23 lutego 1993jednostki wojskowe utworzone z Frontu Ludowego zaledwie kilka dni przed tą datą maszerowały przez Duszanbe. Dlatego w republice powszechnie przyjmuje się, że to właśnie to wydarzenie wyznaczyło moment narodzin armii Republiki Tadżykistanu.
Historia sił zbrojnych Tadżykistanu
Pomimo tego, że 23 lutego uważa się za dzień narodzin armii tadżyckiej, została ona legalnie sformowana w kwietniu 1994 roku, a jej formowaniu towarzyszyły dość poważne trudności.
Faktem jest, że po rozpadzie ZSRR TadżykistanW przeciwieństwie do innych byłych republik radzieckich nic nie zyskało na armii radzieckiej, ponieważ praktycznie nie było jednostek wojskowych na jej terytorium. To prawda, że stacjonowała tam 201. dywizja karabinów zmotoryzowanych Gatchina, ale zgodnie z porozumieniem z rządem republiki nie została wycofana do Rosji i pozostała w Duszanbe, tylko została przeniesiona bezpośrednio do Moskwy. Długi czas na terenie Tadżykistan stacjonowały siły pokojowe CIS.
Trudne czasy lat dziewięćdziesiątych nie minęłyTadżykistan. Tam wybuchła wojna domowa, a pospiesznie uformowane siły zbrojne w kraju bardziej przypominały nielegalne oddzielne grupy wyposażone w broń niż zwykłą armię. Dezercja żołnierzy stała się powszechna, a większość młodych ludzi po prostu zignorowała pobór do armii tadżyckiej.
Po zakończeniu wojny, która pochłonęła aż 150 tysżycie ludzkie, sprawy potoczyły się powoli, w dużej mierze dzięki pomocy materialnej i wojskowej Federacji Rosyjskiej. Armia Tadżykistanu zmieniła się w słabą, ale w pełni gotową do walki formację zbrojną.
Miejsce Sił Zbrojnych Tadżykistanu wśród innych armii świata
Według Global Military Power Indexza rok 2017, w którym oceniono 133 kraje świata, armia tadżycka zajęła 112. miejsce, znajdując się między Kamerunem (111. miejsce) a Słowenią (113). Jeśli chodzi o inne kraje Azji Środkowej, które wcześniej były częścią ZSRR, Uzbekistan zajął 48. miejsce, Kazachstan - 53., Kirgistan - 109.
Należy zauważyć, że ten indeks (GlobalWskaźnik siły ognia) bierze pod uwagę około 50 czynników, które uwzględniają liczbę osób aktualnie nadających się do służby w armii, ilość pieniędzy wydanych na jej utrzymanie i wyposażenie, siłę militarną według rodzajów dostępnych sił zbrojnych i wiele więcej. Do tego stopnia, że brane są pod uwagę nawet dane dotyczące obrotów produktami ropopochodnymi i położenie geograficzne państwa.
Doktryna wojskowa Tadżykistanu
3 października 2005 r. Parlament kraju (majlis oli) przyjął doktrynę wojskową, która być może w dużej mierze zdeterminowała dalszy kierunek formowania armii tadżyckiej.
Stwierdza, że republika nie rozważa ani jednegoze stanów świata jako swojego wroga, a także nie ma wobec nikogo żadnych roszczeń terytorialnych. Tym samym ustalono, że doktryna wojskowa ma charakter całkowicie obronny iw przypadku zagrożeń zewnętrznych liczy na OUBZ („Traktat Taszkent”).
Struktura i siła Sił Zbrojnych Tadżykistanu
Siły zbrojne Tadżykistanu obejmują wojska lądowe i mobilne, siły powietrzne i siły obrony powietrznej.
Siły lądowe republiki składają się z dwóch karabinów zmotoryzowanych i jednej brygady artylerii. Jest ich około 7-10 tysięcy żołnierzy.
Oddziały mobilne, które powstały w 2003 rokuroku, są najbardziej gotowe do walki i obejmują brygadę desantową i jedną oddzielną brygadę strzelców zmotoryzowanych (formalnie nazywaną siłami lądowymi). Trzy bataliony żołnierzy mobilnych wchodzą w skład Zbiorowych Sił Szybkiego Rozmieszczenia OUBZ.
Siły powietrzne liczące 1,5 tys. Osób i obrona przeciwlotnicza są obecnie połączone w jedną strukturę, na którą składa się eskadra śmigłowców, batalion radiotechniczny i jeden pułk rakiet przeciwlotniczych.
Ponadto oddziały graniczne (1,5 tys. Osób) i jednostki Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (3,8 tys. Osób) należą do formacji wojskowych niebędących częścią sił i środków Ministerstwa Obrony republiki.
Należy zauważyć, że dane dotyczące liczebności armiiTadżykistan są przybliżone, ponieważ informacje te są tajne, Ministerstwo Obrony republiki nie jest ujawniane. W związku z tym CIA Stanów Zjednoczonych w rankingu siły militarnej ustala liczbę żołnierzy w Siłach Zbrojnych republiki na nie więcej niż 6 tysięcy osób.
Uzbrojenie i wyposażenie
Armii Tadżykistanu trudno nazwać nowoczesną. Zasadniczo składa się ze sprzętu wyprodukowanego w ZSRR. Wśród pojazdów opancerzonych będących w dyspozycji Ministerstwa Obrony Republiki są:
- 37 czołgów, z których 30 to T-72, reszta to T-62;
- bojowe wozy piechoty - 23 sztuki (BMP-1 - 8, BMP-2 - 15);
- 23 transportery opancerzone (transportery opancerzone - 60/70/80).
Artyleria posiada:
- dziesięć haubic 122 mm D-30;
- trzy systemy rakietowe „Grad” (BM-21);
- dziesięć moździerzy PM-38 kal. 120 mm.
Siły Powietrzne mają jeden TU-134 A, 12śmigłowce Mi-24, jedenaście transportowe Mi-8 i Mi-17 (wcześniej było ich 12, ale w 2010 roku rozbił się jeden samochód). Uważa się, że Tadżykistan nie ma samolotów bojowych, ale dwa bombowce strategiczne T-95 i trzy L-39 (bojowe wozy szkoleniowe) w 2011 roku wzięły udział w defiladzie wojskowej. To prawda, nie wiadomo na pewno, czy należą do sił powietrznych republiki, czy też zostały wynajęte od Rosji.
Obrona przeciwlotnicza uzbrojona jest w dwadzieścia samobieżnych zestawów przeciwlotniczych S-75 "Dvina", siedemnaście C-125 "Peczora", ponadto istnieje nieznana liczba krajowych MANPADS "Strela-2" i amerykańskich FIM-92.
Uzbrojenie jest dość przestarzałe, ale w 2017 rokurok rosyjskie Ministerstwo Obrony podjęło decyzję o dostawach samolotów, nowej broni i amunicji do Tadżykistanu. W związku z tym należy wzmocnić linię obrony dalekiego zasięgu, zapobiegając rozprzestrzenianiu się terroryzmu w krajach Azji Środkowej.
Ilu służy w armii Tadżykistanu?
Kolejność służby w wojskureguluje ustawa „O powszechnym poborze do wojska i służbie wojskowej”. Ale z jego przestrzeganiem w republice obserwuje się poważne trudności: młodzież w wieku poborowym próbuje uniknąć służby. W dużej mierze sprzyja temu korupcja, która kwitnie wśród pracowników MON.
Powyższe prawo określa, że młodzieżsą wcieleni do armii Tadżykistanu w wieku 18 - 27 lat. Będą służyć swojej ojczyźnie przez 24 miesiące. Dla osób, które ukończyły studia wyższe, okres świadczenia usługi wynosi 1 rok.
Nawiasem mówiąc, rocznie odpowiedni wiek do służby wojskowej sięga około 79 tysięcy osób, ale tylko 7-9 tysięcy młodych ludzi udaje się zostać żołnierzami.
wykonawcy
Do tej pory jest całkiem sporotrudna wewnętrzna sytuacja polityczna. We wrześniu 2015 r. Siły opozycyjne pod przywództwem byłego zastępcy MON Abuhalima Nazarzody zorganizowały zbrojną rebelię, której celem było obalenie urzędującego prezydenta Emomali Rachmona, który sprawował władzę. od 1994 roku.
Napięcia z siłami opozycjizmusił rząd w 2000 roku do całkowitego zniesienia kontraktowej służby wojskowej w Tadżykistanie. Ponieważ mogłoby to stwarzać pewne zagrożenia dla obecnego rządu, w przypadku odrzucenia przez tych żołnierzy istniejącego reżimu, a także możliwość wpływania na poglądy polityczne ich kolegów. Pod tym względem Siły Zbrojne Republiki praktycznie nie mają instytutu zawodowych sierżantów.
Szkolenie oficerskie
Szkolenie przyszłych oficerów wW Tadżykistanie zaangażowane są dwie instytucje edukacyjne: Instytut Wojskowy i Liceum Ministerstwa Obrony. Jednak poziom ich wykształcenia pozostawia wiele do życzenia, dlatego sztab dowodzenia jest szkolony głównie w placówkach edukacyjnych Rosji, Kazachstanu, Chin i Indii. Ponadto na terenie republiki, niedaleko Duszanbe, znajduje się ośrodek szkoleniowy Sił Zbrojnych USA, gdzie oficerowie armii tadżyckiej mogą również przejść dodatkowe szkolenie.
Wsparcie materialne wojska
Wsparcie materialne i sanitarne samolotuTadżykistan jest na bardzo niskim poziomie. Często poborowi zmuszeni są mieszkać w barakach, nawet bez ogrzewania. Zapasy żywności są ograniczone, dlatego w armii szerzą się kradzieże.
Mundury wojskowe w większości przypadków są nadalRadziecki, wydawany jednorazowo na cały okres służby. Żołnierz musi kupić drugi i kolejne zestawy za własne fundusze.
Główny czynnik stabilności
Głównym czynnikiem zapewniającym stabilność w Tadżykistanie jest wspomniana już 201. baza rosyjskiego Ministerstwa Obrony.
W 2013 roku oba kraje dotarłyporozumienie, że wojsko rosyjskie pozostanie na terytorium republiki do 2042 roku. Tym samym Rosja zapewniła sobie dobrą ochronę na granicy z Afganistanem, a Tadżykistan otrzymał poważny rabat na zakup nowoczesnej broni, a także prawo do szkolenia wojskowych specjalistów w placówkach edukacyjnych MON.
Jednostki bazowe znajdują się w trzech miastachrepubliki: Kurgan-Tyube, Kulyab oraz w samym Duszanbe. Są to czołgi, jednostki karabinów zmotoryzowanych, jednostki inżynieryjne i łączności, kompania snajperów, wydział rakiet przeciwlotniczych i dział samobieżnych instalacji ART. Ponadto system kontroli przestrzeni kosmicznej znajduje się w mieście Nurek, które podlega Rosyjskim Siłom Powietrzno-Kosmicznym.
Możliwe perspektywy
Działania pokojowe w Republice Tadżykistanuwydaje się być ważnym zadaniem dla Rosji, gdyż niestabilna sytuacja w pobliżu granic Federacji Rosyjskiej stanowi bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego tego kraju. W związku z tym modernizacja sił zbrojnych Tadżykistanu, zwiększenie ich gotowości bojowej i odporności na ewentualne zagrożenia ze strony Afganistanu w postaci islamistycznych grup terrorystycznych uznawane są za jedną z priorytetowych kwestii dla Moskwy. Dlatego Rosja planuje zainwestować około 200 mln dolarów w armię tadżycką. Modernizacja powinna przebiegać w trzech etapach i zakończyć się do 2025 roku.
Należy zauważyć, że we wzmacnianiu Republikańskich Sił Zbrojnychobecne władze kraju są szczególnie zainteresowane, gdyż poza problemami z Afganistanem nierozwiązane pozostają w republice wewnętrzne kwestie polityczne opozycji i radykalnych islamistów. Sytuacja ta skłania Duszanbe do aktywnej współpracy z Rosją i państwami członkowskimi OUBZ.
Dziś armia tadżycka jest po prostunie jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z poważnym zagrożeniem. Dlatego 201. RVB pozostaje główną placówką Federacji Rosyjskiej w całej Azji Środkowej, a także gwarantem pokoju i głównym obrońcą suwerenności i niezależności republiki.
