Klon Chernokleon lub klon tatarski jest liściastydrzewo o wysokości od dwóch do dwunastu metrów. Czasami rośnie jako duży krzew. W naturze występuje w wilgotnych miejscach zachodniej Syberii i na Bałkanach, w strefach stepowych lub leśnych części europejskiej, a także w górzystych regionach Grecji i Turcji, Kaukazu i Iranu. Drzewo dobrze znosi suszę i mróz, kocha światło, choć może rozwijać się w miejscach zacienionych, nie jest wymagające pod względem składu gleby, ale najbardziej preferowane są gleby piaszczyste. Piękna roślina wiosną i latem, ale doskonała jesienią.
Najsłynniejszy przedstawiciel flory DalniówWschód to klon tatarski Ginnala. Rośnie w regionie Amur w Chinach. Drobny krzew lub niewymiarowe drzewo, osiągające wysokość sześciu metrów, z kulistą koroną - klon tatarski. Zdjęcie mówi o jego doskonałych walorach dekoracyjnych. Jego pędy są brązowe. Latem korona jest szaro-zielona. Liście są gładkie, trójklapowe i jesienią mają uroczy czerwony odcień.
Klon tatarski jest jednym z pierwszych, które zaczęłykwitną po zimie. I chociaż jego pierwsze liście pojawiają się dwa tygodnie wcześniej niż w innych pokrewnych roślinach, kwitnie znacznie później, zużywając dużo energii na uformowanie prefabrykowanego kwiatostanu z czterech łusek jednocześnie. Jest to doskonała cecha dekoracyjna, dzięki której klon tatarski jest bardzo poszukiwany. Jego korona jest najczęściej jajowata, chociaż często ma kształt kulisty. Roślina rośnie szybko i za rok osiągnie siedemdziesiąt centymetrów wysokości i pół metra szerokości, tak że przy wysokości ośmiu metrów jej korona będzie miała średnicę sześciu metrów.
W sprzyjających warunkach klon tatarski wśrednio osiąga wiek od stu do trzystu lat, dlatego jest uważany za długą wątrobę. Jego liście mają wzór charakterystyczny dla tego gatunku. Są wydłużone i latem i wiosną pomalowane na jasnozielony kolor, a jesienią stają się jaskrawoczerwone. Ta kultura jest używana jako roślina ozdobna, używana w grupach, pojedynczych nasadzeniach i do ozdabiania żywopłotów.
Podczas sadzenia klon tatarski nie jest głęboko zakopany. Jego szyjka korzeniowa jest pozostawiona na poziomie gruntu. Miejsce jest wybierane jako otwarte lub w półcieniu, ponieważ w cieniu dekoracyjny kolor liści może stracić swoją jasność. Jeśli woda gruntowa znajduje się na wysokim obszarze, wówczas wstępnie wykonuje się warstwę drenażową, wlewając ją do otworu i ubijając około dwudziestu centymetrów grubego żwiru. Musisz dodać złożone nawozy do mieszanki gleby, a następnie ją podlać, zajmie to około 20 litrów wody. Następnie glebę należy ściółkować torfem. Po zakorzenieniu się klonu tatarskiego w porze suchej nadal będzie trzeba go podlewać raz w tygodniu, zużywając od dziesięciu do dwudziestu litrów wody. Aby uniknąć zagęszczenia gleby, należy ją chwastować, poluzować i ściółkować. W następnym roku podlewanie w porze suchej powinno odbywać się tylko raz w miesiącu, wlewając pod pień tylko piętnaście litrów wody.
