Nelson Mandella, którego biografia będzieprzedstawiony poniżej, uznawany jest za jednego z najwybitniejszych ludzi Afryki, który praktycznie od dzieciństwa stawiał sobie jasny cel i dążył do niego przez całe życie. W końcu udało mu się i zrobił dokładnie to, czego chciał, pomimo ogromnej liczby przeszkód na swojej drodze.
Młode lata
Ojciec Nelsona miał cztery żony.Wszyscy razem przynieśli mu 13 dzieci, z których jednym był sam Nelson. Jego prawdziwe imię brzmi jak Holilala, co w tłumaczeniu z lokalnego języka oznacza „zrywanie gałęzi drzewa” lub po prostu „dowcipniś”. To Holilala jako pierwszy w rodzinie poszedł do szkoły, gdzie w istocie otrzymał imię lepiej znane ogółowi społeczeństwa - Nelson. W tym czasie istniała podobna tradycja, kiedy dzieci miejscowych plemion otrzymywały europejskie imiona. Jak wspominał sam Mandela, pierwszego dnia, gdy wszyscy uczniowie przyszli do szkoły i nadal nic nie wiedzieli, ich nauczyciel nadał każdemu imię. Dlaczego Holilala otrzymał dokładnie taki przydomek jak Nelson, nigdy się nie dowiedział.
Gdy tylko przyszły prezydent skończy dziewięć latlat zmarł jego ojciec, który był przywódcą wioski. Rolę strażnika przejmuje regent Jongintaba. Nelson Mandella uwielbiał się uczyć i poświęcił temu zajęciu sporo czasu. W efekcie rok wcześniej otrzymał świadectwo dojrzałości i kontynuował naukę. W 1939 roku Holilala wstąpił do jedynej uczelni w kraju, na której można było pobierać naukę dla czarnej ludności. Nigdy nie ukończył studiów, a ponieważ regent planował go poślubić siłą, uciekł z domu. Przez jakiś czas pracował w kopalni, potem został stamtąd wyrzucony, mógł skontaktować się ze strażnikiem, a nawet mniej więcej poprawić relacje. Następnie Nelson dostaje pracę w kancelarii prawnej. Pracując zaocznie, z pomocą Jongintaba, uzyskuje tytuł licencjata nauk humanistycznych i kontynuuje studia, które z różnych powodów nigdy nie zostały ukończone.
Walka
Od 1943 roku zaangażowany jest Nelson Mandellaróżne pokojowe działania, które utrudniają określone działania rządu. Od 1944 zostaje członkiem Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC) i bierze udział w tworzeniu Ligi Młodzieży, co można uznać za bardziej radykalny kierunek Kongresu. Od 1948 roku, kiedy stało się jasne, że nowy rząd nie zamierza nic robić przeciwko polityce apartheidu, zaczął brać czynny udział w życiu politycznym kraju. Już w 1955 roku zorganizowano Kongres Ludowy, w którym czynny udział brał również Nelson Mandella, z którego znany jest do dziś. Wtedy to przyjęto Kartę Wolności, która stała się głównym dokumentem AKN. Co ciekawe, przyszły prezydent walczył nie tyle o prawa czarnej ludności, ile o równość białych i czarnych w kraju, aktywnie sprzeciwiał się zarówno dotychczasowej polityce białej supremacji, jak i radykalnym organizacjom, które dążyły do wypędzenia z kraju wszystkich jasnoskórych ludzi. W 1961 roku Nelson Mundella zostaje liderem zbrojnego oporu wobec władz. Podejmowane są różne sabotaże, akcje partyzanckie i wiele innych. Początkowo planowano, że nikt nie zostanie ranny podczas takich działań, ale w rzeczywistości nie zawsze było to możliwe. Opór nie trwał długo, a sam przywódca uważał, że to tylko ostateczność, kiedy wszystkie inne próby zmiany sytuacji stały się po prostu bezużyteczne. W 1962 roku został aresztowany.
Więzienie
Proces trwał do 1964 roku.W tej sytuacji Nelson Mundella jest znany większości? Swoimi przemówieniami w trakcie tego procesu. On i jego aresztowani współpracownicy zostali uznani za winnych i skazani na śmierć, ale z różnych powodów kara została zmieniona na dożywocie. Warunki uwięzienia czarnych, zwłaszcza politycznych, były fatalne. Pracowali ciężej niż inni i otrzymywali znacznie mniej jedzenia i wody. Tak istniał Nelson Mandella przez wiele lat, aż do 1982 roku. Więzienie, w którym odbywał karę, znajdowało się na wyspie Robben. W 1982 roku on i reszta „starych” przywódców zostali przeniesieni do innego miejsca przetrzymywania, aby (rzekomo) nie dać im możliwości komunikowania się z „młodym” pokoleniem aktywistów, które nie zgadza się z rządem. Przebywał tam do 1988 roku, kiedy to ponownie został przeniesiony do ostatniego miejsca swego „więzienia” - więzienia „Victor-Verster”.
Oswobodzenie
Ostatni prezydent RPA, który był białyosoby, w 1990 roku podpisał dokument, zgodnie z którym AKN stał się oficjalną organizacją, a wszyscy więźniowie polityczni zostali zwolnieni. Nelson Mandella zostaje zwolniony. W latach 1990-1994 ponownie był liderem ANC, aktywnie uczestnicząc w negocjacjach mających na celu zniesienie apartheidu. W 1993 roku Nelson otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla za swoje osiągnięcia w walce o prawa ludzi dowolnej rasy. Dzięki licznym wysiłkom mającym na celu zwalczanie dotychczasowej polityki rządu RPA, w wyborach w 1994 roku zostaje pierwszym czarnym prezydentem w historii kraju, który zrobił dla swojego kraju więcej niż którykolwiek z jego poprzedników.
Prezydent
Нельсон Манделла - президент с большой буквы.Jego działania były na tyle rozsądne i efektywne, że znacząco poprawiły życie ludności. Jest wiele różnych elementów, które są kluczowe w życiu kraju, za którym stoi pierwszy czarny prezydent. Nie sposób wymienić ich wszystkich w jednym artykule. Tutaj i darmowe lekarstwa dla dzieci i kobiet w ciąży, a także rozwój mieszkalnictwa i usług komunalnych oraz znaczny wzrost wydatków socjalnych w Afryce Południowej, podłączenie energii elektrycznej, reformy edukacji i zatrudnienia. To on wprowadził praktykę bezpłatnych posiłków dla uczniów, przeprowadził reformę medycyny, która uczyniła lekarstwa bardziej dostępnymi dla większości populacji, uchwalił ustawę ułatwiającą pracę i życie górników, a także zapewnił bezpłatny dostęp do wody trzem milionom obywateli. Przyjęto również wiele ustaw, które również znacznie ułatwiają życie zwykłym ludziom i wyrównują prawa zarówno jasnoskórych, jak i czarnoskórych w RPA.
Życie osobiste
Podczas swojego długiego i trudnego życia Nelson byłżonaty trzy razy. Od swojej pierwszej żony miał czworo dzieci, z których jedno zmarło w dzieciństwie, a drugie dziecko zginęło w wypadku samochodowym, a Mandela był w tym momencie w więzieniu i nie pozwolono mu być na pogrzebie własnego syna. Z drugiego małżeństwa miał dwie córki, z trzeciego nie miał dzieci. W chwili śmierci było 17 wnuków i 14 prawnuków. Mimo trudnego życia pełnego niebezpieczeństw, długiego więzienia, walki zbrojnej oraz tego, że większość sił odebrała mu walka o własne ideały i wartości, poświęcił wiele czasu rodzinie.
Rezygnacja
Po rezygnacji z funkcji prezydenta NelsonMundella (zdjęcie poniżej) nadal była aktywna. Nawoływał do aktywniejszej walki z AIDS, był członkiem organizacji, której celem było powstrzymanie wszystkich konfliktów zbrojnych na świecie, wspierał Kaddafiego jako znakomitego przywódcę, który wiele zrobił dla swojego kraju, był honorowym członkiem 50 różnych uniwersytetów .
Cytaty
Zyskał sławę nie tylko dzięki swoimaktywności, ale także za pomocą swoich przemówień i zwrotów. Cytaty Nelsona Mundelli są dość znane, zwłaszcza niektóre z nich. Powiedział, że nie ma sensu się złościć, bo jest to równoznaczne z piciem trucizny i nadzieją, że zabije twoich wrogów. Według niego czas przeznaczony na daną osobę powinien być wykorzystany jak najbardziej rozsądnie i efektywnie, a co najważniejsze – pamiętaj, że każdą słuszną rzecz można zacząć w każdej chwili. Kiedy rozmawiali z nim o przebaczeniu, oświadczył: „Nie mogę zapomnieć, mogę przebaczyć”. O swojej pracy na rzecz wolności wszystkich ludzi mówił w duchu, że ten proces jest nieskończony: „Kiedy wspinasz się na jedną górę, widzisz wielu innych, którzy tylko czekają, aż je pokonasz”. Z jego punktu widzenia wolność nie jest procesem pobłażliwości, ale życiem, w którym człowiek żyje, szanuje innych i jest to jedyny sposób na osiągnięcie prawdziwej wolności. Istnieje wiele innych, nie mniej znanych zwrotów i powiedzeń tego wielkiego człowieka.
Śmierć i testament
Słynny człowiek zmarł w grudniu 2013 r. wobecność krewnych w wieku 95 lat. Zgodnie z jego wolą, część jego spadku trafi do rodziny, część trafi do ANC, tylko pod warunkiem, że pieniądze zostaną przeznaczone na dalsze zaprowadzanie pokoju na planecie i podobne działania. Kolejna część przeznaczona jest dla najbliższych pracowników i współpracowników. Reszta trafi do czterech placówek edukacyjnych. Od 1984 do 2012 roku zdobył wiele różnych nagród z różnych krajów, a wiele elementów jest poświęconych jego imieniu, od zabytków po znaczki pocztowe, banknoty i wiele innych.
