Zaporoże to miasto na południu Ukrainy, którejest centrum regionu administracyjnego o tej samej nazwie. Do 1921 r. Nosił nazwę Aleksandrowsk. Wraz z nadejściem władzy radzieckiej nazwa miasta została zmieniona. Populacja Zaporoża na dzień 1 października 2016 r. Wynosi 752 472 osób. Według tego wskaźnika miasto zajmuje szóste miejsce na Ukrainie. Zaporoże leży nad największą rzeką w kraju - Dnieprem. Dzień miasta obchodzony jest 14 października.
Zaporoże: wielkość populacji
Uważa się, że miasto zostało założone w 952 roku.To ojczyzna Kozaków. Jednak ludzie mieszkali tu od czasów środkowego paleolitu, czemu sprzyjał sprzyjający klimat i dogodne położenie geograficzne.
Nie można dokładnie powiedzieć, jaka była liczba ludności.Zaporoże w tym okresie. Istnieją jednak oficjalne statystyki z 1781 roku. W tym okresie ludność Zaporoża liczyła zaledwie 300 osób. W ciągu 14 lat zwiększył się czterokrotnie. W 1795 r. Ludność Zaporoża liczyła 1200 osób. W ciągu następnych 9 lat podwoił się. W 1804 roku w Zaporożu mieszkało 2500 osób.
16 czerwca 1806 r. Otrzymał status miasta.W 1861 r. W Zaporożu mieszkało 3800 osób. Kamień milowy 10000 został przekroczony między 1885 a 1894 rokiem. W 1897 roku w Zaporożu mieszkało 16400 osób, w 1899 - 21500.
Kolejna runda wzrostu nastąpiła między1910 i 1913. Wówczas liczba ludności wzrosła z 38 tys. Do 63,6. W 1917 r. Liczba mieszkańców Zaporoża zmniejszyła się o prawie 15 000. W 1917 r. Liczba mieszkańców miasta wynosiła 58,5 tys. W ciągu następnych dziesięciu lat praktycznie nic się nie zmieniło. Pod koniec lat 30. XX wieku miasto liczyło 289,2 tys. Osób. To cztery razy więcej niż 13 lat temu.
Przez pierwsze dwa lata Wielkiej Wojny Ojczyźnianejliczba ludności Zaporoża zmniejszyła się prawie trzykrotnie. Jednak już w 1956 r. Liczyła 381 tys. Osób, czyli 1,3 razy więcej niż w 1939 r. Do 1992 r. Liczba ludności nadal rosła. W tym okresie osiągnął swój szczyt. W 1992 r. W mieście mieszkało 897,6 tys. Osób.
Po rozpadzie ZSRR ludność zaczęła się stopniowo zmniejszaćzmniejszać. W 2001 r. W mieście mieszkało 815,3 tys., Aw 2013 r. - 770,7. Główna populacja województwa statystycznego dokonała ostatniej oceny populacji 1 października 2016 r. Obecnie w mieście mieszka 752472 osób. Ponadto obszar Zaporoża wynosi 331 kilometrów kwadratowych. W ten sposób można obliczyć gęstość zaludnienia miasta. To 2273 osoby na kilometr kwadratowy.
Według dzielnic
Zaporoże jest podzielone na kilka administracyjnychjednostki. Miasto obejmuje siedem dzielnic. Biorąc pod uwagę, ile osób jest w Zaporożu, należy zastanowić się, gdzie dokładnie mieszka większość ludzi.
Od 1 sierpnia 2014 r. Największyobszar miasta to Szewczenkowski. Mieszka tu jedna piąta populacji. Teren ten został przydzielony w 1970 roku. Wówczas mieszkało tu 133 tysiące osób. W tym czasie najbardziej zaludnionym obszarem było Ordzhonikidze (obecnie Voznesensky).
Drugim co do wielkości jest teraz Dnieprowski (dawniej - Leninsky). Jest domem dla 18% mieszkańców miasta. To 137 170 osób.
Populacja rejonu Kommunarsky jest nieco mniejsza.Jest domem dla 134 400 osób. To 17,6% populacji Zaporoża. Następna jest dzielnica Khortytskyi. Zajmuje czwarte miejsce pod względem liczby ludności. Jest domem dla 116 489 osób. Dalej jest powiat Voznesensky. Zarejestrowanych jest tutaj 116489 osób.
Ostatnie dwa miejsca zajmują dystrykt Aleksandrovsky (wcześniej - Oktyabrsky) i Zavodskoy. Mieszka w nich odpowiednio 68 888 i 51 495 tys. Osób.
Należy zauważyć, że początkowo Zaporożezostał podzielony na trzy okręgi: Oktyabrsky, Leninsky i Ordzhonikidzevsky. W 1959 roku jako pierwszy był najgęściej zaludniony. Teraz jest na ostatnim miejscu. W 1970 r. Przydzielono jeszcze dwa okręgi - zawodzki i szewczenkowski. W tym okresie większość ludzi mieszkała w Ordżonikidzevsky. W 1979 roku dodano kolejną dzielnicę - Kommunarsky. W tym czasie Ordżonikidzevsky stracił już palmę liczby mieszkańców na rzecz Leninskiego.
W 2001 roku sformalizowano nowoczesny podział administracyjny miasta. Od tego czasu Szewczenkowski staje się najbardziej zaludnionym obszarem.
Skład narodowy
Według spisu z 2001 roku można wyróżnić następujące grupy:
- Ukraińcy. Stanowią największą część populacji. To 70,3% ogólnej liczby, czyli 573 tys. Osób.
- Rosjanie. Stanowią około jednej czwartej populacji. To około 207 tysięcy osób.
- Inni.Białorusini stanowią 0,7% ogółu ludności Zaporoża, Bułgarzy - 0,4%, Żydzi - 0,4%, Gruzini - 0,4%, Ormianie - 0,4%, Tatarzy - 0,3%, Azerbejdżanie - 0, 2%, Romowie - 0,1%, Polacy - 0,1%, Niemcy - 0,1%, Mołdawianie - 0,1%, Grecy - 0,1%.
Jeśli weźmiemy pod uwagę dynamikę, to Ukraińcy zawsze stanowili największą grupę w składzie mieszkańców miasta. W 1926 r. Wśród nich znalazło się 47,5% Kozaków.
Grupy językowe
Większość Kozaków mówi po rosyjsku. Według spisu ludności z 2001 roku 56,8% populacji uważa ten język za swój język ojczysty. Jednak prawie połowa populacji mówi po ukraińsku.
Jeśli weźmiemy pod uwagę dynamikę historyczną, togwałtowny wzrost użycia języka rosyjskiego nastąpił po dojściu do władzy bolszewików. W 1897 r. Mówiło nim tylko 24,8%. Wzrost liczby osób mówiących po rosyjsku nie wynikał ze spadku udziału osób mówiących po ukraińsku, ale ze spadku używania hebrajskiego. W 2001 r. Znikoma liczba osób wskazała go jako członka rodziny.
Należy zaznaczyć, że najmniej ukraińskich mówców odnotowano w 1926 roku - zaledwie 33,8%.
Według wieku
Ludność miasta Zaporoże starzeje się coraz bardziej.O ile w 1995 r. Liczba osób do 17 roku życia wynosiła 498,9 tys., To w 2016 r. Było to tylko 293 tys. Ale liczba emerytów rośnie. W 1995 r. 363,4 tys. Było w grupie wiekowej 60 lat i więcej, obecnie - 411,2.
Wskaźnik urodzeń
W 2016 roku urodziło się 16 579 dzieci.Tylko 28,4% z nich urodziło się w zarejestrowanym małżeństwie. Liczba zgonów w 2016 roku to 28066. Zatem naturalny wzrost jest ujemny. W 2016 roku z Zaporoża wyprowadziło się 797 osób.
W 2016 roku zawarto 13081 małżeństw, liczba zarejestrowanych rozwodów to 6574. Liczba dzieci, które zmarły przed ukończeniem pierwszego roku życia to 132: 79 chłopców i 53 dziewczynki.
Średnia długość życia w chwili urodzenia w Zaporożu wynosi 66 lat dla mężczyzn i 76 lat dla kobiet W 1995 r. Wskaźnik ten dla obu płci wynosił 66 lat.
