Problem relacji między ojcami a dziećmi wliteratura nie jest nowym tematem. Jednak Turgieniew jako pierwszy stworzył wizerunek zaawansowanego człowieka swoich czasów. Pisarz niejednoznacznie traktuje głównego bohatera dzieła „Ojcowie i synowie”.
Pavel Pietrowicz Kirsanow i Bazarow to przedstawiciele różnych pokoleń. Spróbujmy porównać i przeanalizować, w jakich aspektach te dwie postacie się różnią.
Pisarz o pracy
O swojej powieści Turgieniew mówi, że jest ona skierowana przeciwko arystokracji, która w Rosji była uważana za zaawansowaną klasę.
Bazarov i Kirsanov to dwie postacieopozycja poglądów stanowiła podstawę fabuły dzieła. Specyfikę światopoglądu i pozycję w społeczeństwie tych bohaterów można przedstawić w formie tabeli. Ta forma pozwala wyraźniej zobaczyć główne aspekty ich sprzeczności.
Bazarow i Paweł Pietrowicz. Charakterystyka porównawcza. Tabela
Pavel Petrovich Kirsanov | Jewgienij Bazarow |
Stosunek do arystokracji | |
Arystokracja jest siłą napędową rozwoju społeczeństwa | Bezużyteczność arystokracji, niemożność poprowadzenia Rosji ku przyszłości |
Stosunek do nihilizmu | |
Uważa nihilistów za szkodliwych dla społeczeństwa | Nihilizm to potężna siła napędowa rozwoju |
Stosunek do zwykłych ludzi | |
Poruszony patriarchatem rodziny chłopskiej mówi, że lud nie może żyć bez wiary | Uważa ludzi za ignoranckich, mrocznych i przesądnych, zauważa rewolucyjnego ducha ludzkiego ducha |
Stosunek do sztuki, natury | |
Kocha przyrodę, sztukę, muzykę | Definiuje naturę jako warsztat, w którym operuje człowiek. Sztuka uważa to za bezużyteczne |
Pochodzenie | |
Urodzony w szlacheckiej rodzinie | Urodzony w rodzinie lekarza ziemstwa, pospolitego człowieka |
Stosunek do arystokracji
Kirsanov uważa, że arystokracja jestkluczowa siła napędowa rozwoju społeczeństwa. Jego zdaniem idealną formą rządów jest monarchia konstytucyjna, którą można osiągnąć poprzez liberalne reformy.
Bazarow zauważa niezdolność arystokratów do działania, nie mogą być użyteczni, nie mogą prowadzić Rosji ku przyszłości.
Tak Bazarov i Pavel odnoszą się do arystokracji.Pietrowicz. Charakterystyka porównawcza (tabela przedstawiona powyżej) odzwierciedla to, daje wyobrażenie o tym, jak różne jest ich rozumienie tego, co jest siłą napędową rozwoju społeczeństwa.
Stosunek do nihilizmu
Kolejne pytanie, na które spierają się dwaj bohaterowie, dotyczy nihilizmu, jego roli w życiu społecznym.
Paweł Pietrowicz określa przedstawicieli tego światopoglądu jako bezczelnych i cyników, którzy niczego nie szanują i nie uznają. Cieszy się, że w społeczeństwie jest ich niewielu.
Nihiliści wskazują na potrzebę rewolucjonizmuprzekształcenia. Bazarow uważa, że ludzie są ignorantami, ale w duchu rewolucyjni. Eugene widzi sens tylko w tym, co jest pożyteczne, nie uważa za konieczne wypowiadanie głośnych słów.
Tak na nihilizm patrzą Bazarow i Paweł Pietrowicz.Charakterystyka porównawcza (tabela dostępna w artykule) odzwierciedla obecny moment, pokazuje, jak różny jest stosunek bohaterów do tej ideologicznej pozycji.
Stosunek do zwykłych ludzi
Paweł Pietrowicz jest daleko od ludzi, a dotyka go patriarchat i religijność. Bazarow uważa chłopów za mrocznych, nieświadomych, nieświadomych swoich praw.
Kirsanov wierzy, że życie zwykłych ludzi, zgodnie z zasadami ustalonymi przez ich pradziadków, jest prawidłowe. Bazarow gardzi ignorancją chłopów.
Pavel Pietrowicz i Bazarow (tabela oddaje ten moment) inaczej postrzegają pozycję zwykłych ludzi w społeczeństwie.
Ze względu na swoje pochodzenie Eugene jest bliższy zwyczajnościludzie. Jest zwykłym człowiekiem. Dzięki temu lepiej rozumie chłopów. Pavel Pietrowicz pochodzi ze szlacheckiej rodziny, jest absolutnie daleki od zrozumienia życia zwykłych ludzi. To, co Kirsanov uważa za wiarę, Bazarow nazywa przesądem.
Kompromis między tymi bohaterami jest niemożliwy, co potwierdza pojedynek Bazarowa z Pawłem Pietrowiczem.
Stosunek do sztuki, natury
Poglądy Bazarowa i Kirsanowa różnią się nawet wpostrzeganie sztuki. Mają różne postawy wobec przyrody. Według Bazarowa czytanie fikcji to pusty biznes, a przyrodę ocenia wyłącznie jako zasób. Kirsanov jest jego całkowitym przeciwieństwem. Wręcz przeciwnie, kocha otaczający go świat, sztukę, muzykę.
Bazarow uważa, że należy na nich polegaćżycie tylko dla osobistych doświadczeń i uczuć. Wychodząc z tego, zaprzecza sztuce, gdyż jest ona tylko uogólnioną i figuratywną interpretacją doświadczenia, odwracającą uwagę od materii. Zaprzecza światowym osiągnięciom kulturalnym.
W ten sposób Bazarow i Paweł Pietrowicz inaczej patrzą na naturę i sztukę. Charakterystyka porównawcza (tabelka to odzwierciedla) po raz kolejny pokazuje praktyczność poglądów Eugene'a.
Biografia bohaterów, stosunek do życia
Pavel Pietrowicz Kirsanow i Bazarow - dwaprzeciwny charakter. Autor wyjaśnia nam to. Kirsanow nienawidził Jewgienija za pokazanie Pawłowi Pietrowiczowi daremności jego istnienia. Przed spotkaniem z nim Kirsanov wierzył, że jest szlachetny i godny szacunku. Kiedy pojawia się Eugeniusz, Paweł Pietrowicz zdaje sobie sprawę z pustki i bezsensu własnego życia.
Kirsanov jest niewątpliwie godnym przedstawicielemszlachta. Jest synem generała, oficera, który zmarnował najlepsze lata swojego życia, starając się zdobyć ukochaną kobietę. Starszy Kirsanow jest oczywiście uczciwy, przyzwoity, kocha swoją rodzinę.
Turgieniew zauważa, że opisując w powieści najlepszych przedstawicieli szlachty, chciał podkreślić niekonsekwencję i daremność tej klasy.
Rodzice Bazarowa to bardzo pobożni ludzie. Jego ojciec jest lekarzem ziemstwa, matka, jak pisze o niej autor, powinna była urodzić się dwieście lat temu.
Pod względem statusu społecznego Bazarow jest pospolitym człowiekiem, który kocha pracę. To człowiek o silnym umyśle i charakterze, który sam się wychował.
Pavel Pietrowicz i Bazarow (tabela wyraźnie to odzwierciedla) to dwie zupełnie różne osoby w swoich poglądach i pochodzeniu.
W powieści „Ojcowie i synowie” autor kontrastujedwie bardzo uderzające postacie. Przekonania Pawła Pietrowicza charakteryzują go jako przedstawiciela przeszłości. Poglądy Bazarowa są zbyt zaawansowane i postępowe, niezwykle materialistyczne, z czym być może wiąże się śmierć tego bohatera pod koniec dzieła.