/ / Metalowcy (subkultura): historia wyglądu, cechy

Metalowcy (subkultura): historia wyglądu, cechy

Słowo „metalowiec” istnieje tylko w języku rosyjskimjęzyk. W dawnych czasach używano określenia „blacharz” i oznaczało ono zwykłą osobę, która pracuje w dziedzinie metalurgii. Dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku zaczęto używać w naszym kraju słowa „metalowiec”, oznaczającego fanów „ciężkiej” muzyki.

Skąd pochodzi ten termin

Skąd się wziął ten termin? Kiedy zaczęli go używać w tym sensie? Po raz pierwszy zostało wypowiedziane przez osobę, która nie miała nic wspólnego z muzyką i wszystkim, co z nią związane.

Wyrażenie heavy metal (przetłumaczone zAngielski - „heavy metal”) zabrzmiało w powieści „Naked Lunch”. Został napisany w 1959 roku. William Burroughs w swojej książce opisał głośną i ostrą muzykę, z agresywnymi i asertywnymi nutami. Jednak w tamtych czasach termin ten nie był powszechnie używany.

Przy okazji chciałbym dodać kilka słów o „ciężkich”metal. Po raz pierwszy pojawił się w latach sześćdziesiątych. Ten styl to mieszanka muzyki psychodelicznej i blues rocka. W międzyczasie dość szybko stracił koncentrację na bluesie. Zaczęły się w niej pojawiać coraz głośniejsze i mocniejsze dźwięki.

Skąd się wzięli metalowcy

subkultura metalheadów

Metalowcy to młodzieżowa subkultura. Inspiruje się muzyką.

Występuje najczęściej w Europie Północnejkrajów, nieco mniej - w Ameryce jest wielu metalowców mieszkających w krajach południowej Europy. Tymczasem Bliski Wschód nie chce zaakceptować tej subkultury. Tam jego przedstawiciele są prześladowani. Można ich spotkać i innych nieformalnych tylko w Turcji i Izraelu.

Więc kim są metalowcy? Subkultura, której historia rozpoczęła się w ubiegłym wieku, jest dość niezwykła. Nawiasem mówiąc, w języku angielskim istnieją odpowiedniki słowa „metalheads”. Tam są nazywani metalowcami z obsesją na punkcie metalu. A takie pochodne są prawie w każdym języku - powstają ze słowa „metal” połączonego z określonymi przedrostkami.

Główne różnice

ślusarz 80s

Jaka jest główna różnica między metalowcami a innymi nieformalnymi? Subkultura, cokolwiek by to nie było, najczęściej ma pewien jasny światopogląd. Hutnicy tego nie mają.

Wszystkie teksty grup pracujących w tym stylu,mówić o niezależności, pewności siebie i niezależności. Wielu metalowców z lat 80. i 90. zrobiło z osobowości człowieka pewien rodzaj kultu. Bardzo często piosenki zawierają wezwania do zniszczenia. Ale nie myśl, że metalowcy wzywają do całkowitego zniszczenia wszystkiego dookoła. Główną ideą jest zniszczenie starego i zbudowanie czegoś lepszego, nowego.

Warto zauważyć, że nie wszystkie grupysą uzależnieni od tego tematu. Metalowcy to bardzo kontrowersyjna subkultura. Często ich piosenki mówią o potrzebie bycia tolerancyjnym, współczucia bliźniemu, przestrzegania podstawowych norm moralnych zachowania.

Wielu przedstawicieli tej subkulturyto ludzie bardzo wykształceni. Większość z nich lubi mistycyzm, fantastyczną literaturę, mitologię itp. Wielu z nich doskonale gra na instrumentach muzycznych, najczęściej na gitarze. Nastolatki tworzą własne grupy muzyczne.

Metalowcy różnią się pod wieloma względami.Subkultura, której oznaki są łatwe do zauważenia, przyciąga wielu. Na koncertach swoich ulubionych zespołów fani często głośno śpiewają, skaczą wysoko, machają włosami, kręcą głowami, pchają itp. Ciągle w tłumie można zobaczyć wyrzuconą „kozę”, co jest charakterystycznym gestem. wszyscy metalowcy. Unoszą pięść, pozostawiając wyciągnięty palec wskazujący i mały.

Cechy subkultury w Rosji i Związku Radzieckim

Znaki subkultury metalheads

Radzieccy przedstawiciele są metalowcami lat 80-tych.W tych latach przedstawiciele tej subkultury pojawili się po raz pierwszy w Leningradzie, Moskwie i niektórych dużych miastach. Ich wygląd nie odpowiadał sowieckiej ideologii i byli poddawani ciągłym prześladowaniom. Prześladowali ich nie tylko przedstawiciele organów ścigania, ale także różne grupy.

Legalne jest uzyskanie akt, na których byłynagrano kompozycje zagranicznych wykonawców, było to niemożliwe. Wszystkie atrybuty zostały wykonane niezależnie. Tymczasem mimo wszystkich trudności popularność tego trendu nie zmalała. I tak w stolicy zaczęli pojawiać się pierwsi metalowi wykonawcy. Subkulturę reprezentują obecnie takie grupy jak Czarna Kawa, Legion, Metal Corrosion, Aria i inne.

Najpopularniejszy musicalkierunek „heavy metal” w Związku Radzieckim nabyty pod koniec lat osiemdziesiątych. Najbardziej uderzającym wydarzeniem jest zorganizowanie festiwalu rockowego w Łużnikach w 1989 roku. Następnie zaprosili do niego nawet zagranicznych artystów. A już w 1991 roku legendarna grupa muzyczna Metallika odwiedziła stolicę.

Pierwsza moda

historia subkultury metalheads

Jak ubierają się współcześni metalowcy?Subkultura (zdjęcie powyżej) zakłada przewagę czerni. Dla wielu osób wizerunek ślusarza jest nierozerwalnie związany ze skórzaną kurtką, „kurtką motocyklową”, ozdobioną ogromną ilością łańcuchów i nitów.

Należy zauważyć, że ten styl stał się modny.dzięki jednej konkretnej osobie. Rob Halford, wokalista uznanego zespołu Judas Priest, po raz pierwszy wszedł na scenę w czarnym, ozdobionym metalem ubraniu i dopasowanej czapce w 1978 roku. Jego styl przez długi czas pozostał niezmieniony. Rob ozdobił się także ogromną liczbą kolców i nosił kołnierz.

Styl metaliczny dzisiaj

zdjęcie subkultury metalowców

Współcześni metalowcy często noszą szaty iT-shirty z logo lub zdjęciami swoich idoli. Wolą dżinsy, wojskowe spodnie, skórzane kurtki z nitami lub naszywkami, kamizelki, długie płaszcze przeciwdeszczowe, ciężkie buty itp. Faceci często zapuszczają długie włosy i brody.

Kobiety płci pięknej noszą t-shirty, skórzane spódnice lub spodnie, wysokie buty, ciemne rajstopy i legginsy. Są jaskrawe, skupione na ustach i oczach.

Ulubionymi akcesoriami metalowców są ciężkie medaliony i bransoletki, łańcuszki, rękawiczki bez palców (jak te u motocyklistów), bandany, obroże i opaski na rękę z kolcami.

Niektórzy przedstawiciele tej subkultury uwielbiająnałóż farbę zwłok na twarz. To specyficzny makijaż, w którym dominują czarno-białe kolory. Biały odcień pokrywa całą twarz osoby, a usta i oczodoły są zacieniowane na czarno. Ta kolorystyka nadaje żywej osobie cechy zmarłej osoby.

Tymczasem nie wszyscy przedstawiciele tej subkultury chcą przestrzegać takiego dress code. Pomimo zamiłowania do tego stylu muzycznego nadal ubierają się jak większość zwykłych ludzi.