Ten obraz Arkadego Ryłowa zwykle przywołuje na myśl życiei bezpośrednie reakcje publiczności, ponieważ jej obrazy i kolory są niezwykle przystępne, a jednocześnie atrakcyjne. Obrazy są postrzegane jako bardzo bliskie i znane każdemu. Wystarczy, że uczeń wysłucha swoich wrażeń i skojarzeń, a następnie zaprezentuje je w dostępnej mu formie.
Kompozycja na podstawie obrazu Rylova „In the Blue Space”warto zacząć od komentarza do tytułu i tego, jak bardzo odpowiada on temu, co można zobaczyć na płótnie. Aby skierować uwagę ucznia i aktywować jego spostrzegawczość, można zadać proste pytanie: „O kogo chodzi? Kto jest„ w niebieskiej przestrzeni ”? Ptaki? Albo żaglówkę? Liryczny bohater? Widz?
Nazwa pracy szkoły, chyba że jest inaczejprzyjmuje zadanie, można je sformułować w prosty sposób: „Arkady Rylov. „W niebieskiej przestrzeni” ”. Esej oparty na obrazie ma zwykle ten sam tytuł, co sama analizowana praca.
Krótki opis
Fabuła obrazu nie jest tak prosta, jak mogłoby się wydawać.na pierwszy rzut oka, a jego opis może być szczegółowy lub obszerny. Szczegółowy opis postaci i obrazów zakłada odpowiednio dom i długi, a zwięzły krótki esej. „W błękitnej przestrzeni” nie opiera się ani długim opisom, ani lakonicznym esejom. Ten obraz można zrozumieć zarówno intuicyjnie, jak i intelektualnie - łącząc się z analizą dostępnych znaków kulturowych.
Kompozycja na podstawie obrazu Rylova „W błękitnej przestrzeni”,Zaczął od komentarza do nazwy, można przejść do zestawienia ogólnych wrażeń z tego, co zobaczył i pierwszych prób odpowiedzi na pytanie, jak powstaje poczucie przestronności.
Nawiasem mówiąc, wymieniając obrazy, nie można zapomnieć o nazwie samej „niebieskiej przestrzeni”. Często to on jest pomijany przez uczniów (w najlepszym przypadku nazywa się to „niebem” lub „morzem”).
Centrum kompozycyjne obrazu
Podobnie jak inne utalentowane dzieła, ten obrazma złożoną kompozycję, a miejsce, w którym dokładnie znajduje się jego semantyczne i estetyczne centrum, można interpretować na różne sposoby. I nie chodzi nawet o to, że można go zobaczyć w postaci ptaków, nieba czy wyspy. Faktem jest, że płótno jest tak liryczne, że nieuchronnie powstaje poczucie obecności widza. Ta przestrzeń nie istnieje sama w sobie, ale właśnie w percepcji obserwatora.
Ważne jest, aby powiedzieć o składzie jako takim, że jegoosobliwość polega na tym, że raczej tło nie pełni roli tła dla pierwszego planu, ale odwrotnie. Latające ptaki służą jako tło dla percepcji niebieskiej przestrzeni.
Trzeba też powiedzieć, że chmury, żaglówka, łabędzie i, jak się wydaje, nawet wyspa - wszystko podlega jednemu ruchowi i wszystko się odbija.
Stowarzyszenia kulturalne. Ptaki
Esej oparty na obrazie Rylova „W błękitnej przestrzeni” będzie wyglądał na mocny i zręczny, jeśli będzie opowiadał o skojarzeniach ze znanymi obrazami kultury rosyjskiej, które przywołuje płótno.
Ptaki zdecydowanie kojarzą się z postaciami zbajki „Gęsi-łabędzie”. To rozumienie jest typowe dla kultury rosyjskiej. Przypomnijmy przynajmniej słowa B. Gershta ze słynnej piosenki z muzyką V. Gavrilina:
Stopiona woda wylała ziemię,
Zza morza przyleciały gęsi łabędzie.
Czekała nas zarówno radość, jak i nieszczęście -
Tamtej wiosny spotkaliśmy się z tobą ...
Stowarzyszenia kulturalne. Żaglówka i morze
Żaglówka na morzu nie może nie przypominać „Parusa” M. Yu. Lermontowa.
Na tle tych dwóch obrazów wyspa wpisana jest w kontekst kulturowy - przede wszystkim jako bajeczna przestrzeń z twórczości A.S. Puszkina.
W ten sposób obraz kumuluje energię obrazów literackich i folklorystycznych. Oczywiście autor eseju może sformułować wiele innych skojarzeń.
Tytuł płótna, który nadał mu autor A. Rylov, „W błękitnej przestrzeni”, można przez dzieło zinterpretować głębiej, jako wspólną przestrzeń rosyjską.
Punkt widzenia
Następnie możesz kontynuować myśli, które zacząłeś wcześniej.o tym, jakie wrażenia pozostawia obraz „W błękitnej przestrzeni”. Esej może mieć kompozycję kolistą: zaczyna się od opisu bezpośrednich wrażeń intuicyjnych, a kończy refleksją nad tym, co osiągają skojarzenia z rosyjskimi obrazami literackimi.
Przede wszystkim znowu na innym poziomie,interesująca staje się kwestia niewidocznie obecnego lirycznego bohatera obrazu. Gdzie on się znajduje? Punkt widzenia jest tak umiejscowiony, że w tej perspektywie można zobaczyć, co się dzieje, najprawdopodobniej z wody. Oznacza to, że bohater liryczny jest również zaangażowany w ogólny ruch. Ale którą drogą on płynie? Czy odlatuje z rosyjskiej przestrzeni, czy płynie w jej kierunku? Jak on to ocenia? Jak nieskończenie jego własna, kochana, lub jak to ucieka, odpływa od niego, odchodzi w przeszłość?
Na podstawie swoich wrażeń student może udzielić subiektywnych odpowiedzi na te pytania. Ważne jest jednak, aby słowa autora nie były bezpodstawne, ale poparte interpretacją istotnych szczegółów.
Stąd esej na podstawie obrazu Rylova „Inniebieska przestrzeń ”daje uczniowi możliwość wykazania się nie tylko jako kontemplator, ale także jako erudyta. Analizowany obraz z powodzeniem można wykorzystać nie tylko na lekcjach języka rosyjskiego, ale także na lekcjach literatury.
