Gleb Skorokhodov: biografia i zdjęcia

Skorokhodov Gleb Anatolyevich (1930 - 2012) -pisarz i dramaturg, dziennikarz i krytyk filmowy, laureat Nagrody Teffi, którego twórczość zawsze budziła żywe zainteresowanie, czy to nowa książka, czy nowy numer programu telewizyjnego. Fascynująco mówił o „gwiazdach”, ale zawsze milczał o sobie. Gleb Skorokhodov, skromny i powściągliwy w swoim zachowaniu, zostawił wszystko za kulisami. Biografia, rodzina nie zostały im pokazane.

Wspomnienia z dzieciństwa

Jego nastoletnie lata były w samym centrumMoskwa: Ordynka, Polyanka. Kino „Udarnik” było, jak mówią teraz, miejscem „spotkań”, w których gromadzili się wszyscy okoliczni nastolatkowie. Kiedy Gleb Skorochodow realizował jeden z programów „W poszukiwaniu zagubionych”, Faina Ranevskaya oprowadziła go po Poliance i opowiedziała o historii znajdujących się na niej domów. Pokazała dom, w którym mieszkał Michaił Romm, rodzina Wołczkowów. Gleb uczył się w szkole numer 545, o kadrze nauczycielskiej, której ma najcieplejsze wspomnienia. Uczniowie mogli tam urządzać różne wieczory. Andriej Tarkowski uczył się w pobliskiej szkole numer 553. Elegancki, wręcz szykowny, ubrany w najmodniejsze spodnie z fajki, ze śnieżnobiałym szalikiem na szyi, przyszedł do szkoły Gleba potańczyć. W szkole Gleb Skorokhodov po raz pierwszy zobaczył „Serenadę Doliny Słońca”. To prawda, że ​​dyrektor, który wszedł do hali, nie pozwolił jej zobaczyć do końca. Uważał, że dzieci w wieku szkolnym nie wyrosły na taki film, a poza tym toczyła się walka ze „zgubnym wpływem Zachodu”.

Na alejkach arbatowych

Ojciec Gleba, podpułkownik, otrzymał dwa pokojemieszkanie komunalne. System był oczywiście korytarzem. Jedna wspólna kuchnia, dwie toalety i osiem mieszkań. Podczas remontu musieli się przeprowadzić, po czym pułkownik wraz z rodziną wprowadzili się do ich mieszkania. Rodzina Gleba Skorochodowa trafiła do jednego pokoju, który należało odgrodzić. A później dostali mieszkanie w obszarze metra Kuntsevskaya.

W ruchu

Rodzina mieszkała w wojsku pod Moskwąmiasteczka. Dlatego czasami musiałem jechać do szkoły pociągiem. I tak lata młodzieńcze minęły spokojnie, bez walk, papierosów i napojów. Gleb Skorokhodov zapalił papierosa dopiero, gdy stał się dorosły.

Gdzie wygodnie jest mieszkać

Gleb Anatolyevich miał złe wyobrażenie o swoim życiu w mieścieMiejsce do spania. Mieszkał na alejach Arbata. Nie był daleko, do Domu Aktora miał tylko 15 minut marszu. Na następnej ulicy - Dom Pisarzy. Blisko centrum kinowego, skąd często go wzywano, oferując rozmowę o tym czy innym programie.

A na Tverskaya jest firma „Melodia” zco też bardzo go łączyło. Okazuje się więc, że aby dostać się w odpowiednie miejsca, trzeba było spędzić bardzo mało czasu. A Gleb Anatolyevich nie bał się żadnych korków.

Jak dom wydawał się Glebowi Anatolijewiczowi

Uważa się, że istnieje kilka wcieleń tej koncepcjiGleb Skorokhodov. Rodzina czekała na niego i martwiła się, czy się spóźni iz jakiegoś powodu nie zadzwoni. W domu jest zawsze mile widziany. Ponadto tutaj Gleb Anatolyevich spotkał się ze swoimi przyjaciółmi, a to zawsze sprawiało radość. Powinien być gościnny w domu, aby każdy mógł być karmiony smacznym jedzeniem.

Ponadto musi istnieć pewna dostawa win,bo nie wiadomo, kto niechcący spojrzy. Sam Gleb Anatolijewicz preferował czerwone wytrawne wina, a jego żona Lera - deserowe. A ostatnim warunkiem, jaki musiał spełniać dom, było być miejscem kreatywności. W biurze był stół i nikt nie odwracał uwagi Gleba Anatolijewicza od jego pracy. Wszystko, czego potrzebujesz, było pod ręką, i to głównie podręczniki. Musieli pozbyć się niepotrzebnych książek, oddając je przyjaciołom i krewnym.

Związek z TV

To niezbędny przedmiot w domu. Gleb Skorokhodov ukończył dziennikarstwo, a następnie VGIK. Wszystkie jego zainteresowania są związane z kinem i uważnie śledził to, co działo się na ekranie. Niestety był bardziej zdenerwowany niż szczęśliwy. Ale nadal były powody do radości. I nagle zaczęli pokazywać niegdyś zakazane filmy, na przykład „Nowa Moskwa” (1935). Ten obraz został uznany za arcydzieło, ale został zakazany. I mimo późnej pory i tego, że skończyło się o 3 w nocy, Gleb Skorochodow obejrzał go do końca.

Słynna książka

W 2004 roku wyszedł „Sekrety gramofonu”. Ta książka jest owocem wielu lat pracy w Melodii. Od dzieciństwa Gleb zbierał płyty, a teraz takie szczęście wypadło: przyszedł do pracy w Państwowej Spółce Radiowo-Telewizyjnej. Tam poznał Leonida Utyosova, Klavdię Shulzhenko, Aleksandra Varlamova, Ludmiłę Gurczenko i innych czołowych artystów w kraju.

Poznałem historię pisania piosenek.Na przykład „Święta wojna” została po raz pierwszy wystawiona 26 czerwca 1941 r. Na placu przed dworcem kolejowym Białoruski. A 4 lipca płyta została wydana. I takie szczegóły zachował dla nas autor.

Książka o Fainie Ranevskiej

Gleb Anatoliewicz spotkał FainaGeorgievna w radiu, kiedy czytała opowiadania. Komunikacja przerodziła się w przyjaźń. Faina Georgievna była osobą niezwykle paradoksalną. Na przykład mogła zadeklarować, że sypia z Puszkinem. A potem okazało się, że przed pójściem spać nie puściła jego książki.

Przypisywano jej wiele aforyzmów i dowcipów,czego nigdy nie powiedziała. Wiele wymyślono za jej życia, a Gleb Anatolijewicz po każdym spotkaniu z wielkim artystą zapisywał swoje wrażenia w swoim dzienniku, a potem jego prawdziwa historia o jej legendarnej osobowości została uformowana w książkę.

W telewizji

Jeden z najpopularniejszych programów, które stworzyłGleb Skorokhodov - „W poszukiwaniu zagubionych”. W tym programie subtelny mistrz słowa udzielał lekcji szczerości i życzliwości. Dla wielu widzów stał się wzorem kultury, jeśli chodzi o relacje międzyludzkie w świecie sztuki. Gleb Anatoliewicz z niepokojem i ciepłem mówił o losie mistrzów kina. Jego rewelacje są zaskakująco poprawne. Na przykład, kiedy mówił o związku Ljubowa Orłowej i Grigorija Aleksandrowa, mógł powiedzieć, że po pierwsze zawsze mówili sobie „ty” i mieli różne sypialnie, co jednak nie wykluczało ich silnego małżeństwa i twórczego związku . Delikatność Gleba Anatoliewicza stopniowo stała się standardem. A na przykład o Ljubow Orłowej przytoczył tak tragiczną lub heroiczną historię, jak to postrzegał.

Bohaterka obrazu „Cyrk”, pukając w szybę,który zamknął lufę armaty i świecił światłem potężnego reflektora, usiadł na rozgrzanym szkle i wesoło grając na banjo, zaśpiewał piosenkę o Maryi, która idzie do nieba. Publiczność nie wyobrażała sobie, że w rezultacie nasza gwiazda doznała poparzenia trzeciego stopnia, ponieważ nie miała nawet cienia silnego bólu na twarzy. To właśnie kryje się za szykowną piosenką i dziarskim tańcem.

Gleb Skorokhodov delikatnie opowiedział o wielu tajemnicach ukrytych w życiu naszych gwiazd. Jego osobista biografia czeka na dalsze uzupełnienie ze strony ludzi, którzy go kochali i dobrze znali.