Konfederacja północnoniemiecka. Historia Niemiec

Północnoniemiecka Konfederacja powstała ponad dwustupięćdziesiąt lat temu i odegrał decydującą rolę w tworzeniu narodu niemieckiego. Proces powstawania szkolnictwa państwowego był całkowicie logicznym zakończeniem epoki feudalizmu i formowania się burżuazyjnego kapitalizmu.

Unia odegrała znaczącą rolę w historii świata, szerząc swoje wpływy w całej Europie. To właśnie Konfederacja Północnoniemiecka stała się prekursorem XIX-wiecznej Rzeszy Niemieckiej - I Rzeszy.

Utworzenie konfederacji północnoniemieckiej: warunki wstępne

Pod koniec XVII wieku w Europie coraz bardziejidee państw narodowych rozprzestrzeniają się. Etniczność odgrywa coraz ważniejszą rolę dla zwykłych ludzi i inteligencji. W tym czasie granice wielu krajów przechodzą pod wpływem elity rządzącej, często bez uwzględnienia składu narodowego. Naród niemiecki jest podzielony między wiele państw-miast. Centra kulturalne znajdują się w Bawarii, Berlinie, Frankfurcie nad Menem i wielu innych miastach. Jednak o dominację w tak zwanym świecie germańskim walczą dwa mocarstwa - Austria i Prusy. W czasie najazdu Napoleona coraz więcej ludzi jest przesiąkniętych ideą zjednoczenia całego narodu niemieckiego w jednym państwie.

Jednak decydująca rola w życiu społeczno-politycznymżycie wciąż ma wielkich panów feudalnych. Dla nich fragmentacja odgrywa ważną rolę. Bo w takich warunkach mają nieograniczone prawa i mogą spokojnie i niezrozumiale rządzić w swoich domenach.

Niezadowolenie

Ale to wyrównanie w ogóle nie pasujerodząca się klasa burżuazyjna. Właściciele prywatnej własności środków produkcji poszukują nowych rynków zbytu. Ogromna liczba państw, a tym samym granic, komplikuje ten proces. W interesie tej klasy między wieloma niemieckimi miastami została zawarta unia celna, ale niezadowolenie narastało.

Doskonale widząc wszystkie te procesy, a także mając je w sobieNa przykład doświadczenia sąsiadujących państw europejskich, Prus i Austrii zmierzają ku zjednoczeniu ziem niemieckich. Jednak potężna Austria nie ma poważnych autorytetów, zwłaszcza na północy rzeki Men. A Prusy były za słabe, by wytrzymać tak dużego gracza. Tutaj Otto von Bismarck pojawia się na arenie politycznej. Niemcy wiele zawdzięczają tej polityce, bo to on na nowo spojrzał na istniejący problem i znalazł z niego wyjście.

Burżuazja umocniła się i teraz domagała się jedności politycznej. Prusy zaczęły przygotowywać się do wojny. Bismarck cierpliwie budował swoją armię, biorąc pod uwagę nowe technologie i nowoczesne metody prowadzenia wojny.

Doskonale rozumiał, że nie da się osiągnąć celów kursu polityki zagranicznej bez działań zbrojnych przeciwko Austrii. Kiedy armia była gotowa, pozostało tylko znaleźć powód.

Początek wojny

Po zwycięstwie w wojnie duńskiej w Prusach i Austriipodzieliły między siebie znaczące terytoria. W szczególności zajęli Schleswig i Gastein. Jednocześnie kontrakt był bardzo skomplikowany. Oba państwa miały prawa do tych terytoriów i oba miały tam administrację. Bismarck to wykorzystał. Niemcy w tym czasie coraz bardziej odczuwali rozszerzanie się wpływów Prus.

Rozpoczął się „Żelazny Kanclerz” (pseudonim Bismarcka)aktywnie dochodzić swoich praw w spornym regionie. Cesarz austriacki zrozumiał daremność posiadania Gastein, ponieważ region został odcięty od imperium. Dlatego chętnie przystąpił do negocjacji. Austria zaproponowała przekazanie terytorium Prusom na korzystnych warunkach. Jednak Bismarck odmówił. Wtedy cesarz zaczął szukać sojuszników na nadchodzącą wojnę. Już wtedy ukształtowała się przyszła konfederacja północnoniemiecka. Wiele państw na północ od Main zaczęło się jednoczyć w koalicję antyaustriacką.

Wyższość Prus

Bismarckowi udało się również zawrzeć sojusz z Włochami.Zaczął pogarszać sytuację w spornych regionach, prowokując imperium do wypowiedzenia wojny. W rezultacie wojska pruskie zajęły Gastein. W połowie czerwca rozpoczęły się działania wojenne. Techniczne zacofanie armii austriackiej nie pozwoliło jej na zorganizowanie skutecznej obrony. Wiele państw nie miało czasu na mobilizację przed zajęciem ich terytorium przez Prusy.

Również kilka dni po rozpoczęciu wojny w robejmował Włochy. Wojna na dwóch frontach, a także przewaga techniczna wroga nie dały Austrii ani jednej szansy. Wojnę wygrano w siedem tygodni. Utworzenie Konfederacji Północnoniemieckiej umożliwiło wyłonienie się nowego centrum „niemieckiego świata”.

Po zwycięstwie

Po błyskawicznym zwycięstwie stały się Prusyaneksować coraz więcej terytoriów. Wiele państw, które na początku wojny zadeklarowały neutralność, było okupowanych. Pod naciskiem burżuazji wiele miast połączyło się także na południu Men. Otwarte granice, brak obowiązków i prawo lojalne handlowcom sprawiły, że Związek Północnoniemiecki stał się bardzo atrakcyjny dla właścicieli prywatnych środków produkcji. Państwo aktywnie promowało także paneuropejskie idee zjednoczenia i braterstwa, co korzystnie wpłynęło na wizerunek związku wśród zwykłych ludzi.

Ostateczne zjednoczenie

Sojusz północnoniemiecki z Prusami na czele umacniał siędzień po dniu. Zaczął pretendować do wszystkich ziem niemieckich. Z tzw. Państwami południowymi (względem rzeki Men) zawarto różne sojusze wojskowe. Ale to nie wystarczyło do pełnego wstąpienia do związku. Dlatego Bismarck wymyślił nową wojnę. Historia Niemiec jest nierozerwalnie związana z Francją w zakresie walki o dominację w regionie. Dlatego po kilku latach Paryż zaczyna wywierać presję na cesarza Wilhelma.

Formalnym pretekstem do wojny był kryzys hiszpański,w którym Francja i Konfederacja Północnoniemiecka poparły różnych kandydatów na tron. Pomimo wysiłków Williama, aby zapobiec rozlewowi krwi, wojna została rozpętana. Podobnie jak austriacko-pruski, zaczął się latem. Rok później armia francuska została pokonana, a unia ostatecznie zaanektowała wszystkie ziemie niemieckie. Historia Niemiec, w jakiej formie istnieją obecnie, zaczyna się od tego momentu.