Biografia Iriny Ponarovskiej. Filmografia piosenkarza i aktorki

Biografia Iriny Ponarovskiej to historia sukcesu,co jej fani mogli obserwować jedynie z czysto formalnego punktu widzenia: piosenkarka i aktorka nigdy nie zwierzyła się dziennikarzom i skrupulatnie ukrywała swoje życie osobiste przed wszystkimi. Co dziś robi Irina Ponarovskaya? Jak rozwijała się jej kariera przez całe życie?

Biografia Iriny Ponarovskiej: Wczesne lata

Irina urodziła się w Leningradzie.Wydawało się, że biografia Iriny Ponarowskiej była przeznaczona z góry: wszyscy członkowie rodziny przyszłej piosenkarki byli związani ze sztuką muzyczną. Ojciec Iriny prowadził orkiestrę jazzową, jej matka uczyła w Leningrad School of Music.

Pomimo tego, że dziewczyna od najmłodszych lat była szkolonagrając na pianinie i harfie, wykazywała większe zainteresowanie śpiewem niż grą na instrumentach. Ta cecha charakteru Iriny została zauważona przez jej babcię i nalegała, aby „mała piosenkarka” została pokazana nauczycielom śpiewu. W rezultacie Ponarovskaya studiowała sztukę śpiewu u jednej z najsłynniejszych radzieckich nauczycieli - Linę Archangielską. Idolami Ponarovskiej w młodości byli śpiewacy Klavdia Shulzhenko i Edita Piekha.

Po szkole Irina została uczennicą konserwatorium w Leningradzie, które ukończył jej starszy brat. W 1976 roku Ponarovskaya otrzymała dyplom zawodu pianisty.

Kariera muzyczna

Biografia Iriny Ponarovskiej jest nierozerwalnie związana zmuzyka. Już podczas studiów w konserwatorium było jasne, że piosenkarka ma wyjątkowy głos. Dlatego została zaproszona do zostania solistką jednego z najpopularniejszych VIA w ZSRR - „Singing Guitars”. A potem kariera Iriny szybko nabrała tempa: główna rola w rockowej operze „Orfeusz i Eurydyka”, tournee z orkiestrą Olega Lundstrema.

W 1976 roku Ponarovskaya wygrała festiwal muzyczny Sopot-1976 piosenką „Plea”.

W latach 80. Irina staje się najczęściej stałym gościemróżne muzyczne programy telewizyjne: „Blue Light”, „Song of the Year”, „Morning Mail”. W 1986 roku, po długiej trasie koncertowej, w głosie Ponarovskiej zaszły zmiany strukturalne: pojawiła się jej „charakterystyczna chrypka”. Piosenkarka nigdy nie była w stanie wyzdrowieć, więc musiała tylko zadeklarować, że zawsze marzyła o takiej barwie.

W 1988 roku wzrosła popularność Iriny Ponarovskiejdo tego stopnia, że ​​piosenkarka wreszcie miała okazję dać duże koncerty solowe w Państwowej Centralnej Sali Koncertowej „Rosja”. Wkrótce upadł Związek Radziecki, ale piosenkarka z powodzeniem kontynuowała karierę solową. Tak pojawiły się jej dwa solowe albumy: „Tak mija moje życie” i „Kobieta ma zawsze rację”.

Kino

Ponarovskaya jest niewątpliwie piękną kobietą, więc nie mogła przejść niezauważona przez filmowców.

W 1976 roku g.piosenkarka zagrała główną rolę w kryminale „To mnie nie obchodzi”. Dostała rolę inżyniera procesu w fabryce, w której śledztwo prowadzi inspektor OBKhSS Szubnikow w wykonaniu Aleksandra Zbrueva („Biedna Sasza”).

W 1977 g.Ponarovskaya zagrała wróżkę w bajce „Nut Krakatuk”. W 1978 roku Irina dostała rolę w musicalu „Urban Fantasy” z Michaiłem Bojarskim. W tym samym roku piosenkarka zagrała dziewczynę o łatwej cnocie w filmie „The Midnight Robbery”.

Lata 80. dla artysty zostały naznaczone rolami w takichfilmy takie jak Thanks for the Bad Weather with Alisa Freindlich, The Trust That Burst with Nikolai Karachentsov, Golden Fish z Alexandrem Kalyagin i Blue Cities z Kirill Lavrov. Ostatnimi rolami piosenkarza w kinie był film krótkometrażowy „Muzyka deszczu” i film kryminalny „Ma swoje”.

Irina Ponarovskaya: fotografia, cechy stylu

Pod względem stylu i mody Ponarovskaya zawsze „wyprzedzała resztę”. Jest pierwszą radziecką artystką, która w latach 70. pozwoliła sobie na obcięcie włosów jak u chłopca.

W 1987 roku piosenkarka ponownie radykalnie zmieniła swój styl: zmieniła naturalny brąz włosów na olśniewający blond.

Jednym z najbardziej uderzających obrazów piosenkarza jestekstrawagancka czarna sukienka z głębokim dekoltem i wycięciem na plecach, w której diwa pojawiła się z okazji 50-lecia Lwa Leshchenko. W tamtych czasach żaden rosyjski artysta nie mógł sobie pozwolić na tak szokujące zachowanie.

W 1992 roku na pokazie Borisa Moiseeva Ponarovskaya zaskoczyła wszystkich ciemną wiśniową japońską peruką na głowie. Piosenkarka przeprowadzała podobne eksperymenty przez całe życie.

Poczucie stylu i gust Ponarovskiej były wysoko cenione za granicą: słynny dom projektowy Chanel przyznał jej tytuł „Miss Chanel Związku Radzieckiego” w 1990 roku.

Życie osobiste

Życie osobiste Iriny Ponarovskiej przypominało„Swing”: jest szczęśliwa w małżeństwie z następnym mężem, potem cieszy się samotnością. Piosenkarka oficjalnie wyszła za mąż trzykrotnie: muzyk Grigorij Kleimits, wokalista jazzowy Weyland Rodd i lekarz Dmitry Pushkar. Gwiazda miała również kilka małżeństw cywilnych.

W tej chwili Irina nie jest członkiem żadnegozwiązek. Syn Iriny Ponarovskiej z drugiego małżeństwa mieszka w Norwegii, a sama piosenkarka prawie cały czas spędza z rodziną i własnym wnukiem. Czasami Irina zgadza się na koncerty korporacyjne, które według jej przedstawicieli kosztują 20 tysięcy euro.