Najstraszniejsza tortura w historii ludzkości. Tortury w obozach koncentracyjnych

Tortury są często określane jako różne drobnekłopoty występujące u wszystkich w życiu codziennym. Ta definicja jest przyznawana wychowaniu niegrzecznych dzieci, długo stojącym w kolejce, dużym praniu, późniejszemu prasowaniu, a nawet procesowi gotowania. Wszystko to oczywiście może być bardzo bolesne i nieprzyjemne (chociaż stopień wyczerpania w dużej mierze zależy od charakteru i skłonności osoby), ale wciąż niewiele przypomina najstraszniejsze tortury w historii ludzkości. Praktyka przesłuchiwania „z uprzedzeniami” i inne brutalne działania przeciwko więźniom miały miejsce niemal we wszystkich krajach świata. Ramy czasowe również nie są określone, ale ponieważ stosunkowo niedawne wydarzenia są psychologicznie bliższe człowiekowi współczesnemu, jego uwagę zwracają metody i specjalny sprzęt wynaleziony w XX wieku, zwłaszcza w niemieckich obozach koncentracyjnych w III Rzeszy. Ale były zarówno starożytne wschodnie, jak i średniowieczne tortury. Faszyści uczyli także ich koledzy z japońskiego kontrwywiadu, NKWD i innych podobnych organów karnych. Dlaczego więc cała ta kpina z ludzi?

Znaczenie terminu

Po pierwsze, zaczynając badać każdy problem lub zjawisko, każdy badacz próbuje nadać mu definicję. „Właściwe nazwanie tego to zrozumienie w połowie drogi”, mówi chińska mądrość.

Więc tortury to celowe zadawaniecierpienie. Jednocześnie charakter udręki nie ma znaczenia, może być nie tylko fizyczny (w postaci bólu, pragnienia, głodu czy pozbawienia możliwości snu), ale także moralny i psychiczny. Nawiasem mówiąc, najstraszniejsze tortury w historii ludzkości z reguły łączą oba „kanały wpływu”.

Ale liczy się nie tylko sam fakt cierpienia.Bezsensowne udręki nazywa się torturami. Tortury różnią się od niego celowością. Innymi słowy, bije się biczem lub wiesza się na wieszaku z jakiegoś powodu, ale w celu uzyskania jakiegoś rezultatu. Używając przemocy, ofiara jest zachęcana do przyznania się do winy, ujawnienia ukrytych informacji, a czasem po prostu ukarania za jakieś przewinienie lub przestępstwo. Wiek XX dodał jeszcze jeden punkt do listy możliwych celów tortur: tortury w obozach koncentracyjnych czasami przeprowadzano w celu zbadania reakcji organizmu na nieznośne warunki w celu określenia granic możliwości człowieka. Eksperymenty te zostały uznane przez Trybunał Norymberski za nieludzkie i pseudonaukowe, co nie przeszkodziło w badaniu ich wyników po klęsce hitlerowskich Niemiec przez fizjologów zwycięskich krajów.

Śmierć lub wyrok

Celowy charakter działań zakładaże po uzyskaniu wyniku ustały nawet najstraszniejsze tortury w historii ludzkości. Nie było sensu ich kontynuować. Stanowisko kata-wykonawcy z reguły zajmował profesjonalista, który zna się na bolesnych technikach i osobliwościach psychologii, jeśli nie wszystkie, to dużo, i nie było sensu marnować wysiłków na bezsensowne zastraszanie. Po przyznaniu się ofiary do popełnienia przestępstwa mogła czekać, w zależności od stopnia cywilizacyjnego społeczeństwa, natychmiastową śmierć lub leczenie z kolejnym procesem. Prawnie sformalizowana egzekucja po tendencyjnych przesłuchaniach podczas śledztwa była charakterystyczna dla karnej sprawiedliwości Niemiec w początkowej epoce Hitlera i stalinowskich „otwartych procesów” (sprawa Szachtego, proces partii przemysłowej, represje wobec trockistów itp. ). Po nadawaniu oskarżonym znośnego wyglądu, przebrano ich w przyzwoite kostiumy i pokazano publiczności. Moralnie złamani ludzie najczęściej posłusznie powtarzali wszystko, do czego śledczy zmusili ich do przyznania się. Wprowadzono strumienie tortur i egzekucji. Wiarygodność zeznań nie miała znaczenia. Zarówno w Niemczech, jak iw ZSRR w latach 30. zeznanie oskarżonego uważano za „królową dowodów” (A. Ja. Wyszyński, prokurator ZSRR). Do jego zdobycia użyto brutalnych tortur.

Śmiertelna tortura inkwizycji

Niewielu w jakimkolwiek obszarze ich działalności (chyba żeże w produkcji broni zbrodni) ludzkość odniosła taki sukces. Jednocześnie należy zauważyć, że w ostatnich stuleciach nastąpił nawet pewien regres w stosunku do czasów starożytnych. Europejskie egzekucje i tortury kobiet w średniowieczu odbywały się z reguły pod zarzutem czarów, a przyczyną najczęściej była zewnętrzna atrakcyjność nieszczęsnej ofiary. Inkwizycja jednak czasami potępiała tych, którzy rzeczywiście popełnili straszliwe zbrodnie, ale specyfiką tamtych czasów była jednoznaczna zguba skazanych. Niezależnie od tego, jak długo trwały tortury, zakończyły się one jedynie śmiercią skazanego. Iron Maiden, Brązowy Byk, ognisko lub wahadło o ostrych krawędziach opisane przez Edgara Poe, które metodycznie opuszczano na piersi ofiary cal po calu, mogły zostać użyte jako środek egzekucji. Straszliwe tortury Inkwizycji wyróżniały się czasem trwania i towarzyszyły im niewyobrażalne męki moralne. Wstępne badanie mogło być prowadzone przy użyciu innych pomysłowych urządzeń mechanicznych, które powoli rozbijały kości palców i kończyn oraz zrywały więzadła mięśniowe. Najbardziej znane bronie to:

- metalowa rozciągliwa gruszka, używana do szczególnie wyrafinowanych tortur kobiet w średniowieczu;

- „Hiszpański but”;

- Krzesło hiszpańskie z zaciskami i rusztem na nogi i pośladki;

- żelazny biustonosz (piersiowy), noszony na klatce piersiowej w rozgrzanej do czerwoności postaci;

- "krokodyle" i specjalne kleszcze do miażdżenia męskich genitaliów.

Kaci Inkwizycji posiadali też inne narzędzia tortur, których osobom o wrażliwej psychice lepiej nie znać.

Wschód, Starożytność i Nowoczesność

Tak sprytny jak Europejczykwynalazcy technologii samookaleczania, ale najstraszniejsze tortury w historii ludzkości wciąż wymyślano na Wschodzie. Inkwizycja używała metalowych narzędzi, które czasami miały bardzo misterną konstrukcję, podczas gdy w Azji woleli wszystko, co naturalne, naturalne (dziś te narzędzia zapewne nazwano by przyjaznymi środowisku). Owady, rośliny, zwierzęta – wszystko zaczęło działać. Wschodnie tortury i egzekucje miały te same cele co europejskie, ale były technicznie dłuższe i bardziej wyrafinowane. Na przykład starożytni perscy kaci praktykowali skafizm (od greckiego słowa „scaphium” - koryto). Ofiarę unieruchamiano kajdanami, przywiązywano do koryta, zmuszano do jedzenia miodu i picia mleka, następnie smarowano całe ciało słodką kompozycją i zanurzano w bagnie. Owady wysysające krew powoli zjadały żywą osobę. Podobnie było w przypadku egzekucji na mrowisku, a jeśli nieszczęśnik miał zostać spalony w palącym słońcu, odcinano mu powieki na dalsze męki. Były też inne rodzaje tortur, które wykorzystywały elementy biosystemu. Na przykład wiadomo, że bambus rośnie szybko, metr dziennie. Wystarczy powiesić ofiarę w niewielkiej odległości nad młodym przyrostem i odciąć końce pędów pod ostrym kątem. Osądzony ma czas na zmianę zdania, wyznanie wszystkiego i zdradę swoich wspólników. Jeśli wykaże się wytrwałością, będzie powoli i boleśnie przebijany przez rośliny. Jednak nie zawsze taki wybór był zapewniony.

Tortury jako metoda dochodzenia

Zarówno w średniowieczu, jak i późniejróżnego rodzaju tortury stosowali nie tylko inkwizytorzy i inne oficjalnie uznane struktury dzikie, ale także zwykłe władze państwowe, dziś zwane egzekwowaniem prawa. Został włączony do zestawu metod śledczych i śledczych. Od drugiej połowy XVI wieku w Rosji praktykowano różne rodzaje wpływu na ciało, takie jak: bicz, wieszanie, wieszanie, kauteryzacja kleszczami i otwartym ogniem, zanurzanie w wodzie i tak dalej. Również oświecona Europa wcale nie wyróżniała się humanizmem, ale praktyka pokazała, że ​​w niektórych przypadkach tortury, zastraszanie, a nawet strach przed śmiercią nie gwarantowały wyjaśnienia prawdy. Co więcej, w niektórych przypadkach ofiara była gotowa przyznać się do najbardziej haniebnej zbrodni, woląc straszny koniec od niekończącego się horroru i bólu. Znany jest przypadek młynarza, o którym przypomina napis na frontonie francuskiego pałacu sprawiedliwości. Wziął na siebie torturami cudzą winę, został stracony, a prawdziwy przestępca wkrótce został złapany.

Zniesienie tortur w różnych krajach

Pod koniec XVII wieku rozpoczął się stopniowy odwrótod praktyk tortur i przejścia od nich do innych, bardziej humanitarnych metod śledczych. Jednym z rezultatów Oświecenia było uświadomienie sobie, że to nie okrucieństwo kary, ale jej nieuchronność wpływa na spadek przestępczości. W Prusach tortury zostały zniesione od 1754 roku, kraj ten jako pierwszy oddał swoją sprawiedliwość w służbie humanizmu. Co więcej, proces postępował stopniowo, różne stany poszły za jej przykładem w następującej kolejności:

Uwaga:

*) ustawodawstwo różnych kantonów Szwajcarii zmieniało się w różnym czasie określonego okresu.

Na szczególną uwagę zasługują dwa kraje - Wielka Brytania i Rosja.

Katarzyna Wielka zniosła tortury w 1774 roku,wydając tajny dekret. W ten sposób z jednej strony nadal trzymała przestępców na dystans, z drugiej zaś wykazała chęć podążania za ideami Oświecenia. Decyzja ta została prawnie sformalizowana przez Aleksandra I w 1801 roku.

Jeśli chodzi o Anglię, tortury były tam zabronione w 1772 r., ale nie wszystkie, ale tylko nieliczne.

Nielegalne tortury

Zakaz prawny nie oznaczał całkowitegowyłączenie ich z praktyki postępowania przygotowawczego. We wszystkich krajach byli przedstawiciele klasy policyjnej, gotowi złamać prawo w imię jego triumfu. Inna sprawa, że ​​ich działania były prowadzone nielegalnie, a w przypadku ujawnienia grożono im ściganiem. Oczywiście metody znacznie się zmieniły. Należało uważniej „pracować z ludźmi”, nie pozostawiając żadnych widocznych śladów. W XIX i XX wieku używano przedmiotów ciężkich, ale o miękkiej powierzchni, takich jak worki z piaskiem, grube tomy (o ironio sytuacji przejawiało się w tym, że najczęściej były to kodeksy), węże gumowe, itp. uwaga i metody nacisku moralnego. Niektórzy śledczy czasami grozili surowymi karami, długimi wyrokami, a nawet odwetem wobec bliskich. To była także tortura. Przerażenie doświadczane przez osoby objęte śledztwem skłoniło ich do zeznań, oczerniania siebie i otrzymania niezasłużonej kary, włącznie z karą śmierci. Większość funkcjonariuszy policji wykonała swój obowiązek uczciwie, badając dowody i zbierając zeznania w celu ustalenia prawomocnego aktu oskarżenia. Wszystko zmieniło się po dojściu do władzy reżimów totalitarnych i dyktatorskich w niektórych krajach. Stało się to w XX wieku.

W sowieckiej Rosji

Po rewolucji październikowej 1917 r.na terytorium byłego Imperium Rosyjskiego wybuchła wojna domowa, w której obie strony najczęściej nie uważały się za związane normami ustawodawczymi obowiązującymi za cara. Torturowanie jeńców wojennych w celu uzyskania informacji o wrogu było praktykowane zarówno przez kontrwywiad Białej Gwardii, jak i Czeka. W latach Czerwonego Terroru najczęściej odbywały się egzekucje, ale powszechna stała się kpina z przedstawicieli „klasy wyzyskującej”, w skład której wchodzili duchowni, szlachta i po prostu przyzwoicie ubrani „dżentelmeni”. W latach dwudziestych, trzydziestych i czterdziestych organy NKWD stosowały zabronione metody przesłuchiwania, pozbawiając śledzonych snu, jedzenia, wody, bijąc i okaleczając. Odbywało się to za zgodą kierownictwa, a czasem na jego bezpośrednie polecenie. Rzadko chodziło o ustalenie prawdy – represje przeprowadzano w celu zastraszenia, a zadaniem śledczego było uzyskanie podpisu na protokole zawierającym zeznanie o działalności kontrrewolucyjnej, a także przejęzyczenie innych obywateli. Z reguły „mistrzowie barków” Stalina nie stosowali specjalnych narzędzi tortur, zadowalając się dostępnymi przedmiotami, takimi jak przycisk do papieru (uderzyli w głowę), czy nawet zwykłe drzwi, które uszczypnęły palce i inne wystające części ciała .

W faszystowskich Niemczech

Tortury w obozach koncentracyjnych powstałych po przyjściu doUprawnienia Adolfa Hitlera różniły się stylem od poprzednio używanych, ponieważ stanowiły dziwną mieszankę wschodniego wyrafinowania z europejską praktycznością. Początkowo te „instytucje poprawcze” były tworzone dla przestępców Niemców oraz przedstawicieli mniejszości narodowych uznanych za wrogie (Cyganów i Żydów). Potem przyszła kolej na eksperymenty, które miały nieco naukowy charakter, ale okrucieństwem przewyższały najstraszniejsze tortury w historii ludzkości.
Próby stworzenia odtrutek i szczepionek nazistówLekarze SS wstrzykiwali więźniom śmiertelne zastrzyki, wykonywali operacje bez znieczulenia, w tym ubytków, zamrażali więźniów, gasili ich ciepłem, nie pozwalali spać, jeść i pić. Chcieli więc opracować technologie do „produkcji” idealnych żołnierzy, którzy nie boją się mrozu, upału i kontuzji, odpornych na działanie substancji toksycznych i chorobotwórczych pałeczek. Historia tortur w czasie II wojny światowej na zawsze zawładnęła nazwiskami lekarzy Pletnera i Mengele, którzy wraz z innymi przedstawicielami kryminalnej medycyny faszystowskiej stali się uosobieniem nieludzkości. Przeprowadzali także eksperymenty na wydłużaniu kończyn przez rozciąganie mechaniczne, duszenie ludzi w powietrzu i inne eksperymenty, które powodowały rozdzierające cierpienia, które czasami trwały długie godziny.

Dotyczyło to głównie torturowania kobiet przez faszystówopracowanie sposobów pozbawienia ich funkcji rozrodczych. Badano różne metody - od prostych (usunięcie macicy) po wyrafinowane, które w przypadku zwycięstwa Rzeszy miały perspektywę masowego użycia (napromieniowanie i narażenie na chemikalia).

Wszystko skończyło się przed zwycięstwem, w 1944 roku, kiedyobozy koncentracyjne zaczęły wyzwalać wojska radzieckie i sojusznicze. Nawet wygląd więźniów, bardziej wymowny niż jakiekolwiek dowody, wskazywał, że samo ich przetrzymywanie w nieludzkich warunkach było torturą.

Aktualny stan rzeczy

Tortury faszystów stały się standardem sztywności.Po klęsce Niemiec w 1945 roku ludzkość westchnęła z radości w nadziei, że to się nigdy więcej nie powtórzy. Ku naszemu wielkiemu ubolewaniu, choć nie na taką skalę, ale tortury ciała, kpiny z ludzkiej godności i moralne upokorzenie pozostają jednymi ze straszliwych znaków współczesnego świata. Kraje rozwinięte, które deklarują swoje zaangażowanie na rzecz praw i wolności, szukają luk prawnych w celu stworzenia specjalnych terytoriów, gdzie przestrzeganie ich własnego prawa nie jest konieczne. Więźniowie tajnych więzień od wielu lat narażeni są na działanie władz karnych bez postawienia im konkretnych zarzutów. Metody stosowane przez żołnierzy wielu krajów w trakcie lokalnych i zakrojonych na szeroką skalę konfliktów zbrojnych w stosunku do więźniów i po prostu podejrzanych o współczucie wrogowi przewyższają niekiedy okrucieństwo średniowiecznych tortur i poniżania ludzi w nazistowskich obozach koncentracyjnych. W międzynarodowym badaniu takich precedensów aż nazbyt często zamiast obiektywizmu można zaobserwować dwoistość standardów, gdy zbrodnie wojenne jednej ze stron są całkowicie lub częściowo wyciszane.

Czy nadejdzie era nowego Oświecenia, kiedy tortury zostaną ostatecznie i nieodwołalnie uznane za hańbę ludzkości i zostaną zakazane? Jak dotąd nie ma na to nadziei...