Muzyka punkowa jest z natury zamieszką.Paradoks tego zjawiska polega na tym, że od samego początku stał się częścią gigantycznego biznesu, w tym przemysłu koncertowego, produkcji płyt i płyt CD, Internetu, przemysłu poligraficznego i wielu innych dziedzin życia biznesowego. Na punku zarabia się dużo pieniędzy, tak jak na każdej innej muzyce rockowej. Kalifornijski muzyk Billy Joe Armstrong, którego biografia stała się uosobieniem „wielkiego amerykańskiego snu”, jest z natury buntownikiem, ale jednocześnie nie jest biednym człowiekiem, a jego rodzina jest dobra. Są to dzisiejsze Che Guevaras ze skały.
Postawa wobec oficjalności
Na pytanie jednego z fanów o istotę muzyki punkowej Billy Joe Armstrong odpowiedział prawie bez słów, po prostu kopnął kosz na śmieci i powiedział: „To wszystko!”
Kiedy wielbiciel talentów próbował powtórzyćpodobnie muzyk zatrzymał go, tłumacząc, że teraz jest już modą, a nie rockiem. W ten sposób wybitny buntownik naszych czasów, Billy Joe Armstrong, wyraził pragnienie całego głównego nurtu. Cytaty z jego wywiadów, rozmów z publicznością na koncertach i zwykłych rozmów z różnymi ludźmi świadczą o szczerej pogardzie, jaką odczuwa z powodu wszelkiego rodzaju oficjalizmu i przepychu. Muzyk nie chce rozmawiać o polityce bez specjalnych potrzeb, sympatyzuje z Bono, zmuszony jest jeść z George'em W. Bushem na cele charytatywne i nienawidzi wszystkich osób na świecie. Cóż, więc musisz traktować siebie w ten sam sposób, ponieważ trudno nazwać go mało znaną osobą.
Wczesne dzieciństwo
Billy Joe Armstrong urodził się w 1972 roku w rodziniekierowca i kelnerka. Miasto Rodeo (Kalifornia) jest jednym z tysięcy takich samych w całym kraju, z niezbędną Main Street, dragstores, stacjami benzynowymi, barami i innymi atrybutami prowincji.
Możliwości muzyczne zostały przekazane, możeszpowiedzmy przez dziedziczenie. Jego ojciec (nazywał się Andy) był kierowcą ciężarówki, ale bardzo kochał jazz, spędzał wolny czas w klubach i był dobrym wykonawcą, płacono mu nawet za grę. Mały Bill lubił też śpiewać, od piątego roku życia występował w szpitalach przed pacjentami, co było dla nich bardzo zabawne.
Pierwszy rekord został nagrany w młodym wiekuw lokalnym studiu Fiat Records piosenka nazywała się „Look For Love”, na okładce widniało imię Billy Joe Armstrong, zdjęcie twarzy chłopca i nazwa kompozycji.
Utrata ojca i pierwszy protest
Moje dzieciństwo było szczęśliwe, ale niestety facetwcześnie stracił ojca. Dziesięć lat to właśnie wiek, w którym chłopcy mają wiele pomysłów na temat tego, jaki powinien być mężczyzna, głównie od taty. W 1982 roku zmarł Armstrong Senior i zabił go rak przełyku. Po kilku latach matka ponownie wyszła za mąż, co zszokowało nastolatkę, która zrobiła ten krok, organizując przyszłe życie matki jako zdradę pamięci ojca. Nienawidził ojczyma, a kiedy w 1986 roku skomponował swoją pierwszą piosenkę, był to apel do matki z naganą. Tytuł piosenki brzmiał: „Po co ci to?” (Dlaczego go chcesz? ”). Tak urodził się autor Billy Joe Armstrong. Biografia muzyka rozpoczęła się młodzieńczym protestem przeciwko niesprawiedliwości i wyraził ją w dostępnej dla niego formie.
Instrument i nauczyciel
Rok przed drugim małżeństwem mama dałagitara elektryczna chłopca. Ten instrument (nazwał go smutnym „Blue”) był pierwszym, ale nie ostatnim, okazał się tak dobry, że jest używany przez dzisiejszego muzyka. Facet już wiedział, jak grać, miał akustyczny „Cherry Red Hohner”, podarowany przez jego ojca.
Nauczyciel muzyki został władzą lokalnągitarzysta George Cole, „podniósł ręce” i ćwiczył z Joe od dobrych dziesięciu lat. To on sprzedał gitarę firmy Fender Stratocaster matce przyszłej celebryty, a wcześniej należał do Davida Margena z Santany. Cole nie uczył nut muzycznych nastolatka, najwyraźniej uważając to za całkowicie zbędne. Billy Joe Armstrong jest tego samego zdania, cytaty z jego wywiadów wskazują, że nie uważa on edukacji szkolnej za bardzo przydatną rzecz. Uczenie się jest drogą do doskonałości. A kto w rezultacie staje się doskonały? Tak twierdzi argument muzyk punkowy.
Kreatywność
Nazywał się ze swoim towarzyszem zespołu rockowegoMike Dirt, Bill spotkał się, gdy chłopcy mieli zaledwie dziesięć lat. Wspólny język okazał cześć klasykom gatunku Van Halen, Ozzy Osbourne i Def Leppard, których przyjaciele z entuzjazmem słuchali nagrań. Entuzjazm podsycał zespół Bay Area, który grzmiał na alternatywnej scenie w latach osiemdziesiątych. Billy Joe Armstrong i Mike Dernt nadali swojemu zespołowi nazwę „Sweet Children” w 1987 roku, wyraźnie ironicznie. Wkrótce dołączył do nich perkusista John Kiffmayer (alias Al Sobrant) i jako taka grupa rzuciła się do sławy, wchodząc na scenę klubu Rods Hickory Pit In Vallejo. Joe był tak zafascynowany muzyką, że uważał, że nie trzeba już chodzić do szkoły, i ogólnie miał rację.
Filmy, w których muzyk miał okazję nakręcićnie są uważane za arcydzieła światowego kina, ale także nie ubiegają się o nagrody na festiwalach filmowych. Grało niewiele ról, głównie Billy Joe grał samego siebie. Aktorstwo głosowe jest jednym z obszarów zastosowania umiejętności tego muzyka. Pokazał swój talent w tworzeniu zespołów punkowych. Może lub nie może lubić swoją muzykę, ale oburzenie Armstronga jest jego uprzedzeniem w stylu „Pasternaku, którego nie czytałem, ale głęboko oburzone ...” Takie aroganckie odrzucenie po prostu go przygnębia. Sam Billy Joe twierdzi, że punk nie żyje, i to on go zabił.
Życie rodzinne
Billie Joe Armstrong występował w wielu zespołachpierwszym z nich były Sweet Children. Potem były Rancid, Foxboro Hot Tubs, The Lookouts, Blatz ... Na pokazie Green Day w Mankato (1990) spotkał swoje przeznaczenie, Adrienne Nesser. Nie można powiedzieć, że muzyk nieodpowiedzialnie zareagował na zbliżające się małżeństwo, młodzi ludzie spotykali się prawie cztery lata, ślub odbył się nie z powodu ciąży panny młodej, ale dość świadomie. Pierwszy syn Józef urodził się w 1995 roku, drugi, Jakub, w 1998 roku. Rodzina Billie Joe Armstrong to także starsi bracia i siostry, jest ich pięciu (Anna, Alan David, Holly i Marcy). Wszyscy pochodzą z pierwszego małżeństwa i można się tylko dziwić wrogości okazanej ojczymowi, który podjął się ich wychowania.
Trzymanie radykalnych poglądów we wszystkim, co to jestJeśli chodzi o muzykę punkową, to na co dzień Billy jest dość szanowanym obywatelem, razem z żoną i dziećmi nagrał w 2011 roku album ze świątecznymi piosenkami „The Boo”. Partię gitary basowej prowadził ojciec rodziny, najstarszy syn siedział na instrumentach perkusyjnych, a najmłodszy na solówce. Matka śpiewała, Adrienne.
