Z pewnością wszyscy się zgodzą, że niktkraj we współczesnym świecie nie jest całkowicie odizolowany od zagranicznych stosunków gospodarczych. Ostatecznie stany konsumują więcej, niż same produkują. Taki stan rzeczy prowadzi do pobudzenia i późniejszego rozwoju handlu międzynarodowego, przy czym w tym przypadku wszyscy odnoszą równe korzyści - zarówno kraj eksportujący, jak i importujący. Ponadto w ostatnim czasie istnieje tendencja do przepływu kapitału między władzami (inwestycje, transfery, pożyczki itp.). Dlatego model makroekonomiczny z pewnością obejmuje operacje zarówno na rynku krajowym, jak i zagranicznym. Krótko mówiąc, jest to przykład otwartej gospodarki.
Otwarta gospodarka. Pojęcie
Specjaliści rozważają otwartą gospodarkęsfera szeroko zintegrowana z ogólnym systemem gospodarczym. Zwróćmy uwagę na niektóre z jego charakterystycznych cech. Przede wszystkim jest to oczywiście uczestnictwo w międzynarodowym podziale pracy i brak przeszkód w eksporcie / imporcie towarów, a także w przepływie kapitału między krajami. Eksperci warunkowo dzielą tę gałąź gospodarki na dwa typy: małą otwartą gospodarkę i dużą otwartą gospodarkę. Pierwszy typ jest reprezentowany na rynku światowym tylko w niewielkich udziałach. W tym przypadku praktycznie nie ma to wpływu na światowe ceny i stopy procentowe. Z drugiej strony duża otwarta gospodarka (np. Niemcy, Stany Zjednoczone), a raczej należące do niej kraje mają znaczną część światowych oszczędności, a więc bezpośrednio same inwestycje mają bezpośredni wpływ na wszystkie światowe ceny.
Kluczowe wskaźniki otwartej gospodarki
- Część towarów importowanych w konsumpcji.
- Część eksportowanych towarów w wielkości produkcji.
- Udział inwestycji zagranicznych a inwestycje krajowe.
Budowanie otwartej gospodarki
Główny trend powojennych dziesięciolecieksperci nazywają to przejściem z zamkniętych gospodarstw do samej gospodarki otwartej, czyli skierowanej na rynek zewnętrzny. To Stany Zjednoczone jako pierwsze ogłosiły tezę o powstaniu zupełnie nowej gospodarki, wolnego handlu. Cel był tylko jeden - narzucić innym państwom własne zasady i standardy komunikacji na rynku międzynarodowym. Rzeczywiście, po drugiej wojnie światowej Ameryka wyszła zwycięsko, ale w praktyce udowodniła swoją żywotność i dobrobyt, stopniowo proponując kroki w zupełnie innym nowym porządku gospodarczym. To wezwanie zostało przyjęte przez wiele państw. Od mniej więcej lat 60. ten rodzaj procesu zaczął się rozwijać w wielu krajach rozwijających się. Już w latach 80. dołączyły do nich Chiny, a samo określenie „otwartość” weszło do wielu słowników. Stopniowe przechodzenie władzy na plan otwartej gospodarki było w dużej mierze stymulowane decyzjami korporacji ponadnarodowych, które na całym świecie, chcąc rozwijać nowe rynki, szybko otwierały filie i oddziały, przerywając tym samym międzynarodową wymianę gospodarczą.
