Tarasov Alexander Nikolaevich - rosyjski politolog, socjolog i kulturolog. Jest znanym pisarzem i publicystą, znakomitym współczesnym filozofem. Tarasov uważa się za postmarksa.
Wczesne lata
Alexander Tarasov urodził się w Moskwie 8 marcapięćdziesiąt ósmy rok. Ukończył szkołę i uzyskał dwa wyższe wykształcenie - ekonomiczne i historyczne. Ale podczas pierestrojki przekwalifikował się na politologa i socjologa, aby nadążyć za duchem czasu.
Kariera i praca
Po ukończeniu studiów Tarasov zdołał się zmienićwiele zawodów. Pracował jako kreślarz, stróż, asystent laboratoryjny, mechanik, mechanik i bibliotekarz. Udało mi się pracować jako redaktor w kilku mediach drukowanych. Próbowałem się w roli operatora kotła i księgowego. W Ermitażu pracował jako iluminator.
Był na stanowisku badacza wCentrum przy Rosyjskiej Akademii Nauk, wykładał na jednej z uczelni. Pracował jako konsultant w Ministerstwie Nauki Federacji Rosyjskiej, obserwator polityczny i ekspert. W osiemdziesiątym ósmym roku Tarasow założył Niezależne Archiwum. Od dziewięćdziesiątego pierwszego roku Aleksander Nikołajewicz pracował w Centrum Socjologii i Nowej Polityki „Feniks”. W 2004 roku został przeniesiony na stanowisko dyrektora społecznego. A od 2009 roku został szefem Phoenix.
Tarasov jako polityk
W 1972 roku Aleksander Tarasow został jednym zzałożyciele podziemnej lewicowej radykalnej grupy „Partia Nowych Komunistów”, zwanej krótko PNK. Został mianowany jego nieoficjalnym przywódcą. Po pewnym czasie PNK połączyło się z inną podobną grupą o nazwie Left School. A w siedemdziesiątym czwartym otrzymała nową nazwę „Niekomunistyczna Partia ZSRR”. Krótko - NKPSS.
Tarasow był jednym z jego liderów. Aleksander Nikołajewicz był teoretykiem w grze, napisał dokument programowy „Zasady neokomunizmu”
Aresztowanie Tarasowa
W siedemdziesiątym piątym roku Aleksander TarasowNikołajewicz został aresztowany przez KGB. Początkowo przebywał w celi tymczasowego aresztowania, następnie spędził rok w szpitalu psychiatrycznym. Taki był los wielu osób, które w jakiś sposób nie zgadzały się z oficjalną polityką partii. Większość z nich przeszła przymusowe leczenie w klinikach psychiatrycznych. Następnie Tarasov został zwolniony, ponieważ sprawa nigdy nie trafiła do sądu. Następnie brał czynny udział w odbudowie NKPSS i był liderem partii do osiemdziesiątego dziewiątego roku. Następnie organizacja została rozwiązana.
Tarasov w szpitalu psychiatrycznym
W szpitalu psychiatrycznym u Tarasowatraktowany bardzo okrutnie. Doszło do tortur. Był bity, przyjmował duże dawki leków przeciwpsychotycznych, EW. Nieraz Tarasov zapadał w śpiączkę insulinową. Po pobycie w szpitalu psychiatrycznym zdrowie Aleksandra Nikołajewicza zostało znacznie nadszarpnięte.
Pojawił się ciężki stan somatycznychoroby. Przerwana została praca trzustki i wątroby, pojawiło się spondyloartropatia i nadciśnienie. W rzeczywistości Tarasov stał się niepełnosprawny. W osiemdziesiątym ósmym roku został zbadany przez dwie państwowe komisje lekarskie, które zostały uznane psychicznie za osobę całkowicie zdrową.
Tarasov jest autorem wielu publikacji drukowanych
Od osiemdziesiątego czwartego roku Aleksander Tarasow,którego biografia jest ściśle związana z działalnością polityczną, zaczęła ukazywać się w „Samizdacie” i prasie zagranicznej. Od osiemdziesiątego ósmego roku jego artykuły zaczęły pojawiać się w niezależnych publikacjach. Od osiemdziesiątego czwartego roku Tarasow był publikowany tylko pod pseudonimami, ale już od dziewięćdziesiątego podpisał się pod własnym nazwiskiem.
Pisali współcześni rosyjscy socjologowiewiele artykułów. Autorem ponad tysiąca z nich jest Tarasov. Zasadniczo pisał o problemach młodzieży, często poruszał temat edukacji i zarządzania konfliktami. Było wiele prac z zakresu nauk politycznych (o ruchach masowych, radykalizmie itp.), Historii, kulturoznawstwa i ekonomii. Alexander Tarasov to znany krytyk filmowy i literacki.
Jest pierwszym, który studiował subkulturęRosyjscy nazistowscy skinheadzi. Od 1992 roku Aleksander Nikołajewicz stał się znany jako poeta i prozaik. W dziewięćdziesiątym trzecim roku Tarasow był redaktorem publikacji Izby Związków, która ukazała się na podstawie „Solidarności”. Ale opublikowali tylko pięć numerów. Następnie z powodu nadmiernego radykalizmu zamknięto „Dom Związków”.
Od dziewięćdziesiątego siódmego roku zaczął się uczyćtłumaczenie tekstów z języka hiszpańskiego i angielskiego. Pisma Tarasowa zostały opublikowane w wielu innych krajach. Znajduje się na liście „Najlepszych rosyjskich politologów XX wieku”.
W 2002 roku g.Aleksander Nikołajewicz brał czynny udział w powstaniu, opracowaniu i naukowym redagowaniu publikacji „Godzina”. Współczesna myśl antyburżuazyjna ”. W latach 2005 i 2006 pracował dla innych publikacji. Wszystkie serie wydawnicze publikowały głównie „lewicową” zagraniczną literaturę polityczną.
Alexander Tarasov jest autorem pierwszych poważnych badań naukowych, które przeprowadził w latach 2009-2010. Przyjrzano się wpływowi skrajnie prawicowych idei i firm na subkulturę fanów piłki nożnej.
Atak na Tarasowa
Na początku listopada 1995 r. Na Tarasowejzaatakowany w pobliżu jego domu. Nieznani przestępcy nazywali go po imieniu, po czym brutalnie go bili. Tarasow bronił się, ale nie mógł fizycznie przeciwstawić się kilku napastnikom naraz. Stracił przytomność i został zabrany do szpitala.
W rezultacie organy ścigania przyniosłysprawa kryminalna. Rozpoczęły się poszukiwania osób odpowiedzialnych za pobicie. Ustalono, że zniknął tylko paszport Tarasowa i, co dziwne, napastnicy nie dotknęli drogiego dyktafonu, dużej sumy pieniędzy i butelki elitarnego wermutu. Sprawców ataku nigdy nie odnaleziono.
W 2008 roku neonaziści umieścili Tarasowa na liście wrogów, którzy ich zdaniem powinni zostać fizycznie zniszczeni. W rezultacie jego nazwisko zaczęło pojawiać się na radykalnych stronach prawicowych.
Stosunek do rajdów
Tarasow skrytykował wiece w 2011 i 2012 roku.Nazywał je „buntem konsumenckim” i zgromadzeniami drobnomieszczańskimi. Określił te wiece jako wrogie celom „lewicy” i zauważył, że nie mają one nic wspólnego z walką z kapitalizmem.
