Opera Wiedeńska: historia słynnego teatru

Opera Wiedeńska jest jedną z najbardziej znanych inajwiększe opery na świecie, których historia zaczyna się w połowie XIX wieku. Położona w centrum Wiednia, pierwotnie nosiła nazwę Wiedeńskiej Opery Dworskiej, a jej nazwę zmieniono w 1920 r. wraz z ustanowieniem Pierwszej Republiki Austriackiej.

Budynek wybudowany w latach 1861-1869 wStyl neoklasyczny, zaprojektowany przez architektów Eduarda van der Nyll i Augusta Sikarda von Sicardsburg, był pierwszym dużym budynkiem na Riegenstrasse. Nad wystrojem wnętrz pracowali znani artyści, m.in. Moritz von Schwind, który namalował freski w pudełku na podstawie opery „Czarodziejski flet” Wolfganga Amadeusza Mozarta oraz foyer – na podstawie dzieł innych kompozytorów. Operę Wiedeńską zainaugurowano 25 maja 1869 Don Giovannim Mozarta. W przedstawieniu wzięli udział cesarz Franciszek Józef I i cesarzowa Amalia Eugenia Elżbieta.

Opera początkowo nie była wysoko cenionaopinii publicznej. Po pierwsze, znajdowała się naprzeciwko okazałej rezydencji Heinrichshof (zniszczonej w czasie II wojny światowej) i nie dawała pożądanego efektu monumentalności. Po drugie, poziom obwodnicy przed budynkiem został podniesiony o metr po rozpoczęciu jej budowy i wyglądał jak „osadnik”.

Opera Wiedeńska osiągnęła szczególny rozkwit podreżyserię wybitnego kompozytora i dyrygenta Gustava Mahlera. Pod nim dorastało nowe pokolenie światowej sławy wokalistek, takich jak Anna von Mildenburg i Selma Kerz. Po objęciu stanowiska dyrektora teatru w 1897 r. przerabiał przestarzałe scenografie, wnosząc talent i doświadczenie wybitnych artystów (m.in. Alfreda Rollera) do kształtowania nowej estetyki scenicznej zgodnej z modernistycznymi gustami. Mahler wprowadził praktykę ściemniania oświetlenia scenicznego podczas występów wykonawców. Wszystkie jego reformy zostały zachowane przez jego następców.

Podczas amerykańskiego bombardowania pod koniec DrugiegoII wojna światowa, budynek został poważnie uszkodzony. Po długich dyskusjach podjęto decyzję o przywróceniu jej pierwotnego stylu, a odnowioną Operę Wiedeńską otwarto ponownie w 1955 roku Fidelio Ludwiga van Beethovena.

Dziś teatr działa nowocześnieprodukcje, ale nigdy nie są eksperymentalne. Jest ściśle związana z Orkiestrą Filharmoników Wiedeńskich, która jest oficjalnie uznana za Orkiestrę Filharmoniczną Opery Wiedeńskiej. Jest to jedna z najbardziej ruchliwych oper na świecie. Co roku wystawianych jest 50-60 oper, wystawianych jest co najmniej 200 przedstawień. Główny repertuar Opery Wiedeńskiej obejmuje utwory mało znane szerokiej publiczności, takie jak „Der Rosenkavalier” i „Salome” Richarda Straussa.

Bilety na spektakle są drogie.Wynika to z dużej liczby lóż. Należy pamiętać, że na straganach praktycznie nie ma nachylenia, więc za miejsce w ósmym rzędzie można zapłacić od 160 euro, ale z tego, co dzieje się na scenie niewiele widać. Akustyka jest znakomita, szczególnie na wyższych kondygnacjach budynku. Wciąż są miejsca stojące (ponad 500) zlokalizowane bezpośrednio za straganami, ale są one dostępne tylko w dniu pokazu, natomiast bilety do boksów i straganów trafiają do sprzedaży trzydzieści dni przed każdym pokazem, a najłatwiej zamówić odbywa się za pośrednictwem strony internetowej, która jest właścicielem Opery Wiedeńskiej.

Sam dress code nie jest przestrzegany, ponieważ ponad połowę miejsc zajmują turyści i zróżnicowana publiczność, choć można zauważyć, że w lożach ludzie są ubrani bardziej elegancko.