Japonia to kraj pełen tajemnic.Przez lata był izolowany od świata zewnętrznego, a ta izolacja umożliwiła stworzenie oryginalnej kultury. Uderzającym przykładem jest najbogatsza japońska mitologia.
Religia Japonii
Pomimo stuleci izolacji od Europy iw innych krajach Nippon (jak Japończycy nazywają swoją ojczyznę) zaskakuje różnorodnymi naukami religijnymi. Wśród nich głównym miejscem jest sintoizm, który wyznaje ponad 80% populacji. Na drugim miejscu jest buddyzm, który przybył do Japonii z sąsiednich Chin. W kraju są przedstawiciele konfucjanizmu, chrześcijaństwa, buddyzmu zen i islamu.
Osobliwością religii Nippon jest synkretyzm, kiedyprzytłaczająca większość mieszkańców wyznaje jednocześnie kilka religii. Jest to uważane za normalną praktykę i jest doskonałym przykładem tolerancji i tolerancji Japończyków.
Shinto - ścieżka bogów
Bogata mitologia japońska sięgaShinto - główna religia Kraju Kwitnącej Wiśni. Opiera się na deifikacji zjawisk przyrody. Starożytni Japończycy wierzyli, że każdy przedmiot ma duchową esencję. Dlatego Shinto to kult różnych bóstw i duchów zmarłych. Ta religia obejmuje totemizm, magię, wiarę w cudowną moc amuletów, talizmanów i rytuałów.
Buddyzm miał wielki wpływ na szintoizm.Przejawia się to w głównej zasadzie religii Japonii - żyć w harmonii i jedności ze światem zewnętrznym. Według Japończyków świat jest środowiskiem, w którym współistnieją ludzie, duchy i bóstwa.
Osobliwością Shinto jest to, żenie ma ścisłej granicy między pojęciami dobra i zła. Ocena działań to cele, które człowiek stawia sobie. Jeśli szanuje starszych, utrzymuje przyjazne stosunki z innymi, jest zdolny do współczucia i pomocy, to jest osobą życzliwą. Zło w rozumieniu Japończyków to egoizm, gniew, nietolerancja, naruszenie porządku społecznego. Ponieważ w szintoizmie nie ma absolutnego dobra i zła, tylko sama osoba jest w stanie je odróżnić. Aby to zrobić, musi żyć prawidłowo, w harmonii z otaczającym go światem, oczyszczając swoje ciało i umysł.
Mitologia japońska: bogowie i bohaterowie
Nippon ma duży panteon bóstw. Podobnie jak w innych religiach, mają starożytne pochodzenie, a mity na ich temat związane są ze stworzeniem nieba i ziemi, słońca, człowieka i innych żywych istot.
Mitologia japońska, której bogowie są bardzodługie nazwy, opisuje wydarzenia, które miały miejsce od stworzenia świata i epoki bóstw do okresu początku panowania ich potomków – cesarzy. Jednocześnie nie podano ram czasowych dla wszystkich wydarzeń.
Pierwsze mity jak zwykle opowiadają o stworzeniuświat. Na początku wszystko wokół było w chaosie, który w pewnym momencie podzielił się na Takama no hara i Wyspy Akitsushima. Zaczęły pojawiać się inne bóstwa. Następnie powstały boskie pary, składające się z brata i siostry, uosabiające dowolne zjawisko natury.
Najważniejszymi z nich dla starożytnych Japończyków były:Izanagi i Izanami. To boska para, z której wyłoniły się wyspy małżeńskie i wiele nowych kami (boskich esencji). Mitologia japońska na przykładzie tych dwóch bogów bardzo wyraźnie pokazuje koncepcję szintoizmu dotyczącą śmierci i życia. Izanami zachorowała i zmarła po urodzeniu boga ognia. Po jej śmierci trafiła do krainy Mroku Yomi (japońska wersja podziemi), skąd nie ma odwrotu. Ale Izanagi nie mógł pogodzić się z jej śmiercią i poszedł za żoną, aby przywrócić ją do wyższego świata żywych. Znajdując ją w strasznym stanie, uciekł z Krainy Ciemności i zablokował do niej wejście. Izanami była wściekła z powodu czynu męża, który ją porzucił i obiecał, że każdego dnia odbierze życie tysiącom ludzi. Mit mówi, że wszystko jest śmiertelne, a bogowie nie są wyjątkiem. Dlatego nie ma sensu próbować wskrzeszać zmarłych.
Poniższe legendy mówią jakwracając z Yomi Izanagi zmył cały brud z wizyty w Krainie Mroku. Nowe kami narodziły się z ubrań, biżuterii i kropelek wody wypływających z ciała boga. Najważniejszym z nich i najbardziej czczonym przez Japończyków jest Amaterasu, bogini słońca.
Mitologia japońska nie mogła się bez niej obejśćhistorie o wielkich ludzkich bohaterach. Jednym z nich jest legendarny Kintaro. Był synem samuraja i od dzieciństwa posiadał niespotykaną siłę. Matka dała mu siekierę, a on pomógł drwalom ścinać drzewa. Bawiło go rozbijanie skał. Kintaro był miły i zaprzyjaźnił się ze zwierzętami i ptakami. Nauczył się rozmawiać z nimi w ich języku. Pewnego razu jeden z wasali księcia Sakato zobaczył, jak Kintaro jednym uderzeniem siekiery powalił drzewo i zaprosił go do służby u swego pana. Mama chłopca była bardzo szczęśliwa, bo była to jedyna okazja, by zostać samurajem. Pierwszym wyczynem bohatera w służbie księcia było zniszczenie potwora kanibala.
Mit rybaka i żółwia
Inną ciekawą postacią w japońskich mitach jestmłody rybak Urashima Taro. Kiedyś uratował żółwia, który okazał się córką władcy mórz. Z wdzięczności młody człowiek został zaproszony do podwodnego pałacu. Po kilku dniach chciał wrócić do domu. Na pożegnanie księżniczka dała mu pudełko, prosząc, aby nigdy go nie otwierał. Na lądzie rybak dowiedział się, że minęło 700 lat, i zszokowany otworzył pudełko. Dym wydobywający się z niej natychmiast postarzał Urashima Toro i umarł.
Legenda Momotaro
Momotaro, czyli Peach Boy, to słynny bohater tradycyjnych japońskich mitów, które opowiadają o jego wyłonieniu się z ogromnej brzoskwini i wyzwoleniu z demonów wyspy Onigashima.
Niezwykłe postacie
Wiele ciekawych i niezwykłych rzeczy jest obarczonychMitologia japońska. Dużą rolę odgrywają w nim stworzenia. Należą do nich bakemono i youkai. W szerokim sensie potwory i duchy są tak nazywane. Są to żywe i nadprzyrodzone stworzenia, które mogą chwilowo zmienić swój kształt. Zazwyczaj te stworzenia albo udają ludzi, albo przybierają przerażający wygląd. Na przykład Nopparapon jest potworem bez twarzy. W dzień pojawia się pod postacią mężczyzny, ale w nocy widać, że zamiast twarzy ma fioletową kulę.
Zwierzęta z mitologii japońskiej posiadają również nadprzyrodzone moce. Są to odmiany youkai i bakemono: jenoty (tanuki), borsuki (mujina).
Tanuki to zwierzęta przynoszące szczęście i dobrobyt. Są wielkimi miłośnikami sake, a ich wizerunek pozbawiony jest negatywnych skojarzeń. Mujina to typowy wilkołak i zwodziciel ludzi.
Ale najsłynniejsze lisy w japońskiej mitologii,lub kitsune. Posiadają magiczne zdolności i mądrość, potrafią zamienić się zarówno w uwodzicielskie dziewczyny, jak i mężczyzn. Duży wpływ na wizerunek kitsune miały chińskie wierzenia, w których lisy były wilkołakami. Ich główną cechą jest obecność dziewięciu ogonów. Takie stworzenie otrzymywało srebrne lub białe futro i było obdarzone niespotykanym wglądem. Istnieje wiele odmian kitsune, a wśród nich są nie tylko podstępne i złe, ale także dobre lisy.
Smok w mitologii japońskiej również nie jest niczym niezwykłym imożna go również przypisać istotom nadprzyrodzonym. Jest jednym z głównych bohaterów religii Wschodu w krajach takich jak Japonia, Chiny i Korea. Po jego wyglądzie łatwo jest określić, skąd pochodzi ten lub inny smok. Na przykład Japończycy mają trzy palce.
Ośmiogłowy Yamata no Orochi jest jednym z najbardziejznany w Shinto. Otrzymał ogromną moc od demonów. Każda z jego głów symbolizowała zło: zdradę, nienawiść, zazdrość, chciwość, zniszczenie. Wygnany z Niebiańskich Pól bóg Susanoo był w stanie pokonać straszliwego smoka.
Mitologia japońska: demony i duchy
Szintoizm opiera się na wierze w przebóstwienie zjawisk naturalnych i na fakcie, że każdy przedmiot ma pewną esencję. Dlatego potwory i duchy w mitologii japońskiej są szczególnie różnorodne i liczne.
Mieszkańcy Kraju Kwitnącej Wiśni mają bardzomyląca terminologia dla istot nadprzyrodzonych. Nazywani są youkai i obake. Mogą być zmiennokształtnymi zwierzętami lub duchami, które kiedyś były ludźmi.
Yurei jest duchem zmarłej osoby.To klasyczny rodzaj perfum. Ich cechą jest brak nóg. Według Japończyków yurei nie jest związane z konkretnym miejscem. Przede wszystkim kochają opuszczone domy i świątynie, w których czekają podróżnicy. Jeśli youkai potrafią być miłe dla człowieka, to duchy są postaciami ze strasznych mitów i baśni.
Perfumy to nie wszystko, co może zaskoczyćMitologia japońska. Demony to kolejny rodzaj nadprzyrodzonych stworzeń, które odgrywają w nim dużą rolę. Nazywają je. Są to duże, humanoidalne stworzenia z kłami i rogami o czerwonej, czarnej lub niebieskiej skórze. Uzbrojeni w żelazną maczugę z kolcami są bardzo niebezpieczni. Trudno je zabić - odcięte części ciała natychmiast odrastają. To kanibale.
Postacie japońskiej mitologii w sztuce
Pierwsze zabytki pisane w krajuwschodzące słońce to zbiory mitów. Japoński folklor to skarbnica przerażających opowieści o yurei, youkai, demonach i innych postaciach. Bunraku, teatr lalkowy, bardzo często wykorzystuje w swoich spektaklach tradycyjne legendy i mity.
W dzisiejszych czasach postacie japońskiej mitologii i folkloru znów stały się popularne dzięki kinu i anime.
Źródła badań mitologii japońskiej
Największe i najbardziej znane sącykle mitów i legend „Nihongi” i „Kojiki”. Zostały one sporządzone niemal równocześnie, w XVIII wieku, na rozkaz władców klanu Yamato. Niektóre z mitów można znaleźć w starożytnej poezji japońskiej i pieśniach religijnych norito.
