„Ojciec rosyjskiej demokracji” to wyrażenie odpowieść „Dwanaście krzeseł”, która stała się prawdziwym aforyzmem. W ten sposób główny bohater dzieła Ostap Bender nazwał swojego towarzysza Ippolit Matveyevich na scenie zbierania pieniędzy od mieszkańców prowincjonalnego miasta pod pozorem pomagania rosyjskim emigrantom za granicą, ale w rzeczywistości w celu odzyskania tych funduszy dla siebie.
Użyj w powieści
Użyto w nim wyrażenia „ojciec rosyjskiej demokracji”codzienne życie w stosunku do osoby, której przypisuje się wyimaginowane zasługi za działania, których w ogóle nie popełnił. W powieści Ostap używa tego wyrażenia, aby nadać znaczenie Ippolitowi Matveyevichowi. Znamienne jest, że stosuje te słowa specjalnie do swego towarzysza, a nie do siebie, ponieważ Kisa Worobjaninow był przed rewolucją przywódcą szlachty powiatu, dlatego miał odpowiednie wykształcenie i maniery, dzięki którym mógł wywrzeć wrażenie na mieszkańcach miasta.
Pochodzi aforyzm
Выражение «отец русской демократии» послужило podstawa kolejnej frazy, która również została uskrzydlona. W innym odcinku pracy Ostap błaga o pieniądze od bohatera Kislyarsky'ego i żąda pięciuset rubli, aby „uratować” Kisę. Następnie jego rozmówca pyta, czy dwieście rubli może uratować „giganta myśli”. To wyrażenie stało się także rodzajem aforyzmu, który jest używany w znaczeniu „wystarczy od ciebie”.
Obraz Ippolit Matveevich
Zastosowanie słowa „rosyjski ojciec” do tej postacidemokracja ”otrzymała specjalny dźwięk komediowy, ponieważ Ostap nazwał tę osobę, która była bardzo daleka od świadomości politycznej i myślenia państwowego. Przeciwnie, sam Bender mógł wymyślić taką definicję, ponieważ posiadał strategiczne myślenie i był w stanie oderwać się od codziennych szczegółów i myśleć filozoficznie. Jednak Kisa Vorobyaninov był całkowicie pozbawiony tej jakości. Dlatego wyrażenie „gigant myśli, ojciec rosyjskiej demokracji” jest najmniej odpowiednie dla tej osoby, której pragnienia i aspiracje miały na celu jedynie znalezienie krzeseł, znalezienia diamentów i bogatego życia. Oczywiste jest, że daleko mu do idei politycznych, mimo że w przeszłości był przywódcą szlachty.
Również podczas przygód i szukania krzesełKisa odkrywa, jak to określił Ostap, drobne wulgarne skłonności. Wbrew niemu Bender wygląda szlachetniej, pomimo wszystkich jego oszukańczych wybryków. Obaj bohaterowie uderzająco się od siebie różnią, mimo że dążą do wspólnego celu. „Ojciec rosyjskiej demokracji” (według Ostapa Bendera) podczas poszukiwań popełnił wiele głupstw i udowodnił, że jest osobą krótkowzroczną, i to pomimo tego, że w swojej przedrewolucyjnej przeszłości miał doświadczenie w działalności społecznej. Jednak w wielu przypadkach pokazał się z najbardziej niekorzystnej strony i na tle swojego towarzysza przegrywa pod tym względem. Jednak to właśnie sprawia, że postać jest komediowa i tak niezapomniana. Dlatego charakterystyka nadana mu przez Ostapa stała się prawdziwym aforyzmem i jest używana nawet w naszych czasach w różnych sytuacjach.
