także rozszerzyła podbity przyczółek. A po przebiciu się przez niemiecką obronę, przy aktywnym współdziałaniu z innymi jednostkami, wyzwolił miasta Dniepropietrowsk i Dneprodzerzinsk (Ukraina).
Za umiejętne kierowanie wojskami w prowadzeniu walkiakcja, osobista odwaga, generał Glagolev został odznaczony Gwiazdą Bohatera Związku Radzieckiego. Następnie, w październiku 1943 r., Wasilij Wasiljewicz został generałem porucznikiem.
Rok przed zakończeniem wojny, w maju 1944 r.Generał Głagolew objął dowództwo 31 Armii III Frontu Białoruskiego i brał udział w wyzwalaniu Mińska, Orszy, Grodna, Borysowa i Prus Wschodnich. A dwa miesiące później, w lipcu, otrzymał kolejny stopień - generała pułkownika.
Generał Glagolev i siły powietrzne
W styczniu 1945 g.na podstawie siódmej armii i straży jednostek powietrznodesantowych powstała dziewiąta armia, której dowództwo powierzono W.V. Glagolevowi. Dla armii generała wojna zakończyła się bitwami o Austrię i Czechosłowację.
W kwietniu 1946 r. Generał Wasilij Wasiliewicz Głagolew został czwartym dowódcą legendarnych wojsk powietrznodesantowych.
W tym samym roku Wasilij Wasiljewicz został zastępcą drugiego zwołania Rady Najwyższej Związku Radzieckiego.
21 września 1947 r. Armia Radziecka poniosła niepowetowaną stratę: podczas następnych ćwiczeń zginął generał Głagolew. Przyczyną śmierci jest zawał serca.
Osoba, która praktycznie poświęciła się służbie wojskowejprzez całe życie, po trzech wojnach, zginął jako żołnierz na polu bitwy, choć był to trening, ale wciąż w bitwie. Wasilij Wasiljewicz został pochowany na cmentarzu Nowodziewiczy w Moskwie.
Otrzymane nagrody i hołd pamięci bohatera
Oprócz licznych medali, generał Glagolevotrzymał dwukrotnie: Order Lenina, Order Czerwonego Sztandaru i Order Suworowa I stopnia. Kiedyś przez Order Kutuzowa I stopnia. Polska i Francja wyraziły wdzięczność Wasilijowi Wasiljewiczowi, nadając mu odpowiednio Order Virtuti Militari i Legię Honorową.
Na cześć generała wojska nazwano uliceKamensky, dawniej Dneprodzerzinsk, Dniepr (Dniepropetrovsk), Mińsk, Kaługa i oczywiście w Moskwie, gdzie umieszczony jest osobisty znak pamiątkowy.
