Układ krążenia zwierząt przeszedł długą drogęformacja podczas ewolucyjnego rozwoju świata. Powstał w miejscu elementarnych części pierwotnej jamy ciała, która u wyższych zwierząt została wyparta przez chłoniaka lub wtórną jamę ciała. W procesie ontogenezy układ krwionośny zwierząt zaczął odgrywać uniwersalną rolę, a mianowicie przekazywanie składników odżywczych, tlenu, produktów przemiany materii, hormonów i innych biologicznie istotnych elementów. Jest to zatem najważniejszy system integrujący żywy organizm, który zapewnia jego integralność.
Zoologowieizolowane od takich prymitywnych przedstawicieli fauny, jak nemertes, pierścienice, szkarłupnie, mięczaki i owady, czyli te klasy, które należą do typu bezkręgowców. Ich wspólny przodek miał bardzo prymitywną budowę układu krążenia - niewielki układ luk, czyli ubytków bez komórek nabłonka, w których nie ustalono kierunku przepływu krwi. U współczesnych bezkręgowców zasada budowy układu krążenia jest również bardzo prymitywna: dwa główne naczynia podłużne - brzuszne i grzbietowe - leżą odpowiednio pod i nad jelitami. I są połączone ze sobą za pomocą poprzecznych naczyń krwionośnych, które pokrywają jelita w pierścieniu i mają liczne odgałęzienia do narządów wewnętrznych i powłok ciała. Jednocześnie osobliwość funkcjonowania układu polega na tym, że krew przemieszcza się do tyłu przez naczynie brzuszne i do przodu wzdłuż naczynia grzbietowego. Funkcję przepływu krwi zapewnia rytmiczne skurcze części naczynia rdzeniowego.
W procesie ewolucji układ krążenia zwierzątpoprawiła się inaczej dla wszystkich klas. Jej rozwój nie wywodzi się z wysoko zorganizowanego układu krążenia bezkręgowców. To tłumaczy jego główną cechę funkcjonalną: obecność mięśniowo-pulsującego organu zwanego sercem, który pojawia się u prymitywnie zorganizowanych przedstawicieli akordów - w cyklostomach. Ruch krwi następuje również wzdłuż naczynia brzusznego do przodu i wzdłuż naczynia grzbietowego - do tyłu.
Układ krążenia kręgowców mapojedynczy plan struktury, którego komplikacja i ulepszanie następowało stopniowo w toku procesu ewolucyjnego. Ale nie wszystkie ewolucyjne przegrupowania były aromorfozami, to znaczy postępującymi zmianami morfofizjologicznymi. Złożoność organizacji lub struktury nie może być uważana za postępującą cechę zmian, które sprawią, że zwierzę, które je nabyło, będzie bardziej rozwinięte. W ewolucyjnych przemianach układu krążenia struny niewątpliwą aromorfozą był rozwój prawdziwego serca u najstarszych przedstawicieli, a także nasilenie jego działania i ukształtowanie się zamkniętego układu krążenia w klasie zębów szczękowo-zębowych. . Najważniejszymi aromatami są również przemiany wielkich naczyń i serca podczas rozdzielania przepływu krwi żylnej i tętniczej u gadów, ptaków i zwierząt.
Układ krążenia zwierząt jest tworzony przez serce istatki. Serce jest pustym narządem mięśniowym, który zapewnia przepływ krwi przez naczynia, wymuszając ją. Od tego do wszystkich narządów krew przepływa przez tętnice, a od narządów do serca - przez żyły. Serca różnych klas kręgowców mogą być zarówno jednokomorowe (u cyklostomów), jak i dwukomorowe (ryby), trójkomorowe (płazy, gady) i czterokomorowe (ptaki, ssaki). W ten sposób anatomia serca może określać stopień podstawowego tempa metabolizmu organizmu i umożliwia podział zwierząt na zimnokrwiste i ciepłokrwiste. W prymitywnych strunowcach, stale żyjących w wodzie, najprostsza zasada organizacji układu krążenia polega na tym, że ma on jeden krąg krążenia krwi. Pojawienie się zwierząt na lądzie zakłada bardziej intensywny metabolizm, charakteryzujący się pojawieniem się oddychania płucnego, aw konsekwencji pojawieniem się drugiego kręgu krążenia, który jest odpowiedzialny za wymianę gazową krwi w płucach. Układ krążenia zwierząt jest kompleksowo zorganizowany, wraz z całkowitym oddzieleniem układów krążenia, charakteryzuje się czterokomorowym sercem, a także obecnością dodatkowych kręgów, takich jak krążenie łożyskowe, sercowe i Willisowskie.
