Fars jest głównym gatunkiem w średniowiecznym teatrze

Gatunek średniowiecznego teatru komiksowego -komedia Fars jest dziwnym dzieckiem dwojga niekompatybilnych rodziców. Jeśli komedia jest jego matką, to ojciec, który nadał mu imię, to tekst kościelny, w którym wstawka nazywała się farsą (tłumaczenie - „wypełnienie”) - Epistola cum farsa lub Epistola farsita, jednak było ich wielu w hymnach, a nawet tylko w modlitwach. Jeśli będziemy kontynuować porównanie, biorąc pod uwagę więzi rodzinne, tragedia tak ukochana przez starożytną ludność rzymską nie znajduje się tutaj zbyt daleko. Farsa w tym przypadku polegała na tym, że na arenie biednych tragedii drapieżne zwierzęta pożerały radosne okrzyki publiczności. Przypomina się przysłowie, że każde działanie może być tylko tragedią po raz pierwszy, powtórzone dwukrotnie to już farsa. Przestaje to przekonywać. Czym jest farsa?

Tak więc termin ma małe znaczeniedramatyczny pokaz boczny w XII wieku. Farsą są problemy rodziny, relacje sługi i mistrza, oszukiwanie, przygody żołnierzy i studentów, wszelkie absurdalne przypadki w życiu zarówno robotników rolnych, jak i kupców oraz sędziów i urzędników.

Figuratywne wiersze są pełne komicznych sytuacji,osiągane dość tanimi środkami - za pomocą walk i kłótni. Rozwój fabuły polega na przeskakiwaniu z jednej sceny do drugiej, nie ma jedności. Postacie nie są dogłębnie ujawnione, postacie to głównie gry słów i żarty. Motywy są zróżnicowane i najczęściej zapożyczane z otaczającego życia codziennego. Środki inscenizacyjne są najbardziej prymitywne, ponieważ nie ma przygotowania do przedstawień. Pod koniec XV wieku liczba fars wzrosła, a gatunek rozkwitł.

Farce to okres rozkwitu francuskiego teatru

Teatr francuski, mimo wszystko, co jest podstawoweW XII wieku nabrał cech czysto farsowych. Opierając się na dowcipnych ruchach fabularnych. Postacie - poprzednik Arlekina, alchemik, mnich. Trylogia o Potilen, prawniku, cwaniaku i łotrze, staje się szczególnie sławna. Autor nieznany. Villon, de la Salle i Blanchet są podejrzani. Te budujące i polityczne farsy skomponowała królowa Margot (ta sama z Nawarry). Znacznie później farsa stale pojawiała się w komediach słynnego Moliera. Na przykład „The Imaginary Sick” lub „Scapin's Tricks”. Krytyczny czas dla rozwoju teatru to XVII wiek. Farce opuszcza francuską scenę. Pełnoprawna komedia literacka pojawia się z triumfem.

Farce jest ojcem włoskiej komedii

Farce, sam w sobie niezbyt niezależnydramatyczne przedstawienie, wywarło ogromny wpływ na sztukę teatralną na całym świecie. Włączenie Włoch stało się prawdziwym domem dla farsy, ale w końcu otrzymało utalentowane dziecko - komedię del arte, z nieśmiertelnymi maskami Columbine, Pantalone, Doctor i Harlequin.

Farce to główny gatunek na scenie średniowiecznej Europy

Została literatura i inne kraje europejskieodziedziczyliśmy przykłady tego gatunku. W Niemczech były mecze zapusty, które piętnowały ludzką słabość. W XII-XV wieku Meistersingers (niemieccy poeci-śpiewacy), zwłaszcza poeci norymberscy, najczęściej odnosili sukcesy w komponowaniu fars. Podobnie jak rycerze dumni ze swojego pochodzenia, Meistersingerowie byli prawdziwymi profesjonalistami i szanowali sztukę poezji jako rzemiosło. A w Hiszpanii Cervantes pracował. Najbardziej znane farsy jego genialnego pióra to „Dwie rozmowy” i „Teatr cudów”.