Ach, Georgia ... Do tego regionu geograficznegonie można być obojętnym. Piękno i przepych pasm górskich znajdujących się na jej terenie po prostu przyciąga wzrok. Jednak spośród całej naturalnej różnorodności tego kraju wyróżnia się Darial Gorge, którego zdjęcie przedstawiono poniżej. W tym artykule możesz zapoznać się z opisem najbardziej malowniczych części tej doliny.
Trochę historii
Darial Gorge znajduje się w dolinie rzekiTerek. Klify wznoszą się nad dnem tego zbiornika, osiągając wysokość 1000 metrów. Co więcej, taki pagórkowaty obraz cieszy oko przez 3 km. Wąwóz Darial stał się ważnym łącznikiem już w średniowieczu. Nawiasem mówiąc, dziś przebiega tam Gruzińska Droga Wojenna. Początkowo Darial Gorge był w posiadaniu koczowniczych plemion. W związku z tym, ich imieniem nazwano dolinę - Brama Alana.
Przełóż „Niebiański Wąwóz”
Przed XIX w. Ten odcinek drogibył wyjątkowo niebezpiecznym i wąskim „korytarzem”, z którego nadal korzystało wielu wędrowców. Ale ta ścieżka nabrała znaczenia historycznego dopiero w 1783 r., Po zawarciu znanego traktatu - traktatu Georgievskiego. Do tej pory gruzińska autostrada wojskowa o długości 207 km została położona z Władykaukazu do Tbilisi. Niezwykle malowniczy obraz otwiera się na całej długości tego odcinka. Mijając dolinę Redant i pochylając pasmo pastwisk, po prawej stronie widać górujące w całej okazałości miasto Fethuz, a po lewej - porośniętą bukowym lasem Lipową Górę.
Nawiasem mówiąc, na jego zboczach można łatwo zobaczyćKamieniołom wapienny. Pasma górskie Kaukazu Środkowego powstają kosztem grzbietów bocznych, leśnych, skalistych i pastwisk. Z zewnątrz taka naturalna formacja jawi się jako gigantyczne schody. Te grzbiety są szczególnie dobrze widoczne od strony Osetii Północnej. Od strony południowo-wschodniej zagłębienie wieńczy Góra Stołowa osiągająca wysokość 3000 metrów. Dla Twojej informacji górna część tej tablicy ma skomplikowany kształt tabeli.
Natura w sztuce
Piękno, które wyróżnia Darial Gorgezainspirował wielu znanych poetów. Artyści również nie mogli stać z boku. Wśród istniejących prac na szczególną uwagę zasługuje płótno przedstawiające Darial Gorge, „Moonlit Night”. Obraz namalował wybitny rosyjski malarz. Ten obraz Arkhipa Kuindzhiego znajduje się w kolekcji Galerii Trietiakowskiej. Naturalny wygląd w pracach artysty jest całkowicie pozbawiony codzienności. Wręcz przeciwnie, jest w tym coś majestatycznego, gdzieś wręcz teatralnego. Co więcej, ta manifestacja jest również obserwowana w klasycznych krajobrazach. Przykład tego można znaleźć na takich obrazach jak „Tęcza” czy „Jezioro Ładoga”. Co zaskakujące, Kuindzhi wykonał większość prac mistrza przedstawiających z pamięci Darial Gorge. Nie przeszkodziło to jednak malarzowi przekazać przez płótno całej naturalnej wielkości zagłębienia, a także jego wyrazistości i tajemniczości. Co więcej, zdjęcia, jak przekonać koneserów piękna, odznaczają się rzadką autentycznością.
Darial Gorge. Obrazek
Ta praca jest uderzająco inna od wszystkichreszta prac artysty. W nim mistrz przedstawił Gruzińską Drogę Wojskową, na której surowa rzeka Terek płynie po dnie wąwozu. A falujące skały, wznoszące się znacznie nad ziemią, przebijają niebo swoimi wierzchołkami. Malarzowi udało się uzyskać po prostu niepowtarzalny obraz wąwozu. Wielu widzów patrząc na jego krajobraz, mimowolnie odczuwa lekki smutek. Ale jednocześnie nieuchwytna świeżość wypływa bezpośrednio z płótna. Ponadto na tym zdjęciu, ze względu na mnogość świateł, stworzono iluzję objętości tak charakterystyczną dla mistrza. I pomimo niewielkich rozmiarów obraz krajobrazu nie jest zbyt dokładny. Ten styl rysowania jest również charakterystyczny dla Kuindzhi. Z jego pomocą przekazuje nie tylko przejrzystość i świeżość nocnego powietrza, ale także atmosferę ciszy i spokoju.
Technika
Aby pokazać publiczności całe piękno tych miejsc iaby stworzyć objętość na płótnie, artysta umieszcza w swoich pracach dwa jasne punkty: jest to nocne źródło światła i odbicie księżycowej ścieżki w spokojnym strumieniu wody. Ten obraz nadaje pracy spokój i pozwala zrównoważyć kontrast światła w krajobrazie. Jednocześnie Kuindzhi wykorzystał w swojej pracy jeden ryzykowny element. To prawie nieprzejrzysty obraz chmur, które są jasno oświetlone przez księżyc od dołu. Wątpliwość zastosowania takiego artystycznego rozwiązania polega na tym, że mistrz odszedł od realizmu. Widzów można jednak przekonać, że ten element pozwolił nie tylko zrównoważyć obraz, ale także nadać blaskowi nocnej gwiazdy jeszcze większą moc. Należy zauważyć, że mistrz uchwycił góry na pierwszym planie. W rezultacie miał duże trudności z pisaniem nieba. Ale niezwykle trudno było przedstawić jego ciemność, a także górską mgiełkę, ale artyście udało się ominąć wszystkie zasady malowania. Po prostu dodając bardziej kontrastowe, monochromatyczne plamy, Kuindzhi był w stanie stworzyć efekt „pchania” nieba w stronę publiczności.
Podsumowując
Na stanowisku profesora-lidera wSzkoła artystyczna Arkhip Kuindzhi wyjaśnił swoim uczniom technikę kompozycji właśnie na podstawie tej pracy. Tutaj wyraźnie pokazał, że użycie głośności w niektórych przypadkach jest lepsze niż gra świateł. Nawiasem mówiąc, dzięki Kinji wprowadzono wiele poprawek do malarstwa rosyjskiego.
