W odległej przeszłości cmentarze powstawały dopiero w r.jako wyjątek. Zmarli chrześcijanie byli pierwotnie chowani w katakumbach, nieco później przy budowie kościołów; w XIV wieku w kościołach zaczęto chować tylko osoby szlacheckie, a głównym miejscem pochówku zwykłych obywateli był cmentarz.
Wzrosła ludność miejska, tereny kościołapodwórków zaczęło brakować, a pochówki zaczęto przeprowadzać na obrzeżach miast. W XVII wieku ze względów sanitarnych nie wolno było urządzać pochówków przy kościołach, aw XIX wieku nie wolno było urządzać cmentarzy we wsiach i miastach. Pierwsze rosyjskie ustawodawstwo dotyczące urządzania cmentarzy pojawiło się za czasów Katarzyny ΙΙ i zostało zapisane w karcie medycznej. Zgodnie z tym zestawem zasad było to zabronione:
- wykorzystywać opuszczone cmentarze do celów rolniczych;
- budowa na terenie cmentarzy;
- nieść szczątki lub trumny z cmentarza;
- przenieść terytorium cmentarzy na własność prywatną;
- prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej na terenie pochówków.
Osoba, która kupiła miejsce na cmentarzu, nie stała się jego właścicielem, ale otrzymała prawo do wykorzystywania tego miejsca do pochówku.
Ustawodawstwo to dotyczyło głównie cmentarzy w Petersburgu, ale z czasem rozprzestrzeniło się na cmentarze kościelne w całej Rosji.
Czerwony cmentarz w Sankt Petersburgu
Jeden z cmentarzy w Petersburgu nazywany jest „Czerwonym”, dzięki przepływającej przez niego rzece Krasnenkaya. Powierzchnia nekropolii wynosi około 30 hektarów.
Historia cmentarza
Cmentarz powstał około 1776 r. (Według niektórych źródeł w 1757 r.) Z udziałem parafian kościoła św. Piotr Metropolita, który przebywał we wsi Ulyanka.
Na cmentarzu kościelnym odbywały się pochówki mieszkańców pobliskich wsi Uljanka i Awtowo. W 1776 r. Na terenie cmentarza wzniesiono drewnianą kaplicę kazańską.
W 1824 r. W Sankt Petersburgu doszło do powodziw wyniku czego zalane zostały wioski Awtowo i Uljanka, zniszczono budynki, zginęły 152 osoby. Wszystkie ofiary zostały pochowane na Czerwonym Cmentarzu we wspólnej mogile, której nagrobek zachował się do dziś.
Od XIX do XX wieku cmentarz był cmentarzem miejskim, na którym chowano mieszkańców sąsiednich dzielnic Sankt Petersburga.
W 1901 roku na terenie cmentarza zbudowano kościół Matki Bożej Kazańskiej, ale pożar w 1941 roku całkowicie go zniszczył.
W czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej regionbył na pierwszej linii. Na terenie cmentarza wykonano zbiorowe groby żołnierzy poległych w obronie Leningradu oraz zwykłych mieszkańców miasta, którzy nie przeżyli blokady.
Od 1961 roku Czerwony Cmentarz w Petersburgustaje się półzamknięta i odradza się dopiero w 2000 roku, wraz z budową kościoła pod wezwaniem Kazańskiej Ikony Matki Bożej. Jest to obiekt dziedzictwa kulturowego Federacji Rosyjskiej.
Pochowany tutaj:śpiewak operowy, bliski przyjaciel A. A. Bloka - L. Andreeva-Delmas; śpiewak operowy, profesor Konserwatorium Leningradzkiego - Brian M.I.; rzeźbiarz - Evseev S. A .; aktorka - Kaziko O. G.; pisarz - L. V. Sołowiew i wiele innych wybitnych postaci nauki i sztuki.
Czerwony cmentarz w Niżnym Nowogrodzie
W Niżnym Nowogrodzie cmentarz ten pojawił się w latach 90XIX wieku i początkowo byli to staroobrzędowcy. Od momentu powstania nosi różne nazwy. Do lat 30-tych XX wieku mieszkańcy miasta nazywali je „Nowym”, ale używają też nazwy „Czerwony”, która została przypisana do cmentarza kościelnego ze względu na kolor ceglanego muru okalającego cmentarz. W oficjalnych dokumentach cmentarz nosi obecnie nazwę „Cmentarz przy ulicy Krasnej”. Najczęstszą nazwą cmentarza w Niżnym Nowogrodzie jest „Bugrovskoe”, na cześć kupca N. A. Bugrova, znanego patrona miasta.
Historia cmentarza w Niżnym Nowogrodzie
Bugrov i wszyscy członkowie jego rodziny zostali pochowani na terenie cmentarza miejskiego, który nie zachował się do dziś, ale został zniszczony w latach sowieckich i zabudowany obszarami mieszkalnymi.
Współczesny cmentarz odziedziczony po „Bugrovsky”tylko twoje imię. Został również utworzony jako staroobrzędowiec. Na początku XX wieku Czerwony Cmentarz zaczął się poprawiać. Teren został ogrodzony murem z czerwonej cegły, zbudowano kościół Wniebowzięcia Matki Bożej. Do 1916 r. Powierzchnia cmentarza osiągnęła 16 ha.
Straszny okres w historii cmentarza wiąże się z latamiRepresje stalinowskie. Do 1938 r. Bezimiennych skazańców i straconych grzebano w zbiorowych mogiłach na terenie cmentarza, na cześć którego wznosi się obecnie pomnik. Teraz Czerwony Cmentarz jest zamknięty dla pochówków.
Wiele jest pochowanych na cmentarzu Bugrovskysławni Nowogrodzcy: pisarze Melnikov-Pechersky PI i Kochin N.I.; naukowcy zajmujący się budową statków R.E. Alekseev i V.I. Kalashnikov; Artyści ludowi ZSRR A. N. Samarina i A. Kasyanov; córka Maksyma Gorkiego; Dekabrysta I.A. Annenkov i jego żona P.E. Annenkova-Göbl oraz wielu innych wybitnych mieszkańców miasta i kraju.
Cmentarz miasta Podolsk
W mieście znajduje się cmentarz "Krasnaja Górka"Podolsk, obwód moskiewski. Oficjalnie nosi nazwę „Podolsk City Cemetery”, ale mieszczanie nazywają go „Krasnaja Górka” - na cześć wzgórza, na którym się znajduje.
Obecnie cmentarz Krasnaja Górka na Podolsku jest w połowie zamknięty, pochówki odbywają się wyłącznie w grobach rodzinnych.
Historia nekropolii podolskiej
Na prawym brzegu rzeki Pakhra w pobliżu Podolaznajdował się stary cmentarz miejski, który został całkowicie zniszczony w czasach radzieckich, a na jego miejscu założono park. Obecnie w parku wzniesiono kaplicę ku czci wszystkich pochowanych w tym miejscu.
Na terenie współczesnego cmentarza znajduje siękościół św. Mikołaja Męczennika, trzy zbiorowe groby żołnierzy Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, mogiły słynnych mieszkańców miasta: profesora i artysty ludowego Rosji Igora Agafonnikowa, płk A. Peczenewskiego; A.V. Shcheglov, przewodniczący komitetu wykonawczego miasta Podolsk; turner Wasilij Zvezdochkin (który stworzył lalkę lęgową) i wielu innych.
