Systemy plików, podobnie jak wszystko, co dotyczySfera IT, stale i dynamicznie się rozwijająca. Kto by pomyślał w 1996 roku, że maksymalny rozmiar pliku FAT32 w ciągu 5-6 lat zostanie uznany za niewystarczający? A ograniczenie rozmiaru pliku fat32 nie jest jedyną wadą tego systemu plików w porównaniu z innymi, bardziej zaawansowanymi kuzynami.
Tradycyjnie fat32 jest porównywany z systemem plikówNTFS jest również dziełem firmy Microsoft. Wśród zalet tego systemu plików jest niemal nieograniczony maksymalny rozmiar pliku (teoretyczny limit - 2 eksabajty), obsługa kompresji plików i folderów, odporność na awarie systemu operacyjnego, mały rozmiar jednego klastra itp. Ale jest też jedna istotna wada - dyski flash, które są obecnie tak popularne, zarówno w trybie zapisu, jak i odczytu / kopiowania danych, działają szybciej z przestarzałym systemem plików fat32. Na przykład bardzo popularne wśród entuzjastów pendrive'y Corsair Voyager GT z prędkością zapisu fat32 na poziomie 17-19 MB / s, aw NTFS - „tylko” 12-13 MB / s. Znacząca różnica, prawda? Co więcej, ta proporcja nie zależy od objętości dysku flash, tj. użytkownik traci prędkość zarówno w przypadku dysku 4 GB, jak i dysku 16 GB.
Oczywiście wielu użytkowników to maMoże wystąpić problem: jak zapisać duży plik fat32 (słowo duży oznacza plik, który przekracza maksymalny rozmiar pliku fat32) na pendrive? Jest tylko jedna opcja - trzeba podzielić, podzielić plik na kilka części. Istnieje jednak kilka sposobów, aby to zrobić, a który z nich jest lepszy, zależy zarówno od typu pliku, jak i kwalifikacji użytkownika.
Jednym z najprostszych sposobów jest użyciearchiwizator WinRAR. Już od pierwszej wersji archiwizator ten mógł współpracować z tzw. Archiwami wieloczęściowymi, tj. archiwa, które są zasadniczo częściami jednego dużego archiwum. Myślę, że nawet niedoświadczonemu użytkownikowi łatwo będzie zorientować się w niezbędnych ustawieniach. Po prostu w oknie, które otwiera się podczas tworzenia nowego archiwum w odpowiednim polu wejściowym, wskaż rozmiar jednego woluminu (w bajtach) nieco mniejszy niż maksymalny rozmiar pliku fat32 (na przykład 4 000 000 000) i - voila, sam archiwizator utworzy wymaganą liczbę woluminów nowego archiwum ... Jeśli określisz minimalny współczynnik kompresji, proces archiwizacji nie zajmie dużo więcej czasu niż zwykłe kopiowanie. Wyodrębnianie pliku z wieloczęściowego archiwum będzie przebiegać w taki sam sposób, jak zawsze podczas rozpakowywania.
Inny sposób dzielenia plików na mniejsze części- wykorzystanie specjalistycznych mediów. Istnieje kilka takich narzędzi (Split Files, HJSplit, Piranja itp.). Wśród nich jest duża liczba darmowych programów. Jedyną i najbardziej znaczącą wadą tego podejścia jest konieczność posiadania tego samego narzędzia na komputerze, na którym połączysz części w jedną całość. Istnieją wyjątki od tej reguły, ale są one rzadkie. Najprawdopodobniej będziesz musiał nosić ze sobą zestaw dystrybucyjny lub przenośną wersję tego programu na dysku flash USB.
Jako wariant poprzedniej metody możeszużyj menedżera plików Total Commander. Ten program jest bardzo popularny i jest dostępny na wielu komputerach. W menu „Pliki” wybierz opcję „Podziel pliki”, w otwartym oknie dialogowym określ wymagany rozmiar w bajtach lub wybierz jedną z często używanych opcji i gotowe. Na komputerze, na którym chcesz odtworzyć oryginalny plik, należy wybrać pozycję menu „Zbierz pliki”, trzymając kursor na pierwszej części i po krótkim czasie uzyskać oryginalny plik.
Bardziej zaawansowani użytkownicy do dzieleniaduży plik multimedialny może korzystać ze specjalistycznych konwerterów audio i wideo. W tym procesie jest wiele subtelności. Najważniejsze jest to, że początkujący powinien pamiętać, że rozmiaru plików wynikowych nie można określić z dokładnością do bajtu, co oznacza, że w obliczeniach konieczne jest użycie rozmiaru pliku o 5-10 procent mniejszego niż maksymalny plik rozmiar fat32.
