Zgodnie z ogólnie przyjętą klasyfikacją, któranależy do ONZ, region Europy Wschodniej i Środkowej obejmuje wszystkie kraje Europy Wschodniej, które wcześniej były częścią obozu socjalistycznego. Oczywiście kraje Europy Wschodniej to także kraje bałtyckie, czyli Łotwa, Litwa i Estonia. Wszystkie charakteryzują się gospodarką przejściową, od planowej, socjalistycznej, do rynkowej.
Biorąc pod uwagę główne ekonomicznewskaźników, którymi mogą się pochwalić kraje Europy Środkowo-Wschodniej, od razu staje się oczywiste, że Czechy są słusznie uważane za najbardziej rozwinięte w tej części świata. Węgry, Słowacja i Polska są od niej gorsze. Jeśli wspomnimy o przemyśle, to jego główną cechą jest duża rola przemysłu ciężkiego i budowy maszyn. Fakt ten wiąże się również z socjalistyczną przeszłością wszystkich tych krajów. Po rozpadzie Unii kraje Europy Wschodniej przeżywały poważne wstrząsy i próby, ponieważ zniknęły stare rynki zbytu, źródła surowców i schematy logistyczne.
Jak wszędzie w Europie, w krajach Europy Wschodniejstarają się zachować równowagę ekologiczną i ograniczają wydobycie minerałów, takich jak węgiel i rudy metali. Skala i rola górnictwa maleje. Jednak pierestrojka w innych dziedzinach przemysłu przebiega bardzo prężnie, zwłaszcza w odniesieniu do nauk i przemysłów intensywnych na naukę, które należy rozumieć jako produkcję elektroniki radiowej, robotyki, automatyki i różnych technologii kosmicznych.
Najbardziej wytrwałe i dochodowe są takieprzemysł spożywczy, tekstylny, drukarski i obróbka drewna. Rolnictwo, z którego tradycyjnie są dumne kraje Europy Wschodniej, również przechodzi przez etapy reform i zmian, przyzwyczaja się do systemu rynkowego, przeobraża się. Zamiast dużych i ciężkich spółdzielni pojawiły się małe prywatne gospodarstwa. Są właścicielami większości ziemi w krajach nadających się do uprawy.
Kraje Europy Wschodniej, których listy nie mazbyt długie, charakteryzują się także całkowicie tradycyjnym i już znanym wysokim standardem życia, zwłaszcza w porównaniu z bardziej wschodnimi sąsiadami. Rządy narodowe, które doszły do władzy po upadku Unii, prowadzą politykę państwa, której celem jest dokonanie wielkich reform i przemian społecznych.
Kraje Europy Wschodniej chwalą sięznacznie mniejszy spadek standardu i jakości życia. Państwa te wydają na świadczenia socjalne tyle, na ile pozwalają sobie państwa Europy Zachodniej. A w Polsce, Czechach i na Węgrzech odliczenia na zaopatrzenie różnych grup społecznych są najwyższe na świecie.
Państwa te charakteryzują się dość dużymdługość życia jej mieszkańców, którą nieustannie starają się zwiększać, a także poziom wykształcenia ludności oraz, co bardzo ważne, realna wartość dochodu krajowego brutto na mieszkańca, biorąc oczywiście pod uwagę koszty utrzymania w poszczególnych krajach. Ogólnie rzecz biorąc, państwa te są oczywiście mniej zamożne niż kraje Europy Zachodniej, niemniej jednak bardzo dobrze prosperują i odnoszą sukcesy.
