Teraz Michaił Weller jest sławnyuczestnik debat telewizyjnych. Czasami nie jest nawet w stanie powstrzymać swoich emocji. Mimo to jest przede wszystkim uważany za modnego i kultowego pisarza. Jego prace ukazują się w kolosalnych wydaniach. Jednocześnie pisze poważne książki. W młodości miał namiętne pragnienie przygody. Właściwie tak właśnie pozostał… Biografia MI Wellera zostanie przedstawiona czytelnikowi w artykule.
Przodek pisarza służył Fryderykowi Wielkiemu
Biografia Michaiła Wellera (który z narodowości- omówimy później) rozpoczęła się późną wiosną 1948 roku w mieście Kamieńec-Podolsk na zachodniej Ukrainie. Dorastał w żydowskiej rodzinie lekarskiej. Ojciec pisarza początkowo mieszkał w Petersburgu i wiedział, że jeden z jego przodków walczył pod sztandarem Fryderyka Wielkiego. Po szkole mój ojciec wstąpił do wojskowej akademii medycznej i po otrzymaniu dyplomu został lekarzem wojskowym. W rezultacie musiał przenosić się z miejsca na miejsce i zmieniać garnizony.
Matka przyszłego prozaika urodziła się na ZachodzieUkraina, gdzie wówczas mieszkała jej rodzina. Jej dziadek również był lekarzem. Matka poszła w ślady swojego dziadka i ukończyła instytut medyczny w Czerniowcach.
Takich faktów dostarcza biografia Wellera.Michał. Narodowość tej osoby budzi wiele kontrowersji. Wielu uważa, że jest Żydem. Ale kto bardziej szczegółowo studiował biografię Michaiła Wellera, przypisuje mu zupełnie inną narodowość - rosyjską. Trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie.
Doświadczenie pierwszej zwrotki
Mała Misza miała wtedy zaledwie dwa lataojciec został przeniesiony na terytorium Bajkału. Oczywiście rodzina odeszła z nim. Ogólnie rzecz biorąc, Michaił zmienił więcej niż jedną szkołę z powodu służby taty. Wędrował z rodzicami po garnizonach Syberii i Dalekiego Wschodu.
Dorastał jako normalny radziecki chłopiec. Pierwszą pracą, którą przeczytał samodzielnie, była „Malchish-Kibalchish” Gajdara. Potem przyszła kolej na Jules Verne i HG Wells. Nieco później zaczął czytać książki Jacka Londona.
Kiedy Misha był w piątej klasie, zdał sobie z tego sprawęchce pisać. W czasie ferii zimowych nauczyciel literatury poprosił go o napisanie wiersza o zimie. Według wspomnień Wellera napisał wyjątkowo kiepskie dzieło poetyckie. Ale, jak się okazało, kreacje kolegów z klasy były jeszcze gorsze. W rezultacie twórczość młodej Miszy została uznana za najlepszą. Według niego to wydarzenie zainspirowało go do nowych twórczych doznań.
W szkole średniej rodzina Wellerów przeniosła się do Mohylewa na Białorusi. Wtedy świadomie zdał sobie sprawę, że naprawdę chce tworzyć.
Liceum ukończył ze złotym medalem w 1964 roku i wstąpił na wydział filologiczny Uniwersytetu w Leningradzie.
W murach uniwersytetu
Przybywając do Leningradu, młody Weller zaczął mieszkać z rodziną swojego dziadka. Był biologiem i kierował wydziałem jednego z instytutów.
Na uniwersytecie Michaił natychmiast dołączyłŻycie studenckie. Weller miał niezwykły talent i wybitne zdolności organizacyjne. W każdym razie został nie tylko organizatorem Komsomołu, ale także sekretarzem biura Komsomołu całej uczelni.
To prawda, że w murach uniwersytetu jest dość krótkiMogłem się uczyć. Według niego interesował się życiem we wszystkich jego przejawach. W rezultacie uczeń Weller porzucił szkołę i wyruszył w pogoń za przygodą.
Pragnienie przygody
Życie Michaiła Iosifovicha Wellera nigdy nie byłonudne i monotonne. W 1969 roku założył się, że na Kamczatkę dostanie się jako „zając”. Oczywiście bez grosza. Podróżował po całym kraju i dzięki temu zakład został wygrany.
W następnym roku zdecydował się sformalizować swój urlop naukowy. Uczyniwszy to, udał się do Azji Środkowej, gdzie wędrował tam do jesieni.
Następnie młody podróżnik przeniósł się do Kaliningradu. To tutaj udało mu się ukończyć zewnętrzny kurs żeglarski. W rezultacie wyruszył w pierwszą podróż morską na łodzi rybackiej.
Przyszły pisarz wędrował po radzieckimUnia i zyskała nowe wrażenia. Dlatego w 1971 wyzdrowiał na Wydziale Filologicznym. Nawiasem mówiąc, w tym czasie jego historia została opublikowana w gazecie ściennej uniwersytetu.
Jednocześnie pracował jako starszy pionier w jednej z petersburskich szkół.
Wkrótce Wellerowi udało się z sukcesem obronić swoją tezę i stając się zawodowym filologiem, wyruszył na nowe przygody.
Odnajdź siebię
Po szkole średniej Weller musiał iść do wojska. To prawda, służył tylko sześć miesięcy. Następnie został zwolniony.
W życiu cywilnym rozpoczął pracę w jednym zszkoły wiejskie. Uczył swoich studentów literatury i języka rosyjskiego. Ponadto był wychowawcą świetlicy. Pracował we wsi przez rok, po czym zdecydował się rzucić.
Ogólnie w całym swoim życiu zmienił się około 30zawody. Był więc konkretnym robotnikiem w północnej stolicy. Latem przybył na wybrzeże Terskie nad Morzem Białym i na Półwysep Kolski, gdzie pracował jako ścinacz i koparka. W Mongolii prowadził bydło. Nawiasem mówiąc, według jego wspomnień był to najlepszy okres w jego życiu.
Początek kariery pisarskiej
Kiedy Weller wrócił do Leningradu, zamierzałcałkowicie przestawić się na działalność literacką. Jak wspomniano powyżej, opublikował swoje pierwsze opowiadanie w gazecie ściennej uniwersytetu. Od tego czasu ołówek i zeszyt stały się jego stałymi towarzyszami.
Jednak jego wczesne prace zostały odrzucone we wszystkich wydaniach.
W tym samym czasie Weller uczestniczył w seminariummłodych petersburskich pisarzy science fiction. Prowadził ich genialny Borys Strugacki. Michaił napisał historię zatytułowaną Button. I to dzieło zdobyło pierwszą nagrodę w tym konkursie.
Niestety, wydawnictwa Leningraducałkowicie zignorował to zwycięstwo młodego pisarza i nadal go ignorował. W rzeczywistości został pozbawiony środków do życia. Potrzeba skłoniła go do ponownego podjęcia innych zajęć. Przetworzył więc wspomnienia wojenne w jednym z wydawnictw. Zaczął też pisać recenzje dla słynnego magazynu „Neva”.
W 1978 roku Wellerowi udało się umieścić swoje krótkie humorystyczne historie na łamach leningradzkich gazet. Ale ta sytuacja w ogóle mu nie odpowiadała ...
W Tallinie
Weller postanowił rzucić wszystko - wyjechał z miasta,przyjaciele, ukochana kobieta, rodzina. W rzeczywistości żył w biedzie i poza pisaniem nic nie robił. Trafił do Tallina. Powód takiej decyzji był tylko jeden - chciał wydać swoją książkę.
W 1979 roku dostał pracę w jednym zpublikacje republikańskie. Rok później opuścił szeregi gazet i dołączył do „grupy związkowej” Związku Pisarzy Estonii. Wówczas publikował w takich czasopismach jak „Tallinn”, „Ural” i „Literacka Armenia”. W 1981 roku napisał opowiadanie zatytułowane „Linia odniesienia”. W tej pracy po raz pierwszy udało mu się sformalizować podstawy swojej filozofii. Jednak wrócimy do tego nieco później.
Pierwszy sukces
W 1983 roku rozpoczęła się twórcza biografia pisarzaMichaił Weller. Książka „Chcę być woźnym” była jego pierwszą z dużej kolekcji dostępnej dzisiaj. To był zbiór opowiadań. Publikacja stała się popularna. Prawa do tej książki zostały nawet sprzedane zachodnim wydawcom. W rezultacie rok później zbiór Wellera został przetłumaczony na kilka języków. Ponadto wiele indywidualnych opowiadań pisarza zostało opublikowanych w takich krajach jak Francja, Polska, Bułgaria, Włochy i Holandia.
W tym czasie B. Strugatsky i B.Okudżawa dał mu swoje zalecenia, aby mógł wstąpić do Związku Pisarzy Związku Radzieckiego. Mimo pochlebnych ocen pracy Wellera nie został przyjęty do organizacji. Członkiem Związku został pięć lat później. Bezpośrednim powodem było wydanie drugiej książki pisarza. Nazywało się „Wszystko o życiu”.
Następnie kariera prozaika Wellera zaczęła nabierać rozpędu dzięki godnej pozazdroszczenia działalności.
Zwycięstwo
W 1988 roku Weller opublikował powieść „Test szczęścia”, a następnie - „Łamacz serc”. W tym czasie pisarz kierował działem literatury rosyjskiej rosyjskojęzycznej publikacji „Rainbow” w Tallinie.
Dwa lata później praca „Rendezvous withcelebryci ”. I zgodnie z pracą „Ale te szisz” nakręcono nawet film fabularny. W tym okresie założył także pierwsze w Związku Radzieckim żydowskie czasopismo kulturalne „Jerycho”. Oczywiście został redaktorem naczelnym.
Nieco później zaczął wykładać prozę rosyjską na uniwersytetach w Turynie i Mediolanie.
Następnie opublikowano powieść o przygodach majora Zvyagina, która stała się bardzo popularna.
Dwa lata później ukazała się książka z opowiadaniami. Nazywała się „Legends of Newsky Prospect”. Książka jest nadal bardzo poszukiwana.
W połowie lat 90. pojawiła się nowa praca.Chodzi o powieść „Samowar”. Kilka lat później pisarz udał się w podróż do Stanów Zjednoczonych. Występował dla czytelników w Nowym Jorku, Bostonie, Cleveland i Chicago.
A w 1998 roku ukazało się wielkie dzieło „Wszystko o życiu”. To tam Weller mówił o swojej teorii „ewolucjonizmu energetycznego”.
Filozoficzna teoria Wellera
Zasadniczo poglądy filozoficzne pisarza zostały wyrażone w wielu jego pracach. Ale dopiero z czasem udało mu się uogólnić swoje postulaty w jednolitą teorię, którą nazwał „ewolucjonizmem energetycznym”.
Czerpał z prac wielu filozofów. Ale przede wszystkim na pracach A. Schopenhauera, G. Spencera, W. Ostwalda i L. White'a.
Nie wszyscy wykazali się kreatywnościąewolucja Wellera. Jeden ze słynnych filozofów skrytykował go za amatorstwo w dziedzinie filozofii. Swoją teorię scharakteryzował jako „mieszaninę frazesów”. Inni wierzyli, że to dzieło jest w istocie magazynem oryginalnych myśli i antologią światowej mądrości.
Niemniej jednak przez lata Weller z powodzeniem wykładał, nakreślając podstawy swojego ewolucjonizmu energetycznego. Tak więc studenci słuchali go z przyjemnością na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym, MGIMO i Uniwersytecie Jerozolimskim.
W stolicy Grecji na ogół sporządził odpowiedni raport. Miało to miejsce na Międzynarodowym Forum Filozoficznym. Wtedy jego twórczość została nagrodzona prestiżowym medalem.
Polityk
Od 2011 roku pisarz Michaił Weller, kreatywnośćktórego wielu lubiło, zaczął poważnie interesować się polityką. Więc kiedyś wezwał do głosowania na partię komunistyczną. Był przekonany, że Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej jest jedynym stowarzyszeniem w kraju niezależnym od oligarchów. Uwaga, nieraz musiał bronić swojego punktu widzenia. Brał udział w wielu debatach telewizyjnych i politycznych talk show. To prawda, że czasami ze względu na emocjonalność prozaika i filozofa te strzelaniny kończyły się skandalami. Tak więc wczesną wiosną 2017 roku na antenie kanału TVC oburzył się oskarżeniami o okłamywanie go. Następnie rzucił kieliszkiem w gospodarza. Podobny incydent wydarzył się miesiąc później. Tego dnia Weller był w radiostacji Echo of Moscow. Wyjaśnił swoje zachowanie. Według niego prezenter zachowywał się wyjątkowo nieprofesjonalnie i nieustannie mu przeszkadzał.
Era nowego tysiąclecia
W 2000 roku Weller rozstał się z Tallinem i przeniósł się do stolicy Rosji.
W tym samym okresie opublikował nową pracę - „Posłaniec z Pizy”.
Zimą 2008 roku estońskie władze przyznały mu Order Białej Gwiazdy.
Nieco później na półkach księgarni pojawiły się nowe książki. Były to „Legendy Arbatu” i „Miłość i namiętność”.
W sumie Weller napisał prawie 50 dzieł literackich. Część z nich została przetłumaczona na wiele języków świata.
Według autora jego główne dochody toliteratura. Nadal jest ponownie publikowany i żyje z tantiem. Uważa, że wcale nie trzeba dużo pisać. Ale to, co jest napisane, musi być doskonałe.
Jeśli chodzi o życie osobiste, biografia WelleraMichael nie jest pełen faktów. Pisarz nie lubi rozwodzić się nad tym tematem. Wiadomo, że ożenił się w 1986 roku. Jego wybranką była Anna Agriomati, absolwentka dziennikarstwa Uniwersytetu Moskiewskiego. Rok później nowożeńcy mieli córkę Valya ...
