Nazwa łusek pochodzi od kształtu.Ich wygląd przypomina rybie łuski. Monety, które przetrwały do dziś, są wykonane głównie ze srebra, znacznie mniej z miedzi. Istnieje przypuszczenie, że były też złote łuski.
Dokładna data pojawienia się tych banknotów w formaciearcheolodzy i historycy nie byli w stanie ustalić życia codziennego, ale pojawili się jeszcze przed jarzmem tatarsko-mongolskim. Ale koniec ich użycia jest znany - jest to reforma monetarna Piotra I w 1718 roku. W konsekwencji historia wag sięga ponad tysiąca lat. Początkowo nie mieli określonego wyznania. Wartość monety płatkowej określono wagowo. Srebrne odznaki były oczywiście droższe niż miedziane. W ogóle srebro było wówczas cenione wyżej niż obecnie. W tamtych czasach za 1 gram złota podawano około 10 gramów srebra.
Produkcja monet płatkowych
Ponieważ w monetach ważna była waga, zawartośćniewiele uwagi poświęcono formie. Wzięli kawałek drutu, pokroili go na kawałki, które spłaszczono stemplem. Kształt produktów okazał się wydłużony, bardzo podobny do rybiej łuski. Obraz znaczka nie pasował całkowicie. Pieczęć została nałożona ręcznie, pieniądze nierównomiernie spadły, a zawartość rysunku można było ocenić tylko mając kilka pieniędzy od jednego producenta. Ta technologia produkcji prowadzi do braku dwóch identycznych produktów. Jeśli drut był wykonany ze srebra, uzyskano srebrny płatek. Każdy książę miał swoją mennicę, więc różnorodność produktów jest ogromna. Z reguły na awersie widniało imię władcy, a na rewersie był jakiś obraz: mityczna bestia lub jeździec z włócznią. Pomimo faktu, że Rosja została już ochrzczona, na monetach można zobaczyć wiele pogańskich symboli.
Reforma monetarna Eleny Glińskiej
Uważa się, że monety w pełnej skali powinnymają wagę 1 grama. Ale przez cały okres istnienia tych pieniędzy ich waga stale malała. Późne monety ważą tylko pół grama. Zwróć uwagę, że na początku XVI wieku w życiu codziennym w Rosji było wiele różnych banknotów. Tak, a ci cały czas byli obrzezani i zastępowani. Transakcje handlowe zostały zawarte z wielkim trudem. Potrzeba reform jest dojrzała, spowodowana stworzeniem jednolitego systemu monetarnego państwa. Musiała go trzymać Elena Glinskaya, wdowa po Wasilij III. Stare pieniądze były zakazane, nowe można było drukować tylko na mennicy władcy. Wprowadzono nową nazwę - kopiejka, ale generalnie monety zachowały tę samą technologię produkcji i wygląd. A wśród ludzi wciąż nazywano ich wagami. Dopiero teraz w związku z imieniem rosyjskiego władcy, na przykład monety łuskowe Aleksieja Michajłowicza.
Periodyzacja monet wag
Starożytne monety łusek podczas ichistnienie przeszło wiele zmian, które są związane z określonymi wydarzeniami i technologiami ich wytwarzania. W ten sposób można zdefiniować jakąś periodyzację. Pierwszy okres - od IX do początku XII wieku - charakteryzuje się brakiem wydobycia złota, srebra i miedzi w Rosji. W powszechnym użyciu były monety obce, a nasze własne robiono z wlewków metali szlachetnych, które traktowano przede wszystkim jako towar. W tym czasie powstał system walutowo-wagowy Rosji.
Od XII do XIV wieku, w okresie jarzma tatarsko-mongolskiego, zaprzestano produkcji własnych monet.
W trzecim okresie - od XIV do początku XVI wieku - przywrócono bicie rosyjskich banknotów, ale każdy książę apanage nabył własną mennicę.
Czwarty etap jest bezpośrednio związany z reformą Eleny Glińskiej: w tym momencie następuje centralizacja systemu monetarnego w Moskwie.
Piąty okres wynika ze zmian pieniężnych, kiedydwór Piotra I. Następuje wymiana wagi z wydrukowanymi na maszynach pieniędzmi. Stają się większe pod względem wagi i wartości. Wprowadzono dziesiętny system pomiaru.
Numizmatycy
Ponieważ łuski można znaleźć wszędzie, onikoszt zależy od liczby konkretnych monet na rynku oraz metalu, z którego są wykonane. Cena aukcyjna ma dość szeroki zakres: od 140 rubli do 7 tys. Najcenniejsze są monety książąt appanage, bo takie banknoty nie są tak często spotykane. A jeśli się spotkają, ich stan jest bardzo godny ubolewania. Kwartał i pół ceny są bardzo wysoko cenione, ponieważ te monety są również niezwykle rzadkie. Ich udział w wydobytych skarbach jest bardzo mały.
