Słynny film „Zapomniana melodia na flet”którego aktorzy są gwiazdami sowieckiego ekranu, zajmuje poczesne miejsce w rosyjskim kinie. Gatunkowo obraz ten należy do tragikomedii, ukazującej dość wyraźnie i krytycznie ułomności systemu biurokratycznego końca lat 80. ubiegłego wieku.
Cechy obrazu
Słynny reżyser E.Riazanow nakręcił filmy, w których w taki czy inny sposób, w formie komediowej, demonstrował wady systemu planowania i administracji istniejącego w Związku Radzieckim. Jego pierwsze filmy wyróżniają się lekkością i spontanicznością humoru: w nich problemy społeczeństwa radzieckiego zostały ukazane bardzo prosto i naturalnie.
Jednak filmy z okresu dojrzałej twórczości już sąsą przesiąknięte duchem cięższej satyry i, pozostając zasadniczo komedią, różnią się jednak bardziej złożoną fabułą i dlatego nie są już tak łatwo postrzegane. Ponadto pojawiają się w nich elementy dramatu, a nawet tragedii, co widać w filmie Zapomniana melodia na flet. Jej aktorzy z niesamowitymi umiejętnościami potrafili wcielić się na ekranie w bardzo złożone i niejednoznaczne postacie.
Psychologia Filimonowa
W tym filmie reżyser, w przeciwieństwie do swoich poprzednich prac, pokazał, jak biurokratyczne normy i oficjalna kariera powoli, ale nieuchronnie niszczą osobowość od środka.
Główny bohater to w zasadzie dobra osoba, która:może być szczery i uczciwy. Ale ze względu na rozwój kariery idzie do oszustwa, różnych sztuczek, a nawet zdrady. Jednak nadal nie można go nazwać osobą skończoną, dlatego wyraźnie cierpi z powodu słabego charakteru i niezdecydowania, co nie pozwala mu bezpośrednio wyrazić opinii na temat tego, co dzieje się wokół.
Obraz głównego bohatera
Można śmiało powiedzieć, że film „Zapomniana melodia na flet” zajmuje szczególne miejsce w sowieckim funduszu filmowym. Aktorzy tego filmu są dość przekonujący w swoich obrazach, typowych dla swoich czasów.
Główny bohater we wspaniałym przedstawieniu L.Filatova jest wysokiej rangi urzędnikiem, który toczy ze sobą trudną wewnętrzną walkę. Do jego obowiązków należy cenzura sztuki ludowej. Sam uważa liczby i występy, które widział, za ciekawe i atrakcyjne, ale w obawie przed utratą pracy prawie zawsze nakłada zakaz ich produkcji. Jednocześnie w głębi duszy nie zgadza się z opinią szefa (zagrał go W. Sanaev), uznając jego opinie za przestarzałe, a poglądy reakcyjne i staromodne.
Linia miłości w fabule
A w rodzinie też czuje się ściśnięty.Jego żona (w tę rolę grał I. Kupchenko) jest córką jednego z naczelników, który kiedyś pomógł mu awansować w służbie. Między małżonkami nie ma zaufania ani miłości. Widzowie widzą, że małżeństwo odbywa się wyłącznie z powodów biznesowych (przynajmniej z jego strony). I tylko w towarzystwie pielęgniarki Lidy, granej przez T. Dogilevę, czuje się wolny i nieskrępowany. Z nią jest naprawdę szczęśliwy, bo szybko znalazł z dziewczyną wspólny język.
Jednak opinia publiczna ostatecznie okazuje się byćdla niego przede wszystkim. Publicznie odmówił jej kilka razy, co ostatecznie doprowadziło do zawału serca u bohatera. Oznaką tego, że nie stał się jeszcze całkowicie bezduszną osobą, jest flet, który trzyma w jego domu, ale o którym ledwo pamięta. To dla Lidy zagrał melodię w jednej ze scen, której nauczył się w młodości, ale o której prawie zupełnie zapomniał.
Inne postacie
W filmie „Zapomniana melodia na flet”, którego aktorzy idealnie pasują do swoich ról, wszystkie postacie są bardzo wiarygodne.
Tak więc wizerunek pielęgniarki jest wzruszający, żywy ienergiczny w tym samym czasie. Jest bardzo przedsiębiorcza, uczciwa, otwarta, potrafi publicznie bronić swojego punktu widzenia. Jednocześnie jest głęboko czułą dziewczyną, która budzi sympatię wśród publiczności. To na niej spoczywa główny ładunek moralny obrazu.
Aktorzy filmu „Zapomniana melodia na flet”wykazali się wysokim poziomem umiejętności wykonawczych. Bohaterka Kupczenko pojawia się przed publicznością jako kobieta wyłącznie biznesu, nie pozbawiona jednak wrażliwości. Pomimo zdrady męża wciąż mu wybacza, chociaż jasne jest, że robi to raczej po to, aby zachować pozory dobrego samopoczucia.
Ta postać jest interesująca ze względu na swoją niejednoznaczność:Z jednej strony jest to dość oschła, surowa kobieta, z drugiej jednak jawi się jako oszukana żona, z którą w końcu chce się wczuć.
Obraz biurokracji
W filmie „Zapomniana melodia na flet” udało się aktoromdoskonale przedstawiają wady systemu biurokratycznego Związku Radzieckiego. W scenariuszu szczególne znaczenie mają wizerunki urzędników państwowych. Przede wszystkim należy wymienić Jarosława Stiepanowicza – szefa głównego bohatera. Jest mądry, praktyczny i przebiegły, ale w swoich poglądach całkowicie konserwatywny. W całości należy do planowanego systemu, choć być może w głębi duszy zdaje sobie sprawę, że jego poglądy i metody są całkowicie przestarzałe.
Film „Zapomniana melodia na flet”, aktorzy i rolektóra wyróżnia się złożoną psychologią, jest również interesująca dla postaci kobiecych drugiego planu. Na przykład Surowa we wspaniałej kreacji O. Volkovej jest typowym wizerunkiem bardzo zamożnej kobiety, która osiadła w życiu, która również należy do krytykowanego przez reżysera systemu biurokratycznego.
W widzu filmu budzą się niejednoznaczne uczuciaZapomniana melodia fletu. Aktorzy i jej role od dawna są zaliczani do złotego funduszu sowieckiego kina i zajmują poczesne miejsce w pracy reżyserki. Było to bardzo udane doświadczenie w ostrej satyrze, a także bardziej otwarta krytyka biurokracji i planowanego systemu, która wcześniej była obecna w pracach E. Ryazanowa tylko w podpowiedziach.
