Harpia - ptak o mitologicznej nazwie

W starożytnej mitologii harpia jest stworzeniemciało ptaka i głowa starej kobiety. To była personifikacja okrutnych namiętności. Harpia jest ptakiem, który ma swoją nazwę z powodu okrucieństwa, z jakim zjada zdobycz. Będąc dość dużym ptakiem drapieżnym, harpia jest mięsożerna, jest doskonałym myśliwym o dumnym, wręcz majestatycznym wyglądzie.

Harpia ptak osiada w lesie deszczowymAmeryka Środkowa i Południowa. Możesz to rozpoznać po charakterystycznym upierzeniu. Pióra skrzydeł są czarno-białe, głowa i klatka piersiowa są białe, z tyłu głowy znajduje się grube upierzenie, które unosi się na końcu w momencie podniecenia. W tym momencie wydaje się, że ptak ma wieniec piór na głowie. Południowoamerykańska harpia wciąż prześladuje mieszkańców. Po pierwsze ze względu na swój rozmiar. Długość ciała samicy osiąga 100-110 cm, podczas gdy ptak może ważyć do 9 kg. Po drugie, z powodu strasznego silnego dzioba i potężnych rozwiniętych łap o spiczastych pazurach. Co więcej, harpia boi się obserwatorów: ptak (zdjęcie poniżej) brutalnie niszczy swoją ofiarę. Według obserwacji ekspertów drapieżnik najbardziej lubi torturować małpy.

Harpia - ptak, który potrafi szybować godzinamijego terytorium, szukając stad małp, po czym wybiera ofiarę i chwyta ją. Tortury zaczynają się od harpii wykluwającej się z oczu ofiary, następnie rozdziera gardło, a następnie rozrywa go na kawałki. Naukowcy nie potrafią wyjaśnić fenomenu tej nienawiści. W końcu drapieżnik natychmiast niszczy każdą swoją drugą zdobycz. Harpia często żeruje na mniejszych ptakach, papugach, oposach, wiewiórkach oraz domowych owcach i świniach, jednak to małpy cierpią i cierpią. Podczas polowania używa swojej kolosalnej wizji oraz w ciemności, ze zwiększonym słyszeniem. Ten spadający z wysokości kamień nie pozostawia szans na zdobycz. Nawet harpia wleczona inwentarz żywy. Ptak pozostaje jednak nietknięty, ponieważ jest święty wśród Indian Aborygenów.

Несмотря на это обстоятельство, популяция птиц gwałtownie zmniejszony. Powodem jest wylesianie i szkody wyrządzone środowisku przez ludzi. Ponadto po kryciu w sprzęgle pojawia się tylko jedno jajko, sezon godowy zdarza się raz na dwa lata. Tak niska płodność wynika z dużego rozmiaru harpii. Para utworzona w okresie dojrzewania nie rozpada się do końca życia. Każda rodzina ma jasno określone terytorium. W najwyższym punkcie klifu znajduje się ogromne gniazdo o średnicy - do 2 metrów! W nim para może żyć przez całe życie, jeśli nie będzie mu to przeszkadzać. Po pojawieniu się pisklęcia ojciec chroni gniazdo przed nieznajomymi i poluje. Kobieta starannie dba o dziecko. Niestety bardzo rzadko obserwuje się to w niewoli. Jest tylko jeden znany przypadek, kiedy zoo zdołało uzyskać potomstwo z harpii i ta laska wkrótce zmarła.

Po urodzeniu pisklęcia długo już jestgniazdo. Rodzice reagują wrażliwie na każde naruszenie, mogą nawet zaatakować osobę. Troska ta trwa, dopóki pisklę nie wyleci z gniazda. Dzieje się tak w wieku 1 roku, chociaż już po 10 miesiącach ptak lata pewnie. Dojrzewanie nie następuje wcześniej niż po 4 latach. Do tej pory populacja harpii wynosi około 2 tysięcy osobników. Liczba ta jest znikoma, z tego powodu harpia jest ptakiem wymienionym w Międzynarodowej Czerwonej Księdze.