Słowa „pamięć flash” są teraz na ustach wszystkich. Nawet pierwsi uczniowie w rozmowie często używają terminu „pendrive”. Ta technologia zyskała popularność z niesamowitą szybkością.
Co więcej, wielu analityków to przewidujeWkrótce pamięć flash całkowicie zastąpi urządzenia do przechowywania informacji oparte na dyskach magnetycznych. Cóż, pozostaje tylko obserwować rozwój postępu i czerpać z niego korzyści. Co ciekawe, wielu, mówiąc o tym nowym produkcie, prawie nic nie wie o pamięci flash. Z jednej strony użytkownik potrzebuje urządzenia do pracy, a to, jak dokładnie wykonuje swoje funkcje, to dziesiąta rzecz. Jednak dla każdego wykształconego człowieka potrzebna jest przynajmniej ogólna idea.
Co to jest pamięć flash?
Jak wiadomo, komputery mają kilka typówurządzenia pamięci masowej: moduły pamięci, dyski twarde i dyski optyczne. Dwie ostatnie to rozwiązania elektromechaniczne. Ale RAM jest urządzeniem całkowicie elektronicznym.
Jest to zbiór zmontowanych tranzystorówna specjalnym chipie chipowym. Jego właściwość polega na tym, że dane są przechowywane tak długo, jak napięcie jest przykładane do elektrody podstawowej w każdym kontrolowanym kluczu. Przyjrzymy się bliżej tej chwili. W pamięci Flash brakuje tej wady. Problem przechowywania ładunku bez zasilania zewnętrznego rozwiązano za pomocą tranzystorów z bramką pływającą. W przypadku braku wpływu zewnętrznego ładunek w takim instrumencie może trwać dość długo (co najmniej 10 lat). Aby wyjaśnić zasadę działania, należy przypomnieć podstawy elektroniki.
Jak działa tranzystor?
Elementy te są tak szeroko używane, że rzadko tam, gdzie nie są używane.
Даже в банальном выключателе света иногда zainstaluj klucze zarządzane. Jak klasyczny tranzystor? Opiera się na dwóch materiałach półprzewodnikowych, z których jeden ma przewodność elektroniczną (n), a drugi jest dziurą (p). Aby uzyskać najprostszy tranzystor, konieczne jest połączenie materiałów, na przykład w postaci npn, i podłączenie elektrody do każdego bloku. Napięcie jest przykładane do jednej skrajnej elektrody (nadajnika). Można go kontrolować, zmieniając wartość potencjału na średniej wydajności (baza). Usuwanie następuje w kolektorze - trzecim skrajnym kontakcie. Oczywiście, gdy zaniknie napięcie podstawowe, urządzenie powróci do stanu neutralnego. Jednak urządzenie tranzystora z pływającą bramą leżącą u podstaw pamięci flash jest nieco inne: cienka warstwa dielektryczna i pływająca brama są umieszczone przed półprzewodnikowym materiałem bazowym - razem tworzą tak zwaną „kieszeń”. Gdy do bazy zostanie przyłożone napięcie dodatnie, tranzystor będzie otwarty, przekazując prąd, który odpowiada zero w logice. Ale jeśli umieścisz pojedynczy ładunek (elektron) na bramce, to jego pole zneutralizuje wpływ potencjału bazy - urządzenie odmówi zamknięcia (jednostka jest logiczna). Mierząc napięcie między emiterem a kolektorem, można określić obecność (lub nieobecność) ładunku na bramie pływającej. Opłata jest umieszczana na żaluzji z efektem tunelu (Fowler - Nordheim). Aby usunąć ładunek, konieczne jest zastosowanie wysokiego (9 V) ujemnego napięcia do podstawy i dodatniego do nadajnika. Ładunek pozostawi migawkę. Ponieważ technologia stale się rozwija, zaproponowano połączenie konwencjonalnego tranzystora i opcji pływającej bramy. Pozwoliło to „wymazać” ładunek z niższym napięciem i wytworzyć bardziej zwarte urządzenia (nie ma potrzeby izolacji). Pamięć flash USB wykorzystuje tę samą zasadę (struktura NAND).
Tak więc, łącząc podobne tranzystory wbloków można było stworzyć pamięć, w której zapisane dane są teoretycznie przechowywane w niezmienionej postaci przez dziesiątki lat. Być może jedyną wadą nowoczesnych dysków flash jest ograniczenie liczby cykli przepisywania.
