Kodeks cywilny przyjęty we Francji w 1804 rokurok i nazywany Kodeksem Napoleona, jest jednym z najważniejszych aktów prawnych w historii ludzkości. Wynika to nie tylko z imienia legendarnego cesarza, który sam brał czynny udział w tworzeniu tego dokumentu, ale także z ogromnego wpływu, jaki miał na całe europejskie ustawodawstwo cywilne.
Po wydarzeniach rewolucji francuskiej wszyscyramy regulacyjne i prawne w tym kraju przybrały raczej zagmatwany wygląd: tutaj nowe rewolucyjne normy przeplatają się ze starymi prawami królewskimi, które już stały się przestarzałe. Jednocześnie dla przytłaczającej większości ludności bardzo ważne było prawne utrwalenie głównych zdobyczy rewolucji i zapobieżenie powrotowi do starego porządku. Właśnie to zadanie miał rozwiązać Kodeks Napoleona.
Idea tego dokumentu dojrzała do przyszłościcesarz przez długi czas. Zrozumiał doskonale, że dzięki rejestracji legislacyjnej podstawowych praw obywatelskich ludności Francji będzie mógł ustabilizować sytuację w społeczeństwie i nadać impuls do jego dalszego rozwoju. Do przygotowania projektu powołano specjalną komisję, w której aktywny udział brał sam Pierwszy Konsul Napoleon Bonaparte. Głównymi źródłami do przygotowania tego kodeksu były przepisy rzymskiego prawa prywatnego oraz Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela. W marcu 1804 roku został przyjęty i wszedł w życie Kodeks Cywilny.
Kod Napoleona z 1804 roku zawiera trzygłówne części. Pierwsza część poświęcona jest takim instytucjom jak małżeństwo, opieka, rozwód, adopcja. Najważniejszymi zasadami tego działu są równość obywateli wobec prawa i nienaruszalność praw majątkowych.
Именно вопросы собственности служили камнем przeszkody między poprzednimi właścicielami a nowymi właścicielami. Kodeks Napoleona raz na zawsze rozwiązał ten problem, wskazując na niedopuszczalność przymusowej redystrybucji ziemi i przejmowania innych dóbr majątkowych.
Nadal zajmujemy się własnością idruga część. W szczególności stwierdza, że zbycie własnej własności nie powinno szkodzić innym, a jednocześnie nikt nie może być zmuszony do zrzeczenia się swojej własności. Jednocześnie państwo powinno pełnić rolę arbitra w sporach majątkowych między obywatelami.
W trzeciej części przemawia Kodeks Napoleonado stosunków umownych wynikających z własności. Po pierwsze, w tej sekcji przedstawiono klasyfikację transakcji, wśród których szczególnie wyróżnia się umowy spadkowe, kupna i sprzedaży oraz darowizny. Po drugie, określa się warunki nawiązania stosunków umownych, z których najważniejsze można uznać za dobrowolność i równość prawną stron.
Kodeks cywilny z 1804 roku stał się pierwszym kodeksemprawo we Francji, takie samo dla całego kraju. Następnie został rozszerzony na wszystkie kolonie francuskie, a następnie został przyjęty przez większość państw europejskich i amerykańskich.
Jednocześnie należy zauważyć, że jedenDziałalność legislacyjna słynnego cesarza nie ograniczała się do kodeksu cywilnego. Nie mniejszą popularność zyskał przyjęty w 1810 r. Kodeks karny Napoleona, który stworzył podstawy prawne do ścigania przestępców.
