„Złote ręce”, „nerwy ze stali”, „platyna”siwe włosy ”,„ lot myśli ”- wyrażenia te mają charakter przenośny, służą wzmocnieniu ekspresji mowy. Wcale nie oznaczają, że wyobraźnia faktycznie lata po niebie jak ptak, a biżuterię można zrobić z kończyn lub włosów. Istnieją inne przykłady użycia terminów naukowych i technicznych do scharakteryzowania cech osobistych. Na przykład „standard”. Ta koncepcja oznacza wzór do naśladowania, a im bliżej ocenia się obiekt, tym lepiej. Czy to zawsze prawda? Spróbujmy to rozgryźć.
Standard naukowy jako prototyp koncepcji
Aby poprawnie i do miejsca użyć dowolnegotermin, nawet w sensie przenośnym, musi być poprawnie zrozumiany. Pierwotne znaczenie słowa „standard” można zdefiniować jako pewien obiekt, który najbardziej pasuje do ustalonej wagi, parametru objętościowego lub geometrycznego.
Przed wprowadzeniem systemu metrycznego na całym świecieużywane (a w niektórych miejscach tak jest teraz) różne inne jednostki miary. Rosyjskie arsziny, wiorsty, sążnie były znane naszym przodkom; Brytyjczycy byli w porządku z kuflami, calami i jardami; aw krajach egzotycznych w ogóle panowało zamieszanie. Znany jest przypadek, kiedy Angielka wyjaśniła dziecku znaczenie słowa „litr”. Według niej okazało się, że to tyle samo, co kilogram, tylko mokry. Dlatego ludzkość zdecydowała się ujednolicić wagi i miary. Postanowili, że jeśli podzielimy równik na 40 tysięcy części, to będzie to metr, a ciężar kwadratowego decymetra wody będzie nazywany kilogramem. Prawdą jest, że później okazało się, że na początku XIX wieku, kiedy dokonywał się głównie przemian historyczny, technika pomiarowa nie była do końca doskonała, stąd też początkowe przesłanki też nie są idealne. Ale do tego czasu standardy zostały ustalone i postanowili zostawić wszystko tak, jak jest. Ponadto każda z jednostek miała już swój własny standard. Okoliczność ta wpłynęła na zakończenie dalszych badań i pomiarów.
Przekaż do zjednoczenia
Wszystko to prawda, ale jaki związekmetalowe pręty i cylindry przechowywane pod szklanymi kopułami w różnych laboratoriach szanowanych instytucji naukowych na całym świecie, aby ocenić osobowość osoby? „W końcu nie można ich mierzyć liczbami” - mówią niektórzy. „Tak”, argumentują inni. Faktem jest, że ludzie na podstawie tysięcy lat doświadczeń cywilizacyjnych i kulturowych ukształtowali wyobrażenia o tym, jaki jest standard wyglądu, zachowania, a nawet sposobu myślenia. Oczywiście standardy różnią się w zależności od narodów, ras i warstw społecznych. Z czasem też się zmieniają. A poza tym każdy ma własne wyobrażenie o tym, co jest piękne, mądre i uczciwe. Ale wspólne cechy są nadal widoczne.
Standard męża
Większość kobiet w to wierzywygląd ich przyszłego wybranego musi być odważny. Jest to rozumiane jako szerokie ramiona, regularne rysy twarzy, wyrażające pewną (ale umiarkowaną) brutalność i ponadprzeciętny wzrost. Przedstawiciele pięknej połowy światowej populacji wychowanej na widzialnych obrazach telewizyjnych są przekonani, że jeśli ktoś wygląda na odważnego, to najprawdopodobniej tak jest. Ile zepsutych losów winien jest etalon inspirowany kulturą masową! To może być okrutna lekcja dla każdego, kto ocenia książkę po okładce. Jednak mecze też się zdarzają.
Modelowy małżonek
Mężczyźni też nie różnią się większością.dążenie do głębokiej wiedzy o swoim przyszłym wybranym. Istnieją standardy, do których aspiruje większość, i są one wyrażone przez wspólną formułę 90-60-90 (znowu liczby są swego rodzaju standardem). Nie zawsze odnosi się to również do innych, mniej „formatowanych” kobiet, które czasami mają znacznie bardziej znaczący świat wewnętrzny. Powodem jest to, że nie można ocenić duszy metodą bezpośredniego przywiązania, a inne metody nie są dostępne dla każdego. Jest to znacznie trudniejsze niż pomiar równika.
Standardy kulturowe
Pogoń za formatami jest jednym z powodówwspółczesna kultura traci na znaczeniu. Za każdym razem ma swój własny standard. Może to być Venus de Milo lub Marilyn Monroe, Alain Delon lub Elvis Presley, Michael Jackson lub Madonna, Britney Spears lub Lady Gaga. Wyznaczając dla siebie model, do którego chce dążyć, fan często bardziej zwraca uwagę na wygląd idola niż na jego osiągnięcia w głównym biznesie swojego życia. Prawdziwych koneserów kreatywności bardziej interesują dzieła, które wybitny artysta zdołał stworzyć za życia. Chęć upodobnienia się często wywołuje ironię, a czasem śmiech. W końcu każdy żyje własnym życiem i bez względu na to, jak starasz się zbliżyć do standardu, nie można nim zostać.
