Alexander Sokurov: filmografia i praca

Ogólnie przyjmuje się, że rosyjski reżyser AlexanderSokurow, którego filmografia obejmuje kilkanaście pełnometrażowych filmów, należy do niewielkiej liczby najbardziej znaczących osób w kinie radzieckim i rosyjskim. Jego kreatywność jest czasem trudna do zauważenia dla nieprzygotowanych widzów. Ale nie staje się to mniej interesujące.

Fakty biograficzne słynnego mistrza

Zawsze analizując biografie wybitnych ludziInteresujące jest obserwowanie, w jaki sposób zdobyli światową sławę. Alexander Sokurov, którego filmografia różni się od głównych kierunków kina światowego i rosyjskiego, pochodzi z głębokiej prowincji. Przyszły dyrektor urodził się w czerwcu 1951 r. W odległej syberyjskiej wiosce Podorvikha w obwodzie irkuckim w rodzinie wojskowego. Ze względu na swojego ojca często musiał zmieniać miejsce zamieszkania. Ta okoliczność dostarczyła młodemu człowiekowi bogactwa nowych wrażeń i poszerzyła jego spojrzenie na otaczający go świat.

Doszedł do ostatecznego wyboru zawodudaleko od razu. Moskiewski Państwowy Instytut Kinematografii był drugim uniwersytetem, który ukończył Alexander Sokurov. Jego filmografia rozpoczęła się rozprawą „Samotny głos mężczyzny” opartą na pracach Andrieja Płatonowa. A wcześniej reżyser ukończył Wydział Historyczny Uniwersytetu Gorky.

Praca dyplomowa

Nie wszyscy wiedzą o trudnościachw obliczu szkolenia w przyszłym dyrektorze VGIK Sokurov. Jego filmografia może zakończyć się jedynym filmem, który stał się tezą. Sokurov musiał ukończyć studia przed terminem i zdać egzaminy jako student zewnętrzny. Powodem był konflikt z kierownictwem uniwersytetu i Goskino. Dyrektor został oskarżony o formalizm i nastroje antyradzieckie, co w tamtych czasach położyło kres profesji. Sytuacji pomagała jedynie interwencja tak wybitnego mistrza jak Andriej Tarkowski. Stał w obronie ucznia i jego pracy.

Ale teza została skazanazniszczenie Zachowało się to tylko dzięki włamaniu, które z pomocą przyjaciół popełnił Aleksander Sokurow. Jego filmografia może się na tym skończyć. Pierwszą kreację niósł w blaszanym pudełku, opuszczając instytut. Tak się jednak nie stało, a historia reżysera Sokurowa miała być kontynuacją.

Po VGIK

W pierwszej połowie lat osiemdziesiątych tego kraju jest niewielepotrzebował pracy takich dyrektorów jak Sokurov. Filmografia mistrza tego okresu składa się głównie z taśm dokumentalnych. Reżyser nakręcił je w studio Lenfilm, gdzie mógł dostać pracę tylko dzięki mecenatowi Tarkowskiego. Po prostu nie dali mu filmu fabularnego. I to, co można było usunąć pomimo zakazów, było skazane na przechowywanie na półce.

Szanse reżysera na włamanie się do widza były bardzo dużeza mało. Mimo to odmówił opuszczenia kraju, pomimo takiej możliwości. Reżyser nie wyobrażał sobie kontynuacji swojej pracy poza rosyjską rzeczywistością. Mimo wszystko nadal pracował i miał nadzieję na najlepsze.

Restrukturyzacja

Rozpoczęły się radykalne zmiany w życiu krajuw drugiej połowie lat osiemdziesiątych, odzwierciedlając wiele aspektów sowieckiego życia. W tym na temat polityki w dziedzinie sztuki i kina. Stało się możliwe wiele z tego, co wcześniej było niemożliwe. Jednym z pierwszych, którzy to poczuli, był Aleksander Sokurow. Widz stał się dostępny dla wszystkich wcześniej zabronionych prac tego reżysera. A co ważniejsze, wszystkie ograniczenia dalszej kreatywności zniknęły. Radzieckie filmy w stylu arthouse zaczęły zajmować pierwsze pozycje w konkurencyjnych programach prestiżowych międzynarodowych festiwali filmowych.

Jedno z najjaśniejszych odkryć tego czasuWyrafinowaną publicznością festiwalową był świat obrazów, które radziecki reżyser Aleksander Sokurow przedstawił w swojej pracy. Filmografia tego mistrza została oficjalnie uznana przez klasyków kina światowego. Jego autor jest koronowany pierwszymi nagrodami kilku międzynarodowych festiwali filmowych.

Po dostosowaniu

Lata dziewięćdziesiąte są uważane za trudneKino rosyjskie W warunkach najcięższego kryzysu politycznego i gospodarczego nie można było robić filmów. Ekrany tego kraju były wypełnione produktami Hollywood nie najwyższej jakości. Ale Aleksander Sokurow nie powstrzymał tych trudności, był w stanie znaleźć niezbędne środki na swoje projekty. W tym okresie reżyser dużo startuje, rekompensując wymuszone lata twórczego przestoju. Czasami musi pracować nad kilkoma projektami jednocześnie. Próbuje swoich sił w różnych gatunkach i kierunkach, w tym w roli głównej w filmach własnych i innych ludzi.

I są wszelkie powody, by sądzić, że Sokurov jest aktorem,Filmografia, której obecnie reprezentują tylko dwie prace, pokaże w przyszłości, do czego jest zdolny. Przez całe swoje życie był w stanie udowodnić, że wie, jak odnieść sukces, kiedy sam sobie powierzy zadania.

Alexander Sokurov: filmografia mistrza w tej chwili

1. Samotny głos człowieka (1978–1987).

2. Empire (1986).

3. Smutna nieczułość (1987).

4. Dni zaćmienia (1988).

5. Drugi krąg (1990).

6. Quiet Pages (1993).

7. Matka i syn (1997).

8. Moloch (1999).

9. Taurus (2000).

10. Rosyjska Arka (2002).

11. Ojciec i syn (2003).

12. The Sun (2004).

13. Alexandra (2007).

14. Faust (2011).

Filmografia mistrza jest wciąż daleka od ukończenia. Jego kontynuacja może być najbardziej nieoczekiwana, ale bez wątpienia interesująca. Reżyser Alexander Sokurov wie, jak zaskoczyć publiczność.