Pierwszy władca młodej Krainy Sowietów,wyłonił się w wyniku puczu w październiku 1917 r., został szefem RCP (b) - partii bolszewickiej - Władimir Uljanow (Lenin), który przewodził „rewolucji robotniczo-chłopskiej”. Wszyscy kolejni władcy ZSRR zajmowali stanowisko sekretarza generalnego komitetu centralnego tej organizacji, która od 1922 r. Stała się znana jako KPZR - Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego.
Zwróć uwagę, że ideologia panującego systemukraju, odmówiono możliwości przeprowadzenia jakichkolwiek powszechnych wyborów lub głosowania. Zastąpienia najwyższych przywódców państwa dokonała sama elita rządząca albo po śmierci poprzednika, albo w wyniku zamachów stanu, którym towarzyszyły poważne wewnętrzne walki partyjne. Artykuł będzie wymieniał władców ZSRR w porządku chronologicznym i wskazywał główne etapy życia niektórych z najwybitniejszych postaci historycznych.
Uljanow (Lenin) Władimir Iljicz (1870-1924)
Jedna z najbardziej znanych postaci w historii Związku RadzieckiegoRosja. Władimir Uljanow stał u początków jego powstania, był organizatorem i jednym z liderów wydarzenia, które dało początek pierwszemu na świecie państwu komunistycznemu. Po przewrocie w październiku 1917 r., Mającym na celu obalenie rządu tymczasowego, objął stanowisko przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych - przywódcy nowego państwa utworzonego na gruzach Imperium Rosyjskiego.
Za jego zasługi uważa traktat pokojowy z 1918 r. ZNiemcy, które zakończyły udział Rosji w I wojnie światowej, a także NEP - nowa polityka gospodarcza rządu, która miała wyprowadzić kraj z otchłani powszechnej biedy i głodu. Wszyscy władcy ZSRR uważali się za „lojalnych leninistów” i pod każdym względem wychwalali Władimira Uljanowa jako wielkiego męża stanu.
Należy zaznaczyć, że zaraz po „pojednaniu zNiemcy ”, bolszewicy pod wodzą Lenina rozpętali wewnętrzny terror przeciwko opozycji i dziedzictwu caratu, który pochłonął miliony istnień ludzkich. Polityka NEP również nie trwała długo i została anulowana wkrótce po jego śmierci 21 stycznia 1924 r.
Dżugaszwili (Stalin) Józef Wissarionowicz (1879-1953)
Józef Stalin w 1922 roku został pierwszym generałemSekretarz Komitetu Centralnego KPZR. Jednak aż do śmierci W.I. Lenina pozostawał na marginesie kierownictwa państwa, ustępując popularności pozostałym współpracownikom, którzy również dążyli do zdobycia władzy w ZSRR. Niemniej jednak po śmierci przywódcy światowego proletariatu Stalin w krótkim czasie wyeliminował swoich głównych przeciwników, zarzucając im zdradę ideałów rewolucji.
Na początku lat trzydziestych został jedynym lideremnarody, zdolne do decydowania o losie milionów obywateli jednym pociągnięciem pióra. Jego polityka przymusowej kolektywizacji i wywłaszczania kułaków, która zastąpiła NEP, a także masowe represje wobec osób niezadowolonych z obecnego rządu, pochłonęły życie setek tysięcy obywateli ZSRR. Jednak okres rządów Stalina jest zauważalny nie tylko krwawym tropem, warto zwrócić uwagę na pozytywne aspekty jego przywództwa. W krótkim czasie Związek Radziecki przekształcił się z kraju o gospodarce trzeciego stopnia w potężną potęgę przemysłową, która wygrała walkę z faszyzmem.
Po zakończeniu II wojny światowejwiele miast zachodniej części ZSRR, niemal doszczętnie zniszczonych, zostało szybko odbudowanych, a ich przemysł zaczął funkcjonować jeszcze wydajniej. Władcy ZSRR, którzy zajmowali najwyższe stanowisko po Józefie Stalinie, zaprzeczali jego wiodącej roli w rozwoju państwa i okres jego panowania określali jako okres kultu osobowości przywódcy.
Chruszczow Nikita Siergiejewicz (1894-1971)
Pochodzący z prostej rodziny chłopskiej N. S.Chruszczow objął kierownictwo partii wkrótce po śmierci Stalina, która nastąpiła 5 marca 1953 r. W pierwszych latach swojego panowania toczył potajemną walkę z GM Malenkowem, który pełnił funkcję przewodniczącego Rady Ministrów i był de faktyczny przywódca państwa.
W 1956 roku Chruszczow czyta na XX Kongresie Partiiraport o stalinowskich represjach, potępiający działania jego poprzednika. Panowanie Nikity Siergiejewicza naznaczone było rozwojem programu kosmicznego - wystrzeleniem sztucznego satelity i pierwszym załogowym lotem w kosmos. Jego nowa polityka mieszkaniowa pozwoliła wielu obywatelom kraju przenieść się z ciasnych mieszkań komunalnych do wygodniejszych mieszkań indywidualnych. Domy, które w tym czasie były masowo budowane, nadal są popularnie nazywane „Chruszczowami”.
Breżniew Leonid Iljicz (1907-1982)
14 października 1964 N. S.Chruszczow został usunięty ze stanowiska przez grupę członków Komitetu Centralnego kierowaną przez Leonida I. Breżniewa. Po raz pierwszy w historii państwa władców ZSRR wymieniono nie po to, by po śmierci przywódcy, ale w wyniku wewnętrznego spisku partyjnego. Era Breżniewa w historii Rosji znana jest jako stagnacja. Kraj zatrzymał się w rozwoju i zaczął przegrywać z czołowymi mocarstwami światowymi, pozostając w tyle we wszystkich sektorach, z wyjątkiem militarno-przemysłowego.
Breżniew podjął pewne próby ustaleniastosunki ze Stanami Zjednoczonymi, zepsute przez kryzys kubański w 1962 r., kiedy Nikita Chruszczow wydał rozkaz rozmieszczenia rakiet nuklearnych na Kubie. Podpisano traktaty z przywódcami amerykańskimi, które ograniczały wyścig zbrojeń. Jednak wszelkie wysiłki Leonida Breżniewa w celu rozładowania sytuacji zostały zniweczone przez wprowadzenie wojsk do Afganistanu.
Andropow Jurij Władimirowicz (1914-1984)
Po śmierci Breżniewa 10 listopada 1982 rroku jego miejsce zajął Yu. Andropov, który wcześniej stał na czele KGB - Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR. On wyznaczył kurs na reformy i przemiany w sferze społecznej i gospodarczej. Okres jego panowania upłynął pod znakiem wszczęcia spraw karnych ujawniających korupcję w kręgach władzy. Jednak Jurijowi Władimirowiczowi nie udało się wprowadzić żadnych zmian w życiu państwa, ponieważ miał poważne problemy zdrowotne i zmarł 9 lutego 1984 r.
Czernienko Konstantin Ustinowicz (1911-1985)
Od 13 lutego 1984 r. Pełnił funkcję Sekretarza Generalnego Komitetu Centralnego KPZR.Kontynuował politykę swojego poprzednika, aby ujawnić korupcję na szczeblach władzy. Był bardzo chory i zmarł 10 marca 1985 r., Spędziwszy nieco ponad rok na najwyższym stanowisku rządowym. Wszyscy byli władcy ZSRR, zgodnie z ustalonym w państwie porządkiem, zostali pochowani w pobliżu muru Kremla, a KU Czernienko została ostatnią na tej liście.
Gorbaczow Michaił Siergiejewicz (1931)
SM.Gorbaczow jest najsłynniejszym rosyjskim politykiem końca XX wieku. Zdobył miłość i popularność na Zachodzie, ale obywatele jego kraju mają mieszane uczucia co do jego rządów. Jeśli Europejczycy i Amerykanie nazywają go wielkim reformatorem, to wielu ludzi w Rosji uważa go za niszczyciela Związku Radzieckiego. Gorbaczow zapowiedział wewnętrzne reformy gospodarcze i polityczne pod hasłem "Pierestrojka, Głasnost, Przyspieszenie!"
Twierdzić, że era M.S.Gorbaczow miał tylko negatywne konsekwencje dla życia naszego kraju, byłoby źle. W Rosji pojawiły się koncepcje systemu wielopartyjnego, wolności wyznania i prasy. Za swoją politykę zagraniczną Gorbaczow otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. Taki zaszczyt otrzymali władcy ZSRR i Rosji, ani przed Michaiłem Siergiejewiczem, ani po nim.
