Na południowym wschodzie Moskwy znajduje się największe i najbardziej lubiane Państwowe Muzeum-Rezerwat „Carycyno”.
Historia posiadłości
W 1775 r. We wsi Czarny Brud rozpoczęto budowę podmiejskiej rezydencji królewskiej. Dekret o rozpoczęciu budowy wydała cesarzowa Katarzyna II.
Вначале строительство усадьбы было поручено słynny rosyjski architekt V.I. Bashenov. Postanowił nieco odejść od tradycyjnego stylu klasycystycznego i stworzyć nowy zespół architektoniczny oparty na asymetrii zabudowy. Według pomysłu autora miał składać się z kilku niewielkich pałaców urządzonych we własnym stylu.
Zbudowano pierwszy wymyślony most.Wyglądał jak brama fortecy z masywnymi wieżami i otworami strzelniczymi. To naprawdę wyjątkowa konstrukcja rosyjskiego architekta z XVIII wieku. W 1778 r. Wzniesiono Pałac Średniej Katarzyny i Mały Pałac, które były przeznaczone na rezydencję cesarzowej.
W tym samym czasie budowa Bolszojpałac, w 1784 r. - budowa Chleba. Budynek ten służył do przechowywania i przygotowywania posiłków na cesarski stół. Planowano również wyposażenie lokalu dla służby.
Po wstępnym badaniu Catherine IIokazał się niezadowolony z pracy architekta, a Bazhenov został usunięty z pracy. Jego miejsce zajął nie mniej znany architekt M. Kazakow. Na polecenie cesarzowej Wielki Pałac został całkowicie zdemontowany.
Michaił Kazakow próbował wiele uratowaćProjekt Bazhenova, znajdź opcję kompromisu. W tym celu pozostawił strukturę planistyczną pałaców, ale dodatkowo narzucił jej rodzaj dekoracji „gotyckiej”. W wyniku tak oryginalnego rozwiązania pojawił się nowy styl - pseudogotyk, znawcy często nazywają go „gotykiem rosyjskim”. Należy zaznaczyć, że jest to jedyny pałac w Europie wykonany w tym stylu.
Ale marzenie Katarzyny II o nowej rezydencji nie miało się spełnić. Za życia cesarzowej pałac nie został ukończony. A w 1797 roku, po jej śmierci, budowa została całkowicie wstrzymana.
Unikalny zespół pałacowy zaczął się stopniowoodrodzić się dopiero pod koniec ubiegłego wieku. W 1993 roku to historyczne miejsce stało się znane jako rezerwat muzealny. Został wpisany na listę cennych zabytków historii i kultury Rosji.
Carycyno dzisiaj
Rezerwat muzealny „Carycyno” w ostatnich latachzmienił się. Moskale i liczni goście stolicy spędzają tu wakacje. Na zwiedzających duże wrażenie robi nowoczesny i zadbany kompleks muzealny, malownicze stawy.
Muzeum-Rezerwat Carycyno słynie również z tego, że w czasie II wojny światowej w jednym z domów, niedaleko kościoła Najświętszych Bogurodzicy, mieszkała Starsza Matrona Moskwy.
Park
Z tego bajecznego miejsca polecamy rozpoczęcie znajomości z Rezerwatem Muzeum Carycyno. Park zaczął powstawać na początku XVIII wieku.
Jego podstawą był regularny ogród, charakteryzujący się wyraźną geometrią nasadzeń i alejek.
W czasach Katarzyny moda na nie minęła, zastąpiły je angielskie nieregularne ogrody. Do zorganizowania takiego sadzenia w Carycynie w 1784 roku zaproszono ogrodnika z Londynu Francisa Reeda.
Jednak prawdziwy rozkwit parku Carycyno przypada na początek XIX wieku. Do dekoracji wykorzystano różne „pomysły artystyczne”: pawilony, altany, mosty, groty.
Ogromną rolę w tworzeniu parku odegrał IV Egotov, wybitny architekt.
Niestety pod koniec ubiegłego wieku park był w stanie ruiny - zamienił się w zaniedbany, niezbyt zadbany park leśny.
W 2007 roku został odrestaurowany.Został uwolniony od nasadzeń samosiewnych i martwego drewna. Na podstawie dokumentów archiwalnych i wykopalisk archeologicznych odtworzono historyczną sieć ścieżek i ścieżek parku.
Rezerwować stawy
„Carycyno” - rezerwat muzealny, którego zdjęcie wykonaliśmyopublikowany w naszym artykule ma dwa stawy - Górny i Dolny Shipilovsky. Na terenie posiadłości pojawili się w połowie XVII wieku, po wybudowaniu zapór na rzekach Yazvenka, Gorodnya i Cherepishka.
Na tamach zbudowano młyny. Stawy tworzyły harmonijną kaskadę ze stawem Borisov, który powstał za czasów cara Borysa Godunowa.
Obecnie stawy Borysowski i Carycynski są uważane za najstarsze i największe pod względem długości i powierzchni w nowoczesnej stolicy.
Łączna powierzchnia zbiorników przekracza 180 hektarów.
Grand Palace
Do Rezerwatu Muzealnego przybywa wielu gości"Carycyno", aby zobaczyć tę bardzo monumentalną budowlę. Wielki Pałac został wzniesiony w 1793 roku przez F.M. Kazakova. Został zbudowany na miejscu starego pałacu zaprojektowanego przez V.I. Bashenova.
Tworząc nowy pałac, Matvey Kazakov stanął przed trudnym zadaniem. Konieczne było dopasowanie nowego budynku do istniejącego zespołu.
Pod koniec XIX wieku ocalałe pozostałości dachu zostały usunięte ze starego pałacu Bażenowa i całkowicie zdemontowane pokrycia wież. Z pałacu pozostały tylko mury.
Odbudowę pałacu rozpoczęto w 2005 roku. W ciągu dwóch lat malownicze ruiny, niszczone przez prawie dwa stulecia, zamieniły się w kompleks muzealny.
W 2007 roku nastąpiło otwarcie zespołu pałacowego.
Obecnie odrestaurowany pałac wydaje się odradzać. Na podstawie pomysłów M. Kazakova wykonano ażurowy wystrój elewacji budynku.
Sala główna (Katarzyny) pałacu, której powierzchnia przekracza 300 mkw. metrów, ma główną klatkę schodową i przylegające do niej uroczyste salony, urządzone w stylu XVIII wieku.
Salę zdobi wspaniały posąg Katarzyny II wykonany z marmuru autorstwa A. Opekushina.
W pozostałych salach odbywają się obecnie wystawy z udziałem różnych moskiewskich muzeów.
Mały Pałac Carycyna
Budynek ten jest jednym z nielicznych obiektów zespołu w Carycynie, który swoją nazwę zachował od czasów Bażenowa.
Mały Pałac Carycyński jest jednym z trzech przeznaczonych dla Katarzyny II. Był najmniejszy i najwygodniejszy.
W 1804 r., Gdy Carycyno stało się publicznie dostępne, budynek ten został wydzierżawiony Francuzowi Lecanowi, wygnanemu z Rosji w 1812 r., Który zorganizował tu „Kawiarnię”.
Do połowy XX wieku z pałacu pozostały tylko zniszczone mury.
Pałac został całkowicie odrestaurowany w 1996 roku. Stał się częścią Rezerwatu Muzeum Carycyno.
Szafka kuchenna
Zbudowany przez architekta V.I. Bashenova w 1778 roku.Nazwano go „Chlebem”. W XIX wieku działał tu szpital dla chłopów, a później - szkoła ziemska. Następnie pokoje w budynku wynajmowano letnim mieszkańcom na lato. Po rewolucji październikowej do lat 70. XX wieku znajdowały się tu mieszkania komunalne.
Na początku 2006 roku odrestaurowano Chlebny Dom. Dziś jest to główny budynek wystaw tematycznych.
Śpiewająca fontanna
Rezerwat posiada unikalnybudynek, który niezmiennie przyciąga uwagę gości kompleksu. Chodzi o Śpiewającą Fontannę. Jego średnica wynosi 55 metrów. Fontanna składa się z 807 dysz, które jednocześnie wznoszą się na wysokość 15 metrów przy dźwiękach melodii. Podświetlenie posiada 3312 opraw. Fontanna czynna jest tylko wiosną i latem.
Gdzie jest Muzeum
Rezerwat muzealny „Carycyno”, którego adres to ul.Dolskaya, lat 1, zawsze cieszy się, że ma gości. Najłatwiej dostać się do muzeum metrem. Koniecznie trzeba dojechać do stacji „Tsaritsino”. Wychodząc na ulicę, należy iść prosto, a za chwilę zobaczysz Muzeum-Rezerwat Carycyno. Wiesz już, jak się tu dostać, więc nie zwlekaj z podróżą.
Tryb pracy
Rezerwat muzealny „Carycyno” działa codziennieod 11.00 do 18.00. Park można oglądać od 6.00 do 24.00. W sobotę godziny otwarcia wydłużają się o godzinę. Kasy biletowe zamykane są na godzinę przed końcem kompleksu.
Cena biletu
Wejście do parku jest bezpłatne.Ceny biletów w „Carycynie” (rezerwacie muzealnym) są ustalone dość rozsądnie - bilet jednorazowy na zwiedzanie Chleba i Wielkiego Pałacu - 350 rubli. Studenci, dzieci do lat 12, osoby niepełnosprawne, rodzice wielodzietni, emeryci płacą 50 rubli.
I jeszcze jedna rada. Każdy, kto chce odwiedzić rezerwat-muzeum Carycyno, z pewnością będzie potrzebował mapy przedstawiającej atrakcje kompleksu. Możesz go kupić w pawilonie przy głównym wejściu.
