To miasto jest domem dla jednego z najbardziejsłynne „starożytne repozytoria” orientacji kolejowej. Muzeum parowozów w Nowosybirsku ma bardzo imponujące rozmiary (około trzech kilometrów unikalnych eksponatów pociągów, wagonów i innych symboli tego tematu).
Zawiera znaczną kolekcję (ponad 100eksponaty) parowozy, lokomotywy elektryczne, lokomotywy spalinowe i wagony, które pracowały głównie na Kolejach Zachodniosyberyjskich. Ponadto Nowosybirskie Muzeum Kolejnictwa. N. A. Akulinina (oficjalna nazwa) ma w swojej kolekcji takie radzieckie marki samochodów osobowych jak „Moskwicz”, GAZ, ZAZ (różne lata produkcji) oraz kilka modeli ciągników, ciężarówek i pojazdów terenowych.
Historia stworzenia
W 1996 roku na eksperymentalnym ringu OJSCVNIIZhT zgromadził znaczną ilość sprzętu kolejowego. W związku z tym główny wydział gospodarki lokomotyw przedstawił propozycję stworzenia odpowiedniego muzeum. Następnie rozpoczęto gromadzenie wszelkiego rodzaju eksponatów kolejowych, aw sierpniu 2000 roku oficjalnie otwarto muzeum parowozów. Został nazwany na cześć jego twórcy i pierwszego reżysera, Nikołaja Akulinana.
Pierwszy eksponat muzeum
Tuż przy wejściu zainstalowano prototypowy parowóz.bracia Czerepanowowie. Efim i Miron zbudowali pierwszy parowiec lądowy (dawna nazwa lokomotywy parowej) w jednej z fabryk Niżnego Tagila (Vyisky Zavod). Tak więc rok 1834 upłynął pod znakiem pojawienia się pierwszej lokomotywy parowej w Imperium Rosyjskim. Oprócz ładunku 3,5 tony mógł przewozić również 40 pasażerów.
Unikalne modele kolekcji muzealnej
Jednym z tych wyjątkowych eksponatów jestlokomotywa firmy "Borzig". Został zbudowany w XIX-XX wieku. w Niemczech. Model ten nie posiadał tendencji, dlatego zapasy paliwa i wody były gromadzone na samym parowozu w specjalnych zbiornikach (zbiornikach) umieszczonych po bokach centralnego kotła parowego.
Turystom zostaje przedstawiony model parowozu towarowego LV-0040. Został wyprodukowany w fabryce parowozów Woroszyłowgrad w latach 50-tych. ostatni wiek.
Demonstruje muzeum parowozów w Nowosybirskumodel parowozu towarowego Er-789. Seria E cieszyła się wystarczającym popytem, w wyniku czego przeprowadzono jej masową produkcję. Lokomotywy były jednymi z najczęściej zamawianych modeli do pilnego uzupełnienia floty lokomotyw. Można powiedzieć, że lokomotywy te przetrwały na etapie produkcji trzy wojny. Produkcja odbywała się w ośmiu krajach świata, w których zaangażowane były 32 fabryki. Model ten stał się najliczniejszym wśród lokomotyw krajowych.
Z reguły lokomotywy towarowe malowano na czarno, a lokomotywy pasażerskie na zielono lub niebiesko. Wyglądają bardzo staro, ale mają tylko około 60-70 lat.
Jakie inne eksponaty znajdują się w kolekcji?
Wraz z prototypami parowozów i indywidualnychwagonów, gromadzona jest tam duża ilość sprzętu kolejowego. Na przykład bardzo pokaźny zbiornik do przewozu ciekłego żelaza.
Również Muzeum Lokomotyw Parowych posiada tak wyjątkowy eksponat, jak 16-osiowa mieszarka o nośności 150 ton, powstała w 1974 roku.
Możesz zobaczyć model wagonu zmechanizowanegoTD-5 (sześcioosobowy otwarty samobieżny pojazd transportowy służący do dostarczania/transportu narzędzi, mechanizmów, różnych materiałów i pracowników koleją).
Turyści otrzymują platformę przeznaczoną do naprawy i konserwacji sieci kontaktów, a także kopaczkę i lodołamacz.
Samochody retro jako eksponaty kolekcji muzealnej
Są jeepy wojskowe, półjeepy, ZIS-5.A także „Dodge WC51”, dostarczany do ZSRR od 1942 roku. Wiadomo, że w Armii Czerwonej nazywano go „Dodge trzy czwarte” (ze względu na to, że miał nośność 750 kg).
W kolekcji znajduje się również biały mini-traktor, wyprodukowany w Charkowskiej Fabryce Traktorów.
Nowosybirskie Muzeum Lokomotyw Parowych pozwala zobaczyć samochody GAZ:
1.GAZ-51 to radziecka ciężarówka produkowana w dużych ilościach. Jego seryjna produkcja rozpoczęła się w 1946 roku, ale pierwsze próbki zebrano jeszcze przed Wielką Wojną Ojczyźnianą. Całkowite wydanie składało się z około 3,5 miliona kopii różnych modyfikacji. Za pomocą sowieckich rysunków został zmontowany w Chinach, Korei i Polsce.
2. GAZ-63A - radziecka ciężarówka z napędem na cztery koła. Produkowany był przez 20 lat (1948-1968).
3.Ził-157 - samochód z czasów sowieckich, który ma wiele pseudonimów: „Poltergeist”, „Babai”, „Seed”, „Krokodyl”, „Zachar”, „Benz”, „Truman”, „Cleaver”, „Stupa”, „Mormon”. A w Bułgarii przydomek „Jogan”, na Ukrainie – „Dzik”, na Litwie – „krokodyle Shyashyakois”. W regionie Magadan, Jakucji, Kamczatce i Czukotce omawiany samochód nazywał się „Zurs” lub „Krab”. Jego kabina zewnętrznie przypominała żelazo, więc na północnym zachodzie nazywano ją „Żelazo”. Wiadomo również, że wśród myśliwych z Centralnego Okręgu Federalnego, a mianowicie z regionu Riazań, ten samochód, który ma ujednolicony zerowy wskaźnik nadwozia (KUNG), zyskał przydomek „Zenzubel”.
To nie ostatnie eksponaty tego muzeum.
Muzeum Lokomotyw Parowych na stacji w Rydze
Został otwarty w 2004 roku i poświęcony jest historii techniki kolejowej bezpośrednio na Kolei Moskiewskiej. Częściej można usłyszeć inną nazwę - Muzeum Lokomotyw Parowych na Placu Ryskim.
Na platformie plenerowej zainstalowano lokomotywy i parowozy z różnych lat produkcji i różnych epok. Są to zarówno starożytni przedstawiciele kolejnictwa, jak i ich współcześni potomkowie.
Muzeum Lokomotyw Parowych na stacji w Rydze zapewniaodwiedzający mają możliwość wejścia do niektórych eksponatów, a nawet przekręcenia w nich dźwigni, niektóre modele mają schody dla wygody turystów.
Na sąsiednim terenie muzeum można zobaczyćparowóz o bardzo imponujących rozmiarach, pomalowany na czarno. Wydmuchuje dym i syczy podczas gry. Możesz na nim jeździć. Jego części składowe to lokomotywa parowa należąca do serii E o numerze rejestracyjnym 774-38 oraz dwa nowoczesne wagony.
Również tutaj można zobaczyć zarówno lokomotywy spalinowe, jak i sprzęt do odśnieżania. Są też specjalne samochody, na przykład karetka pogotowia, która działała podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.
Jak już stało się jasne, muzeum lokomotyw, o których mowa, znajduje się w Moskwie, a dokładniej na placu Ryskim.
Muzeum Kolejnictwa Północnej Stolicy Rosji
Zaczęło działać w 1813 roku. Specjalnie dla niego wzniesiono budynek w 1902 roku.
Oto bardzo bogata kolekcja wszystkiego, cosprzężone z transportem kolejowym: lokomotywy, pociągi, wagony, maszyny budowlane i urządzenia pomocnicze przeznaczone do płynnego ruchu pociągów. Warto zauważyć, że rozważane muzeum parowozów w Petersburgu posiada unikatowe eksponaty. Jego makiety wystawiennicze były wystawiane na dużych międzynarodowych wystawach w wielu dużych miastach, takich jak np. Paryż (1900).
Dlaczego to muzeum nazywa się pomocą dydaktyczną?
Ponieważ zdecydowana większość odwiedzających -studenci. Odwiedzają Muzeum Parowozów w Petersburgu, aby zdobyć praktyczną wiedzę na temat kolei i pociągów. Ma też amatorski klub dla wszystkich.
W samym budynku muzeum eksponowanych jest tylko 3% wszystkich modeli, ale jego pracownicy rekompensują to, wyjeżdżając ponad 10 razy w roku na imprezy i wystawy na uczelniach i w szkołach.
Obecnie Muzeum Parowozów w Petersburgu posiada 50 tysięcy eksponatów, które reprezentują modele i modele, obsługujące parowozy i pociągi.
Gdzie jeszcze w Rosji gromadzona jest kolekcja parowozów?
Oddany hołd historii transportu kolejowego imiasto Peresław Zaleski. Muzeum parowozów znajduje się tam w pobliżu małej wioski. Zawiera eksponaty z różnych epok. Pociągi z wagonami (osobowymi i towarowymi) są instalowane na szynach i bezpośrednio pod gołym niebem.
Można tam również zobaczyć modele pługów śnieżnych. Jest nawet eksponat wykonany w całości z drewna.
Z Moskwy wzdłuż autostrady Jarosławia około100 km do miasta Peresław Zaleski. W tych miejscach bardzo znane jest muzeum parowozów. Posiada również zadaszone hangary, w których montuje się również inne urządzenia kolejowe.
W muzeum można zobaczyć salę, w której zachowało się dawne wyposażenie stacji, a w innej sali odwzorowane jest w najdrobniejszych szczegółach wnętrze sali dyżurnego dworca.
Uwagę turystów prezentowany jest również sprzęt wojskowy i rolniczy.
Muzeum Kolei Wąskotorowej w Warszawie
Prezentuje ogromną kolekcję pojazdów szynowych wąskotorowych: ponad 100 parowozów, lokomotyw elektrycznych i spalinowych, wagonów i wagonów.
Do najciekawszych eksponatów należą:
- bryczka Józefa Piłsudskiego;
- wagon "Warszawa";
- wojskowy przewóz salonowy;
- kareta;
- platformy do szybkiego transportu amunicji;
- stare polskie parowozy wąskotorowe (1882-1883).
Z tych eksponatów słynie Warszawa.Muzeum Parowozów posiada dwie sale wystawowe, w których znajdują się stare fotografie, modele, bilety, mundury kolejowe, dokumenty, znaczki i latarnie.
Oryginalne biuro dyspozytora dyżurnego wyposażone w urządzenia z minionych epok ma wartość historyczną.
Jak wygląda muzeum sprzętu kolejowego w Rostowie nad Donem?
Znajdują się w nim takie eksponaty jak przedwojenne i powojenne parowozy, lokomotywy spalinowe, lokomotywy elektryczne, dźwigi i urządzenia specjalne.
To muzeum kolejnictwa parowozów odegrało bardzo ważną rolę dla miasta. Dzięki niemu Rostów nad Donem stał się bardzo popularny wśród zagranicznych turystów.
W jego kolekcji jest nawet taki eksponat, jak:zdobyty niemiecki parowóz. A w niektórych modelach widać wgniecenia po kulach. Ciekawie przyjrzeć się także wagonom przedwojennym, wśród których znajduje się m.in. chłodnia, zbiorniki paliwa, wagony służące do przewozu towarów i piechoty, a także wagon specjalny – siedziba Okręgu Wojskowego Północnego Kaukazu.
Muzeum Kolejnictwa w Niżnym Nowogrodzie
Kolejne słynne muzeum parowozów.W 1996 r. Niżny Nowogród (rejon kanawiński) przedstawił tę „skarbnicę starego sprzętu kolejowego” uwadze mieszkańców i turystów. To dość małe muzeum starych parowozów znajduje się w pobliżu jeziora (wieś Sortirovochny).
Eksponaty gromadzone są w jego zbiorach od 1993 roku.Można tam zobaczyć piętnaście starych lokomotyw, z których każda ma swoją ciekawą historię. W muzeum prezentowane są technologie krajowe, niemieckie i szwedzkie: parowozy przemysłowe, towarowe i oczywiście pasażerskie.
A więc stara kolekcja sprzętu kolejowegoma Petersburg, Moskwę, Niżny Nowogród, Peresław Zaleski i Warszawę. Muzeum Parowozów to miejsce, w którym można przenieść się w czasie i cieszyć się historyczną wartością każdego eksponatu.
