Małe zwierzę z wielkimi uszami, długietylne kończyny i cienki długi, długi ogon z czarno-białym chwostem - tak wygląda jerboa z uszami. Zwierzę na zdjęciach wygląda komicznie i na pierwszy rzut oka bardzo trudno jest zrozumieć, dlaczego potrzebuje takich ekscesów.
Skoczek uszaty: opis
Warto powiedzieć, że po raz pierwszy to tajemniczy gryzońzostał sfilmowany w 2007 roku przez członków londyńskiej ekspedycji kierowanej przez dr. Baileya (Towarzystwo Zoologiczne Londynu), chociaż gatunek ten był szczegółowo badany w XX wieku. Jednym z celów wyprawy na pustynię Gobi było zbadanie jerboa uszatego w warunkach naturalnych.
Jego długość ciała to maksymalnie 9 cm, ogon - do 17 cm, uszy - do 5 cm, długość stopy - do 4,5 cm.
Głowa nietypowa dla reszty jerboa - klinowata, wydłużona, z niewielkim piętnem (jak świnia),
Oczy są szeroko rozstawione, małe.
Sierść jest miękka, gruba, wysoka.
Kolor: od jasnoczerwonego do ochry na górze, może być od jasnego do białego pod spodem
Ogon ma ten sam kolor na całej długości, frędzel na końcu jest biało-czarny, nie płaski jak u innych jerboas, ale okrągły.
Kończyny przednie są małe, a ich wewnętrzny palec u nogi ma długi, zakrzywiony pazur.
Tylne nogi są długie i bardzo wąskie. Dwa boczne palce są krótkie, trzy długie w środku. Wszystkie palce mają dobrze rozwinięte twarde opuszki.
Sposób poruszania się: wyłącznie na tylnych łapach (jak kangur). Skacze do trzech metrów.
Siedlisko
Gryzonia został po raz pierwszy opisany w 1890 roku na podstawie próbekz Chin. Mongolskich przedstawicieli tego gatunku znaleziono znacznie później, najpierw w 1954 roku, a już przez uczestników wspólnych wypraw ZSRR i Mongolii w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku bardziej szczegółowo badano jerboa uszatego mongolskiego.
Gdzie mieszka ten gryzoń? Jego życie toczy się na pustyni Gobi, na którą składa się łańcuch małych pustyń położonych na terenach Mongolii i Chin.
Klimat tej pustyni jest ostro kontynentalny - zimądo minus 55, latem do plus 58. Różnica temperatur wynosi więc 113 stopni (dla porównania: na biegunie zimna w Oymyakon jest mniej - 112 stopni).
Każda z pustyń różni się składem gleby (odskaliste wysoczyzny po piaszczyste wydmy), występowanie roślinności (od ubogich - rzadkich krzewów saksałów, po stepy łąkowe w miejscach wypływu wód gruntowych).
Skoczka uszata na pustyni Gobi została zauważona na piaszczystych terenach o niskiej roślinności (saksaul).
Według najnowszych szacunków naukowców, którzy regularnie prowadzą obserwacje, ustalono, że ich liczba jest niezwykle niska - zaledwie 0,5 osobnika na hektar siedliska.
Skarpeta uszata: co je
W przeciwieństwie do swoich głównych krewnych, których pokarmem były rośliny, zwierzę żywi się owadami. Nie pije, dostaje się płynu wraz z owadem.
Jego długie uszy pozwalają usłyszeć każdą wibracjęw powietrzu w odległości do pięciu metrów. Vibrissae (długie wąsy) wyczuwają zapach owada w locie i pod warstwą gleby. Długie nogi dają wyjątkową okazję do bardzo szybkiego wyprzedzenia owada i złapania go w wysokim (do trzech metrów) skoku.
Proporcje
Kiedy jerboa uszata biegnie (podskakuje) bardzo szybko, jego duże uszy są ściśle przylegające do tułowia i kończynami sięgają do kości krzyżowej.
Wąsy rosnące na kufie są również długie, a ich końce (jeśli są zgięte) sięgają nasady ogona.
Stęp przedni jest niewielki, ich długość stanowi zaledwie jedną trzecią stępu tylnego.
Ogon jest prawie dwa do dwóch i pół razy większy od samego zwierzęcia.
Styl życia
Skoczek uszaty jest nocny, co wynika z dość wysokich temperatur w ciągu dnia na pustyni.
Z powodu gwałtownego spadku temperatury zimą temałe stworzenia nie mogą się ogrzać, w tym celu musiałyby wydać dużo energii i bardzo dobrze zjeść. Śpią zimą, wcześniej zgromadziwszy wystarczającą ilość tłuszczu, w tym na całej długości ogona.
Skoczek uszaty kopie tzw. Jaskinię zimową, bardzo głęboką - do dwóch metrów (żeby nie zamarznąć), z długim tunelem i komorą, w której śpi.
Latem gryzoń kopie dla siebie trzy rodzaje dołów:ratunkowe, dzienne i stałe. Głębokość akcji ratunkowej to tylko 20 centymetrów, dzienna (do spania) - 50 centymetrów. Istnieje specjalne podejście do stałych nor: centralne przejście jest nachylone, prowadzi do komory z zapasami i głównej, pozostałe po prostu kończą się ślepym zaułkiem. Główną komorę, znajdującą się w dalszej części nory, wyścielają jerboa z odpowiednimi pozostałościami roślinności. W razie niebezpieczeństwa zwierzę bardzo szybko przemieszcza się z komory głównej do przejścia awaryjnego, a wejście do niego natychmiast zatyka się korkiem z piasku.
Jeśli zwierzę nie złapie zdobyczy, kopie sobie doły.
Funkcje, które pomogą Ci przetrwać
Uszy skoczka uszatego nie są tak długie,jak duży (w stosunku do powierzchni ciała) w obszarze. Po co? Na pustyni latem powietrze może rozgrzać się do 50 stopni, a niezwykle duża sieć naczyń krwionośnych w uszach pomaga schłodzić gryzonia (w rzeczywistości tak samo jak słonia).
Ciekawe, że uszy budzącego się zwierzęcia zawszew zawieszeniu. Składają się, gdy porusza się szybko (na przykład uciekając przed niebezpieczeństwem). A podczas odpoczynku uszy są miękkie, ich ukrwienie jest zmniejszone.
Na tylnych łapach jerboa uszatego rosnąspecjalne szczeciniaste włosy, które pomagają utrzymać luźne piaszczyste gleby. I twarde podkładki - umożliwiają zręczne poruszanie się po skalistym płaskowyżu.
Długi ogon bierze udział w odpychaniu się od ziemi podczas pierwszego skoku, w kolejnych skokach jest prostowany i służy jako swego rodzaju kierownica przy zmianie kierunku ruchu.
Do kopania potrzebne są przednie krótkie kończynynory, wykopywanie larw owadów i klinowaty (świński) nos pomaga w tych czynnościach. Gryzoń trzyma zdobycz przednimi łapami, robi zatyczki do dziur.
Uszatka i środowisko
Skoczek dostosowuje liczbę owadów w swoim zasięgu. Chociaż brak wiedzy o zwierzętach nie pozwala nam z pewnością powiedzieć czegoś przeciwnego.
Według obserwacji angielskich zoologów jerboa uszata może być nosicielem tularemii i dżumy.
W odchodach gryzoni znaleziono mikroorganizmy Helicobacter pylori, a to już jest bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia ludzi.
Nie praktykuje się udomawiania uszatek ze względu na małą liczbę i trudności w łapaniu samych zwierząt.
Według zapisów radzieckich badaczy gryzonie w niewoli zaczynają gryźć.
Reprodukcja
Po hibernacji samice są gotowe do krycia.Jedna osoba może urodzić i nakarmić od dwóch do sześciu niemowląt. Ze względu na niedostatek i trudności w tropieniu nie ustalono jeszcze, ile razy uszaty gryzoń rodzi potomstwo w ciągu swojego życia. Niektórzy naukowcy porównują się z podobnymi podgatunkami, twierdząc, że wspomniany gryzoń żyje od dwóch do trzech lat i kilkakrotnie rodzi potomstwo. Według innych gryzoń rozmnaża się tylko raz w życiu i żyje do sześciu lat.
Samice mogą teoretycznie w pełni nakarmić ośmioro dzieci taką samą liczbą smoczków ułożonych w dwóch rzędach.
To jest interesujące
Skoczek uszaty jest wymieniony w Czerwonej KsiędzeMongolia. Niedawne i ciągłe obserwacje na pustyni Gobi potwierdzają niedostatek tych gryzoni, ale nie wykazują tendencji do całkowitego wyginięcia.
Gryzoń jest filmowy, słodki, czarujący. Zainteresowanie nim stale rośnie. Skoczek uszaty, którego zdjęcie zamieszczono w tym artykule, jest nawet porównywany z Myszką Miki.