Opisana w artykule ropucha szara to największa ropucha w Europie. Naukowcy od dawna wykazują zainteresowanie tym płazem.
Wygląd
Jej kolor jest różny. Grzbiet może mieć kolor od brązowo-szarego do brązowego z czarnymi plamkami. Brzuch ma kolor od białawego do żółtego. W rzadkich przypadkach można znaleźć ropuchy z czerwonymi brodawkami na plecach.
Ciało samej ropuchy jest szerokie i lekko spłaszczone. U mężczyzn nie ma rezonatorów. Skóra jest sucha i nierówna. Na skórze znajduje się również niewielka liczba gruczołów wydzielających śluz. Ta cecha pozwala ropuchom oszczędzać wodę i nie wysychać w znacznej odległości od wody. Płazy tego gatunku doskonale tolerują utratę wilgoci nawet do 30 proc. Masy ciała, dzieje się tak na skutek parowania w upalnych porach dnia. A każdego ranka, gdy spadnie rosa, ropuchy myją się, uzupełniając zapasy wilgoci.
Oczy płazów są pomarańczowe z poziomymi czarnymi źrenicami. Jest też trzecia powieka, dzięki której ropucha może dobrze widzieć pod wodą.
Ropucha szara, której zdjęcie przedstawiono w artykule, ma trujący sekret. Aktywuje się w razie niebezpieczeństwa, wyróżnia się od nierówności za oczami.
Język jest bardzo interesujący. Pasuje do stawu w przedniej części jamy ustnej. Kierując się instynktem. Reaguje na każdy ruch, który mieści się przy odpowiednich parametrach produkcyjnych. Język jest różowy. Lepki, który pozwala na jeszcze lepsze zatrzymywanie pokarmu.
Kończyny przednie służą do chwytania zdobyczy. A także, aby utrzymać samca na samicy podczas krycia. Nie mają membran. Błony pływackie występują tylko na tylnych łapach. Są znacznie mocniejsze i dłuższe niż kończyny przednie.
Ropucha szara: rozmnażanie
Okres lęgowy przypada na kwiecień-maj. I trwa od 3 do 6 dni. Wszystko zaczyna się od momentu, gdy budzisz się ze stanu hibernacji. Samce przybywają do zbiornika i zajmują określone terytorium, które jest chronione przed wtargnięciem rywali. Następnie zaczynają wzywać kobietę z przeciągłym rechotem. Samice pojawiają się zwykle dwa tygodnie później w miejscu rozrodu. Kiedy szara ropucha wybiera swoją wybrankę, wchodzi na jego terytorium, a on wspina się na jej grzbiet. Jest na nim mocowany za pomocą przednich krótkich i grubych nóg. W okresie lęgowym błony między palcami u samców są pomalowane na bardziej nasycony ciemny kolor. Z każdą samicą może kojarzyć się tylko 1 samiec. Dzieje się to w płytkich miejscach, gdzie mogą spędzać godziny pod wodą na dnie, wynurzając się tylko w celu uzupełnienia zapasów powietrza. Samiec chwyta tylne nogi samicy przednimi łapami i jednocześnie wydaje odgłosy stękania i tryle. Po pewnym czasie dorośli opuszczają zbiornik. Pozostaje tam tylko największy samiec, by chronić potomstwo.
Jajka i kijanki
Tarło rozpoczyna się w ciepły, słoneczny dzień. Samice są w stanie wyprodukować od 600 do 4 tysięcy jaj. Ale z tej ilości miotu przeważnie 2-3 osobniki dożywają wieku rozrodczego. Kawior przypomina sznury owinięte wokół roślin w zbiornikach wodnych, na różnych gałęziach i tak dalej.
Okres inkubacji trwa 10 dni. Kijanki żyją w dużych stadach własnego gatunku, co zwiększa ich szanse na przeżycie. Nie boją się wszystkiego z rzędu, tylko silnych rozprysków i fluktuacji wody, a także śmierci współplemienia w zębach drapieżnika. Przez najbliższe 3 miesiące ich życie będzie zależało wyłącznie od obecności komarów i temperatury wody. Wtedy młode ropuchy opuszczą miejsce urodzenia. Co więcej, ich rozmiar nie przekracza 1 cm.
Funkcje zachowania
Ropucha szara z naturysamotnik i mieszka w suchych miejscach: las, park, ogród itp. I tylko w okresie lęgowym płazy robią wyjątek schodząc do wody. Te płazy są mieszkańcami nocnymi. W ciągu dnia wolą chować się w korzeniach drzew, pod blokami kamieni, w trawie, norach, ogólnie w każdym zacisznym, ciemnym, cichym zakątku. Są bardzo aktywne w deszczową pogodę, zwłaszcza w nocy. Ze względu na duże rozmiary poruszają się bardzo powolnymi i niezdarnymi krokami, a gdy życie jest zagrożone, podskakują lub nadymają się i przyjmują ochronną, agresywną pozę.
Zasilanie
Każdy płaz ma swój mały zasięgsiedlisko, w którym dokładnie szukają pożywienia. Te płazy żywią się bezkręgowcami: robakami, robakami, robakami, gąsienicami, a nawet nowonarodzonymi jaszczurkami, wężami i myszami, a ich ulubionym daniem są nagie ślimaki. Ofiarę można zobaczyć z odległości do trzech metrów. Polują za pomocą języka, do którego przykleja się ofiara. Jeśli jest duży, ropucha pomaga sobie przednimi nogami. Ropuchy szare są bardzo żarłoczne, ale nawet ten fakt nie pozwala im jeść martwych zwierząt.
Ciekawe doświadczenie
Ropucha szara, której styl życia jest bardzo ciekawynaukowców, był uczestnikiem ciekawego doświadczenia. Jej celem było ujawnienie agresji i wrogości wobec ich bliskich. Istota tego doświadczenia jest dość prosta. Obok ropuchy położono liść z miodem. Zwabił owady. Duża ich koncentracja wzbudziła zainteresowanie kolejnej ropuchy. I przybyła na obce terytorium. Właściciel terenu absolutnie na to nie zareagował. Oboje zaczęli spokojnie cieszyć się posiłkiem. I nawet kiedy polowali na tego samego owada, a jeden odebrał zdobycz drugiemu, nie wpłynęło to w żaden sposób na ich zewnętrzne zachowanie. Nadal jedli spokojnie. To doświadczenie pokazuje, że są to płazy bardzo pokojowe i bezkonfliktowe.
Czy ropucha szara jest zwierzakiem?
Ropuchy szare są bardzo łatwe do oswojenia. Są łatwowierne i bezpretensjonalne w jedzeniu. Dla nich głównym wskaźnikiem jadalności żywności jest jej mobilność. Są także świetnymi pomocnikami w osobistej fabule.
Hibernacja
Wśród swoich krewnych najliczniejsza jest ropucha szaraodporny na zimno. Hibernuje tylko we wrześniu i październiku. Przetrwa zimę w różnych miejscach: pod suchymi liśćmi, pod kłodami, w rurach, czasem zakopuje się w mule lub samodzielnie wyciąga nory (co jest niezwykle rzadkie). Zasadniczo ropuchy używają norek innych ludzi do zimowania. Kiedy ropucha szara wpełza do nory, blokuje wejście ziemią, co zapobiega przedostawaniu się zimna z zewnątrz. Płazy budzą się pod koniec marca, w temperaturach nie niższych niż +5 stopni Celsjusza. Następnie udają się na lęgowiska.
Naturalni wrogowie
Ma wystarczająco dużo wrogów:są to ptaki drapieżne, węże, jeże i szczury. Ale najgorszym wrogiem jest człowiek. Dla wielu osób ropucha szara jest brzydkim, bezużytecznym, a nawet szkodliwym zwierzęciem. Ale ta opinia jest daleka od rzeczywistości. Z pewnością nie błyszczą swoim pięknem. Są trujące, ale to tylko w celach ochronnych. W końcu po prostu nie mogą fizycznie uciec przed wrogami. Ponieważ natura uczyniła je dużymi i niezdarnymi. Dlatego zrekompensowali swoją niepełnosprawność fizyczną trującymi gruczołami na ciele. A z punktu widzenia korzyści dla ludzi ropucha jest bardzo pożytecznym sąsiadem. Potrafi zjadać do 60% szkodników w ogrodzie i ogródku warzywnym. Ropucha szara jest bardzo cennym i użytecznym sprzymierzeńcem człowieka, choć nie najpiękniejszym. Ale ze względu na jej nocny tryb życia nie jest to przerażające.
Mity i prawda
Istnieje wiele legend o ropuchach, któreopierają się na ich zdolności do wydzielania trucizny. A to służy jako potwierdzenie, że mikstury, które warzyły wiedźmy, uzdrowiciele czy czarodzieje, zawsze zawierały część ropuchy (na przykład jej łapę). I dlatego większość ludzi boi się i zabija ropuchy. Ale to jest dalekie od uzasadnionej przemocy. Trucizna ropuchy, gdy dostanie się na nienaruszoną skórę osoby, nie zaszkodzi. Dopiero w kontakcie z błonami śluzowymi i uszkodzoną skórą może powodować podrażnienia, zaczerwienienia i lekkie stany zapalne. Dlatego w żadnym wypadku po kontakcie z ropuchą nie należy pocierać oczu ani wkładać rąk do ust, należy je najpierw umyć. A wtedy nie będzie nieprzyjemnych incydentów.
W naturze nie ma nic zbędnego, a szara ropucha nie jest wyjątkiem.
