Wspaniała, niezrównana, czarująca aktorka!To nie wszystkie epitety, które przychodzą na myśl, wspominając Ludmiłę Gurczenkę. Wydaje się, że życie genialnej damy było bezchmurne, ale tak nie jest. Rzeczywiście, dla aktorki wieloletnie zapomnienie to męka. Ale porozmawiajmy o wszystkim w porządku.
Biografia Gurczenki zaczyna się w odległym 1935 rokurok, kiedy 12 listopada urodziła się w Charkowie. Matka Ludmiły pochodziła ze szlachty, a jej ojciec, przeciwnie, pochodził z rodziny prostych robotników rolnych. Nie przeszkodziło mu to jednak zostać profesjonalnym muzykiem. Dziewczyna poszła w ślady ojca - ukończyła szkołę muzyczną.
W 1953 roku Lucy ukończyła studia naliceum, a następnie wyjechał z Charkowa do Moskwy, aby zapisać się do WGIK. W stolicy biografia Gurczenki została uzupełniona istotnym faktem - dziewczynę zabrano na kurs przez Tamarę Makarową i Siergieja Gierasimowa. Po ukończeniu studiów przyszła aktorka rozpoczęła pracę w Teatrze Studio Aktora Filmowego.
Nie wszyscy wiedzą, że Ludmiła zadebiutowała w filmieMarkovna w filmie „Droga prawdy”, który ukazał się na ekranach w 1956 roku. Ale słynna aktorka powstała dzięki filmowi ówczesnego młodego Eldara Riazanowa „Noc karnawału”, który został pokazany po raz pierwszy w tym samym roku. Film okazał się fenomenalnym sukcesem, a cały kraj nagle rozpoznał i zakochał się w Lenochce Krylovej w wykonaniu L. Gurchenko. Rok później aktorka zagrała w filmie „Dziewczyna z gitarą”, który również cieszył się sporym zainteresowaniem, ale potem przez wiele lat Ludmiła nie grała w głównych rolach.
Chwilowe zapomnienie
Nie wiadomo na pewno, jaki jest tego powód.Plotka głosi, że prawie zapomnienie o aktorce nastąpiło z powodu tego, że odrzuciła zaloty wysokiego rangą urzędnika. Inni uważają, że przyczyną niepisanego zakazu filmowania był fakt, że dziewczyna zaczęła zarabiać na życie poprzez twórcze spotkania z publicznością, co w tamtych latach nie było zachęcane i uważane było za niepożądaną dodatkową pracę w niepełnym wymiarze godzin. Przez kilka lat tylko sporadycznie występowała w mniejszych rolach.
„Drugie narodziny” w kinematografii
Pokaż ponownie swój wszechstronny talent Gurchenkoszczęśliwie w 1972 roku, kiedy brała udział w kręceniu filmu „Kapitan tytoniu”. Następnie, już w 1974 roku, aktorka znakomicie zagrała w „Słomkowym kapeluszu”, aw 1976 roku - w filmie „Mama”. Dzieci, które wystąpiły z Ludmiłą Markowną w Mamie, mówiły o niej bardzo ciepło. Powiedzieli, że pomogła im wejść do roli i komunikowali się szczerze i życzliwie.
Dalsza biografia Gurczenki mówi więcej ojeden sukces jest oczywiście daleki od ostatniego. Chodzi o film muzyczny „Niebiańskie jaskółki”, w którym zagrała primę Karinę. Po tej roli widz był już ostatecznie przekonany o tym, jak bardzo jest utalentowany. W końcu nie tylko znakomicie wykonywała swoje role, ale także sama tańczyła i pięknie śpiewała.
Twórcza biografia Gurczenki jest bogata i bogata w wydarzenia.To tylko „Miłość i gołębie”! Jej zdanie: „Lyudk i Lyudk ?!” długo będzie brzmiało na ustach wielu ... Filmy z Ludmiłą Gurczenko wciąż z przyjemnością oglądają miliony widzów.
Ulubione filmy są jak wieczna pamięć
Lekka, pełna wdzięku, urocza aktorka zmarła 30 marca 2011 roku. Śmierć Ludmiły Gurczenki była trudna dla jej fanów. Ale filmy z jej udziałem, które rozweselają, będą żyły jeszcze długo!
