Fenomenalne zjawisko naturalne na Atlantykuocean - Morze Sargassowe. Współrzędne tego najciekawszego i najbardziej niebezpiecznego akwenu Atlantyku to 22-36 stopni szerokości geograficznej północnej i 32-64 stopnie długości geograficznej zachodniej. Powierzchnia morza wynosi 7 milionów metrów kwadratowych. kilometrów. Klimat pod względem wskaźników temperatury zbliżony jest do tropikalnego, latem na powierzchni wody ok. 30 st., A zimą plus 23 st. Głębokość Morza Sargassowego to nieco ponad 6 tysięcy metrów. Co więcej, temperatura wody na głębokości różni się dwukrotnie od średniej temperatury światowego oceanu, Morze Sargassowe jest bardzo ciepłe.
Zazwyczaj morza mają brzegi, ale Sargassov je manie. Granice jej akwenu to prądy atlantyckie, jest ich tylko cztery, na zachodzie Prąd Zatokowy, na północy - Północny Atlantyk, na wschodzie - Wyspy Kanaryjskie, a Passat na południu. Wszystkie te prądy mają mniej więcej równą moc, w wyniku ich kolistego zamkniętego oddziaływania powstaje rozległa strefa antycyklonowa, w której nigdy nie ma burz, strefą tą jest Morze Sargassowe. Wydawać by się mogło, że nie ma nic złego w tym, że Ocean Atlantycki w niektórych jego częściach stał się swego rodzaju bezpieczną przystanią, w której statki mogą się schować przed złą pogodą i przeczekać burzę.
Ale Morze Sargassowe jest tam zbyt spokojnezawsze jest całkowicie spokojnie i nie ma wiatru. Wpłynięcie w ten spokój, w którym światło płonącej świecy nie porusza się, a powietrze jest nieruchome, jest niebezpieczne, można pozostać w „martwym” morzu na zawsze. Lekka bryza zdarza się bardzo rzadko na Morzu Sargassowym i jest tak słaba, że nie może wypełnić żagli statku. Dlatego w tych odległych czasach, kiedy jeszcze nie było silników mechanicznych, a wszystkie statki całkowicie pływały, wpadając w bezkresne Morze Sargassowe, karawele, korwety, fregaty, brygantyny stały się bezradne i umarły po kilku miesiącach oczekiwania na sprzyjający wiatr. .
Prąd Zatokowy i inne prądy nie tylko stworzyłyszerokie Morze Sargassowe, ale starałem się również, aby było ozdobne. To w tym rejonie Oceanu Atlantyckiego na dnie rosną brunatnice Sargassa, od którego w rzeczywistości pochodzi nazwa morza - Sargassovo. Te glony uderzająco różnią się od wszystkich innych glonów.
Sargassa to nie glon wstążkowy, alekrzaczasty. Ma kłącza, gałęzie, owoce i liście, jak zwykły krzew rosnący na lądzie. Życie na dnie oceanu w pobliżu Sargassa jest krótkotrwałe, jego krzew oddziela się od kłącza i wypływa na powierzchnię, zdobiąc Morze Sargassowe. Natura obdarzyła roślinę zdolnością do rozmnażania się w różnych pęcherzykach powietrza na końcach gałęzi, to one pomagają glonom unosić się i pewnie utrzymywać się na wodzie.
Niestrudzone prądy zbierają krzaki pośrodkumorze, a tam glony rozprzestrzeniły się jak solidny dywan, przerażając żeglarzy i zwierzęta morskie swoim niezwykłym wyglądem. Chociaż sargasy nie stanowią żadnego zagrożenia dla statków - choć są niechętne, rozpraszają się pod bukszprytem poruszającego się statku, ponownie zamykając się za rufą. Sargassos nie niosą w sobie życia organicznego, algi są już martwe po wypłynięciu na powierzchnię. Małe skorupiaki wykorzystują swoją masę do budowy swoich prostych domów. Mięczaki przystosowują się również do trudnych warunków. Życie na śmiercionośnym Morzu Sargassowym nadal istnieje i trwa.
