Władza publiczna jest takim szczególnym zjawiskiem,która charakteryzuje relacje między ludźmi. Koncepcja ta znacznie różni się od takich form oddziaływania, jak np. Talent oratorski czy „siła” wybitnego umysłu. Niemożliwe jest określenie pożądanego zachowania jakiegokolwiek obiektu za pomocą przymusowych, władczych środków, zwłaszcza przy użyciu danych przyrodniczych lub wartościowych walorów zjawiska. Te formy wpływu są jedynie zachętami do zachowań, które mają spontaniczny, nierozsądny charakter. Nie mogą uwzględnić momentu swojej świadomości jako władzy (lub władzy publicznej) i nie są postrzegani przez obiekt jako wolicjonalny przymus.
Rozważając tę koncepcję wNa płaszczyźnie terytorialnej władza publiczna to relacja podporządkowania i dominacji, rozpoznawana zarówno przez przedmiot, jak i podmiot. Po prostu i jednocześnie z pozycji nauki niemiecki politolog M. Weber sformułował rozważaną koncepcję „władzy” jako okazję do narzucenia własnej woli, nawet pomimo oporu. Na przykład mówca, który zachwyca odbiorców, nie wykazuje umyślnego przymusu wolicjonalnego. Co więcej, taki przymus jest dość powszechny w naszym życiu. Na przykład narzucenie jego woli rodzinie przez ojca. Lub inny przykład: podejmowanie decyzji w sprawie płatności przez zarząd spółki itp. Jednak taka władza nie przejawia się w interesie publicznym i społecznym, ale opiera się na relacjach innego rodzaju: rodzinnym lub ekonomicznym.
Władza publiczna powinna być sprawowana winteresy kolektywu, którego ucieleśnienie się pojawiło. Ale w rzeczywistości wygląda to nieco inaczej: jest często używany przez siły dominujące w danym społeczeństwie, które mogą wywierać wpływ przy użyciu dźwigni ekonomicznych, politycznych i ideologicznych. Czasami ten rodzaj władzy będzie mógł przekształcić się w osobistą władzę konkretnego przywódcy, a właściciele takich publicznych uprawnień każdego kolektywu mogą wyznawać stanowiska sprzeczne z kolektywnymi interesami. I nawet w przypadkach, gdy władza publiczna wykonuje swoje uprawnienia w interesie kolektywu, jego organ w postaci niektórych pracowników, personelu lub kierowników ma swoje własne interesy. Historia pokazuje, że takie sprzeczności rozwiązuje się, łącząc władzę i wolę kolektywu na różne sposoby, czasem aż do rewolucji.
Przejście na najwyższy poziom relacji władzya zwykli obywatele, pośrednikiem między obiema stronami jest organ państwowy. Ten rodzaj władzy ma na celu kierowanie państwem jako całością, aw szczególności społeczeństwem. Struktura przedstawicieli państwa to obecność władz państwowych, w tym centralnych i regionalnych, a także samorządów lokalnych. Przedstawiciele tych organów wykonują i personifikują władzę publiczną na terytorium państwa.
Struktura i system władz publicznych wkażde państwo musi być zdeterminowane przez rządzącą siłę polityczną i zapisane w odpowiednich przepisach. Konstytucja wskazuje zatem takie organy i ich instytucje, które sprawują kontrolę nad organizacjami regionalnymi, federalnymi i lokalnymi (np. Prokuratura, różne służby kontroli finansowej, centralne komisje wyborcze itp.). Również tutaj zapewnienie pewnego wpływu na obywateli nie jest pozostawione bez opieki.
Na poziomie lokalnym i regionalnym liczbatakie władze publiczne mogą się różnić w zależności od uwarunkowań regionalnych, a także od przyjętych dekretów, decyzji władz najwyższych i oczywiście uregulowanych w Konstytucji danego kraju.
