Lew Zolotukhin - aktor, który w Związku RadzieckimCzasem budował karierę filmową na kolorowych obrazach dowódców wojskowych. Zolotukhin położył podwaliny pod całą dynastię utalentowanych aktorów filmowych i teatralnych. Co stało się z losem Lwa Fedorowicza? I na jakich obrazach można go zobaczyć?
Aktor Lew Zolotukhin: biografia
Zolotukhin urodził się w 1926 r. 29 lipca w Moskwie.Jego rodzice nie mieli nic wspólnego ze światem sztuki, więc po ukończeniu szkoły Leo poszedł zdobyć „właściwą” specjalizację w instytucie stoczniowym.
Zwyciężyło jednak pragnienie sceny, aw 1945 rokuLew Zolotukhin był jednym ze studentów moskiewskiej szkoły teatru artystycznego. W 1949 roku aktor ukończył szkołę i wszedł do służby w Leningradzkim Teatrze Komediowym. Wkrótce pojawiły się pierwsze role filmowe.
Wczesna kariera
Leo Zolotukhin w 1958 rpojawił się w filmie „Córka kapitana” Vladimira Kaplunowskiego na obrazie odważnego husarii Iwana Żurina. W tym samym roku zagrał innego odważnego wojskowego - tym razem Kozaka Gritsyuka w powieści filmowej „Lawina z gór”.
W latach 60.aktor otrzymał głównie role intelektualne: inżynier Ivan Berest w filmie „Dreams Come True”, akademik Ivan Bobrov w komedii „Russian Souvenir” i profesor Koval w filmie dla dzieci „Bez strachu i wyrzutu” Aleksandra Mitty.
W 1960 roku aktor wziął udział w kręceniu.adaptacja powieści L. Tołstoja „Resurrection”. Dyrektor Michaił Schweizer poinstruował Zolotukhina o roli zastępcy prokuratora Breve. Główne role w filmie odegrali Tamara Syomina („Wieczne wezwanie”), Jewgienij Matwiejew („Miłość po rosyjsku”) i Pavel Massalsky („Bransoletka z granatu”).
Najlepsze filmy
W 1966 rLew Zolotukhin dostał główną rolę w telewizyjnej sztuce „Drzeworyt”. Film został nakręcony na podstawie historii o tym samym tytule przez B. Lavrenyova, a legendarna aktorka teatralna Musa Sedova została partnerem aktora na planie.
W 1965 rGrigory Roshal - reżyser, który nakręcił 3-odcinkowy dramat „Walking in Pain” - zaczął kręcić film biograficzny „Year as Life”, który opowiada o początkach działalności rewolucjonisty i myśliciela Karola Marksa. Główna obsada filmu trafiła do takich gwiazd, jak Igor Kvasha, Andrei Mironov, Vasily Livanov. Zolotukhin otrzymał rolę drugoplanową i pojawił się przed publicznością na obrazie Michaiła Bakunina.
W 1972 rLew Fedorowicz ponownie powrócił na ekrany w postaci wojskowego: reżyser Gavriil Egiazarov zasugerował, aby aktor grał rolę szefa sztabu dywizji w dramacie „Gorący śnieg”. Firmę Zolotukhin w ramie skomponowali aktorzy Georgy Zhzhenov, Anatoly Kuznetsov i Nikolai Eremenko-ml.
Lew Fedorowicz wyglądał tak przekonującorola przywódców wojskowych, którzy w 1974 roku został bohaterem 4-odcinkowego filmu wojennego Blockade. Tym razem aktor miał okazję zagrać w pułkowniku Pawle Maksimowiczu Korolevie. Również na zdjęciu wystąpili Jurij Solomin, Ivan Krasko i Irina Akulova.
Nie sposób nie wspomnieć o taśmie wojskowej z filmografiiZolotukhina zatytułowana „Badanie nieśmiertelności”. Dramat opowiada o tym, jak kadeci ze Szkoły Czerwonego Sztandaru bronili Moskwy przed nazistami w 1941 r. Oprócz Zolotuchina, Daria Michajłowa, Aleksander Kazakow, Borys Szcherbakow i Oleg Shtefanko wzięli udział w kręceniu zdjęcia.
Życie osobiste
Lew Zolotukhin w młodości poślubił koleżankę z warsztatu - aktorkę Moskiewskiego Teatru Artystycznego. M. Gorky. W tym małżeństwie w 1958 r. Urodził się chłopiec, którego para nazywała Dmitry.
Zolotukhin Jr. poszedł w ślady ojca: w 1979 rukończył Moskiewską Szkołę Teatru Artystycznego, a następnie zapisał się do tego samego teatru, w którym służył Lew Fedorowicz. W 1980 roku Dmitrij Zolotuchin zasłynął w całym Związku Radzieckim, grając rolę Piotra I w legendarnej dylemat Siergieja Gerasimowa o życiu pierwszego rosyjskiego cesarza. W wywiadach udzielonych przez Dmitrija Lwowicza zawsze podkreślał, że jego ojciec bardzo mu pomógł w tym zawodzie swoją radą i nieograniczonym doświadczeniem.
Sam Lew Zolotukhin zmarł w 1988 roku tytułem Honorowego Artysty RSFSR.
