Wojna nikogo nie oszczędza, bo jest nieludzkaw jego rdzeniu. I choć od strasznych wydarzeń z lat 1941-1945 minęło ponad pół wieku, nie można obojętnie czytać o bohaterach, którzy oddali życie, by ratować ojczyznę. Zwłaszcza jeśli to jeszcze dziecko. Kto wcześnie poznał smutek i dojrzał przed terminem… Gorąco kochał swoją rodzinę i kraj… Kto przysiągł zemścić się na wrogu nawet za cenę własnego życia… Odważny, rozsądny, gotowy na najbardziej nieludzkie próby ...Ale wciąż dziecko. Były żołnierz frontowy Władimir Bogomołow poświęcił mu swoją pracę. „Iwan” (streszczenie można przeczytać w tym artykule) po raz kolejny udowadnia, jak niezgodne są te dwa słowa: „wojna” i „dzieci”.
Połączenie: gość nocny
Miało to miejsce w październiku nad brzegiem Dniepru.Pełniącego obowiązki dowódcy batalionu, dwudziestoletniego porucznika Galcewa, obudził w środku nocy oficer dyżurny. Powiedział, że ktoś został zatrzymany na brzegu. Zabłąkał się w wodzie, odmówił odpowiedzi na pytania i zażądał odprowadzenia go do władz. Galcew zobaczył przy wejściu chłopca w wieku około jedenastu lat. Był cały mokry i siny z zimna. I „w jego spojrzeniu… było jakieś wewnętrzne napięcie i… nieufność i wrogość”. Porucznik próbował zapytać chłopca, kim jest i jak trafił do rzeki. Tak zaczyna się historia Bogomołowa „Iwan”.
Podsumowanie rozmowy bohaterów można skrócićdo następnego. Ignorując pytania, chłopak podał tylko swoje nazwisko i zażądał zgłoszenia wszystkiego do kwatery głównej. Galcew odmówił tego przez długi czas i zadzwonił tylko wtedy, gdy gośćmi byli podpułkownik Gryaznov i kapitan Kholin. Słysząc nazwisko Bondarev, poruszyli się na drugim końcu linii. Kazali dać chłopcu papier, atrament i natychmiast wysłać notatki do kwatery głównej. Aby przekazać, że już dla niego wyjeżdżają, Bogomołow zaskakuje czytelnika.
Ivan (podsumowanie pozwala poznać imięchłopak zanim sam przeczytał książkę) dokładnie przeliczył ziarna i igły wyjęte z kieszeni, po czym długo coś pisał. W końcu włożył wszystko do koperty, starannie ją zapieczętował i kazał wysłać do centrali. Galcew, który nie wierzył chłopcu, czuł się teraz niezręcznie i chciał go zadowolić w każdy możliwy sposób. Ugotował ciepłą wodę i odgrzał resztę kolacji. Po zjedzeniu trochę chłopiec położył się, a Galtsev poszedł sprawdzić posty. Próbował dowiedzieć się, co się stało. Kim jest ten Bondarev i dlaczego tak się o niego martwią w centrali? Jak mógł przepłynąć Dniepr w tak zimną pogodę? Nie każdy dorosły może to zrobić. Pomińmy scenę rozmowy z żołnierzami, którzy znaleźli chłopca, pozwala na to streszczenie opowiadania „Iwan”. Bogomołow w pierwszej części w każdy możliwy sposób podkreśla niezwykłość tego, co stało się z porucznikiem, który przygotowywał batalion do przeprawy przez Dniepr.
Przybycie kapitana Kholin
Wracając, Galcew zobaczył, że Bondariewa już nie maspanie. Wkrótce przybył kapitan. Podbiegł do chłopca i dopiero teraz porucznik poznał nazwisko swojego gościa. Iwan natychmiast się ożywił i po raz pierwszy uśmiechnął. Kholin powiedział, że czeka na niego Katasonich. Na to chłopiec odpowiedział: tam byli Niemcy, więc nie było jak dostać się do Dikovki. Dodał też, że unosił się na kłodzie i prawie utonął. Tak więc stopniowo ujawnia się wizerunek głównego bohatera Bogomołowa. Iwan (w skrócie, niestety, może tylko powierzchownie opowiedzieć o bohaterze) wciąż wydawał się porucznikowi mały i słaby.
Kholin kazał usunąć ludzi z ziemianki i potajemniewyreguluj samochód. Dziesięć minut później chłopak, ubrany w tunikę i szerokie spodnie, z medalem i orderem na piersi był nie do poznania. Przy stole zaczęli rozmawiać, a porucznik dowiedział się, że Bondarev został wysłany do Suworowskiego, ale odmówił: to nie był czas. A kiedy Kholin nalewał wódki, chłopak wzniósł toast: „…żebym zawsze wracał” – i pociągnął łyk z kubka. Wkrótce Iwan wstał i zażądał: „Chodźmy!” Kholin był zagubiony, ale nie zaprzeczył.
Przed opuszczeniem Galcewa uścisnął dłoń chłopca ipowiedział: „... Vanyusha, do widzenia!” Jednak Bondarev poprawił: „Nie do widzenia, ale do widzenia!” - i spojrzał ponuro. Ta scena jasno pokazuje, że przeznaczeniem bohaterów jest spotkanie. I staje się jeszcze bardziej tajemniczy.
Bondarev, „Iwan”: podsumowanie wydarzeń, które miały miejsce w następnych dniach
Katasonov niespodziewanie przybył do batalionu,dowodził plutonem w kompanii rozpoznawczej dywizji. Chodził po posterunkach obserwacyjnych, badał sytuację po drugiej stronie. Od Katasonowa Galcewa usłyszał zdanie o Waniuszki (tak pieszczotliwie nazywał go brygadzistą): „Nienawiść pali jego duszę”.
Trzy dni później przybył Kholin. Zbadał też wojska i długo wpatrywał się w schemat i mapę obrony, na przeciwległym brzegu Dniepru. Przygotowuje się coś poważnego, Bogomołow wyjaśnia.
Iwan (podsumowanie nie zawiera szczegółów opisujących wszystkie działania Katasonowa i Kholina) pojawił się jednego z wieczorów równie tajemniczo, jak odszedł.
„Przeszedł tak wiele, o czym nigdy nie śniliśmy”.
Galcew zrozumiał z rozmowy swoich gości, żeNocą Bondariewa należy przewieźć na drugą stronę, bezpośrednio na tyły Niemców. Porucznik poprosił o zabranie go ze sobą, ale odmówiono. Iwan zachowywał się życzliwie, a kiedy zobaczył domowej roboty nóż na pasie Galcewa - wspomnienie jego najlepszego przyjaciela - poprosił mnie, abym mu go dał. Po otrzymaniu odmowy zaczął być kapryśny, jak dziecko.
W drodze na brzeg - ostatnie trzeba było zrobićprzygotowania - Kholin opowiedział, jak siostra Iwana zginęła w jego ramionach. Matka zniknęła, a ojciec zginął pierwszego dnia wojny. Przeszedł przez obozy śmierci, był wśród partyzantów. Teraz płonie pragnieniem zemsty i nikt nie może go powstrzymać. Wysłali go na studia, ale uciekł iw ciemności dostał kulę w ramię od swoich ludzi: Galcew widział bliznę już przy pierwszym spotkaniu. Teraz służył w kompanii rozpoznawczej i nie było z nim równego. Udając włóczęgę, mógł dostać się na sam tył nazistów i zdobyć cenne informacje.
Kiedy wszystkie przygotowania zostały wykonane, Galtsevwrócił do ziemianki, gdzie zastał chłopca na zwykłej dziecięcej zabawie. Ale po kilku godzinach musiał jechać na misję – podkreśla Władimir Bogomołow. Iwan (krótkie podsumowanie pozwala tylko o tym wspomnieć) zachowywał się w tym momencie jak wszyscy jego rówieśnicy.
Przejście
Cholin, który wszedł później, nagle ogłosił, że Katasonowa został pilnie wezwany do dywizji - sztuczka polegała na tym, żeby nie powiedzieć Iwanowi, że brygadzista został zabity. Galcew przeszedł na drugą stronę.
Po przekroczeniu Dniepru mężczyźni czekali długo,aż dwunastoletni Iwan (prawdziwe nazwisko - Buslov) minie patrol. Musiał przejść w nocy około dwudziestu kilometrów, a potem - nie mniej niż trzydzieści więcej. Przez długi czas Kholin nie odważył się wrócić, a później, w ziemiance, w sercu zauważył, że walczyli już trzeci rok „i w oczach śmierci - jak Iwan! - ... i nie wpadłem. ”
Zginął jak bohater
Galtsev nie mógł zapomnieć o chłopcu.A kiedy byłem w Berlinie, zobaczyłem karty rejestracyjne tajnej policji. Znajoma twarz podniosła wzrok znad jednego ze zdjęć. Kartka przypięta do karty wskazywała, że na zakazanym terytorium zatrzymano nastolatka: jeden z mieszkańców zidentyfikował go jako Iwana. Był przesłuchiwany przez cztery dni, ale zachowywał się wyzywająco i nie udzielał żadnych informacji. Wczesnym rankiem 25 grudnia 1943 r. został rozstrzelany. A policjant, który złapał nastolatka, otrzymał sto marek. Tak kończy dzieło Bogomołow (Iwan).
Nie wystarczy przeczytać streszczenie książki, aby w pełni zrozumieć tragedię tego, co się wydarzyło. Tylko pełny tekst pomoże zrozumieć, jak szybko dzieci dorastały w strasznych latach wojny.
