Na wstępie należy wspomnieć, że koncepcjasama kultura jest historyczna i społeczna. Początkowo słowo „kultura” miało korzenie łacińskie i oznaczało uprawę ziemi, później słowo to zaczęto kojarzyć z edukacją, rozwojem i kultem. W swej istocie kultura zakłada obecność pewnej wiedzy, umiejętności i zdolności w pewnych grupach społecznych i nieustannie się zmienia. Taka koncepcja jako kultura zawodowa opiera się na indywidualnych cechach osoby związanych z różnymi rodzajami pracy. O poziomie biegłości decyduje dostępność różnego rodzaju kwalifikacji. Istnieją tylko dwa główne kierunki: rzeczywisty i formalny. Rozwój kultury zawodowej człowieka rozwija w nim osobisty system wartości w trakcie jego ewolucji. Rozpatrzenie struktury kultury zawodowej jest możliwe tylko w ujęciu ogólnym. Bardziej szczegółowe badanie powinno odbywać się wyłącznie w kontekście konkretnego zawodu, a także jego ewentualnej specjalizacji.
Brak wykwalifikowanych specjalistów
Zawsze potrzebni są wysoko wykwalifikowani specjaliścii wszędzie. Niestety, nasze opóźnienie w wielu obszarach wynika z rzeczywistego braku profesjonalistów. Dziś deficyt ten jest coraz bardziej odczuwalny. Jeśli chodzi o profesjonalizm człowieka, to przede wszystkim jego kultura zawodowa i umiejętność opanowania różnorodnych technologii.
Kompetencje oparte są na technologiachprzygotowanie i szereg innych składników. Początkowo są to takie cechy osobiste, jak samodzielność, umiejętność podejmowania poważnych decyzji, kreatywne podejście do całego procesu pracy, umiejętność doprowadzenia do końca tego, co rozpoczęte, chęć uczenia się i aktualizowania swojej wiedzy. Umiejętność prowadzenia dialogu, komunikatywności, współpracy i wiele więcej. Wraz z tym kultura zawodowa, po dokładniejszym zbadaniu, często łączy się z kulturami równoległymi.
Znaczenie kultury społecznej dla społeczeństwa
Kultura społeczna jest dość ściśle związanapoprzednia kultura. Jak każdy inny, składa się z dwóch generatorów: części wewnętrznej (rzeczywistej) i części zewnętrznej (formalnej). Prawdziwa kultura to umiejętności, wiedza i uczucia, które są podstawą życia każdego człowieka. Należą do nich: rozwój inteligencji, edukacja, moralność i przygotowanie zawodowe. Kultura formalna to zachowania komunikacyjne danej osoby w społeczeństwie i komunikacja z innymi ludźmi. Kultury zewnętrzne i formalne w niektórych przypadkach mogą być zupełnie niezwiązane, a czasem nawet sobie zaprzeczać.
Adaptacja kultury społecznej
Najważniejszą funkcją kultury jest adaptacja.Zapewnia człowiekowi adaptację do środowiska naturalnego i społecznego. Proces adaptacji człowieka zasadniczo różni się od mechanizmu adaptacji w procesie ewolucji biologicznej. Nie dostosowuje się do zmian otoczenia, ale dostosowuje je do siebie, organizując sobie nowe środowisko. Wraz z rozwojem kultury społecznej społeczeństwo organizuje coraz więcej niezawodności i komfortu, zwiększa wydajność pracy. Kultura pozwala na pełne ujawnienie się osoby.
Kultura społeczna nie jest dziedziczona przez ludzibiologicznie, ale na poziomie genetycznym może uzyskać pewne warunki wstępne do jego rozwoju. Dopiero w zakresie opanowania społecznego doświadczenia, wiedzy, norm zachowania w społeczeństwie i jego roli społecznej podmiot staje się pełnoprawnym członkiem społeczeństwa. Proces rozwoju osobistego pozwala każdemu zająć własne stanowisko i żyć zgodnie z tradycjami i zwyczajami.
Wielopoziomowy kompleks kultury pedagogicznej
Nauczyciel jest pierwszym przykładem kultury społecznejw życiu studenta. Zaletą uporządkowania kultury zawodowej nauczyciela i jego pracy jest chęć ukształtowania w uczniu integralnej osobowości, którą cechuje poczucie odpowiedzialności, samodzielności, dynamizmu i aktywności w podejmowaniu decyzji.
Metody kształcenia zawodowego od niepamiętnych czasówwieki przyczyniają się do harmonijnego rozwoju człowieka, jednak specyfika wychowania cech indywidualnych jest najczęściej podyktowana statusem społecznym kraju i czasem. Pojęcie kultury zawodowej nauczyciela jest bardzo często używane jako pojęcia synonimiczne, takie jak kultura pedagogiczna czy kompetencje nauczyciela. Profesjonalna kultura pedagogiczna składa się z trzech wiodących komponentów: aksjologicznego, technologicznego i subiektywnie twórczego.
Aksjomat wartości pedagogicznych
Komponent aksjologiczny jest złożonywartości pedagogiczne, zrozumiałe i dostrzegane przez nauczyciela w całej jego praktyce zawodowej i życiu. Praca nauczyciela jest zawsze ściśle związana z ciągłymi badaniami. Na tej podstawie kształtowanie kultury zawodowej nauczyciela opiera się na zestawie osobistych wartości i umiejętności definiowania nowych. W kulturze pedagogicznej ukształtował się system niezależnych wartości, które określają stopień opanowania i rozwoju nauczyciela w zależności od jego zrozumienia tych wartości.
Technologia działalności pedagogicznej
Składnik technologiczny to procesuregulowanie wszystkich problemów pedagogicznych. W związku z rozwojem pedagogiki teoretyczna strona zagadnienia wymaga praktycznych badań, które pozwalają przestudiować wiele hipotez i teorii. Niestety działania teoretyczne i praktyczne znacznie różnią się w takich procesach jak szkolenie i edukacja.
Technologia działalności pedagogicznejmusi koniecznie mieć systemowo zorganizowany docelowy charakter, który jest główną bazą do tworzenia samej technologii. Struktura tej technologii zbudowana jest na zasadzie krok po kroku rozwiązywania problemów oceny pedagogicznej, organizacji, planowania i dostosowania. Technologia pedagogiczna to wdrożenie metod i metod zarządzania procesem edukacyjnym w dowolnej placówce edukacyjnej.
Nauczyciel jest osobą kreatywną
Subiektywnie składnik twórczy jest osobistyzdolność nauczyciela do twórczego wdrażania technologii rozwoju pedagogicznego. Jednocześnie nauczyciel zobowiązany jest do oparcia się na teorii, ciągłego poszukiwania najlepszych rozwiązań. Kultura zawodowa i pedagogiczna dodatkowo opiera się na praktycznych działaniach, do których nauczyciel musi się przyczynić, wzbogacając ją o nowe sposoby i techniki. Aktywność twórczego myślenia nauczyciela generuje złożoną kombinację w takich obszarach mentalnych, jak emocjonalny, motywacyjny, poznawczy i wolicjonalny.
Działalność zawodowa specjalisty
W dzisiejszych czasach ludzie, którzy dobrze pracują ww pewnym obszarze przez długi czas, nie mają wystarczającego poziomu profesjonalizmu. Indywidualny potencjał takich pracowników nie jest ukierunkowany na rozwój, ale na adaptację. Tworzenie specjalisty to wieloaspektowy proces, podczas którego osoba przechodzi przez określone linie kryzysowe, po czym albo przechodzi na nowy poziom, albo wraca do swoich poprzednich zadań zawodowych.
Kultura aktywności zawodowej człowiekama bezpośredni związek z rozwojem uczciwości, moralności, humanizmu i umiejętności samodoskonalenia się w pracy. Każda osoba musi zdecydować się na zawód, aby zostać prawdziwym profesjonalistą. Definicja „zawodu” oznacza kierunek w działalności zawodowej, który wymaga specjalnego przeszkolenia, a także jest podstawą dobrobytu materialnego.
