Kultowy radziecki serial telewizyjny „Eternal Call”(aktorzy: P. Velyaminov, A. Rogovtseva, V. Spiridonov) opowiada o życiu najzwyklejszej radzieckiej rodziny - pary Savelyevów. Wydarzenia opisane w filmie obejmują okres od 1906 do 1961 roku. Czyli film opowiada o losach aż trzech pokoleń rodziny Savelyevów, którzy uczestniczyli w trzech „wojnach”. To:
- Rewolucja i wojna domowa.
- Wielka Wojna Ojczyźniana.
- Przywrócenie zniszczonej gospodarki.
Obraz „Wieczny zew” (aktorzy opowiadali o projekciedokładnie taki jak poniżej) to film o miłości i zdradzie, ludzkiej bezinteresowności i tchórzostwie, podłości i oddaniu, dwulicowości i lojalności. Film stał się naprawdę epickim dziełem, choć został nakręcony na podstawie powieści słynnego wówczas pisarza i publicysty Anatolija Iwanowa.
Struktura
Epos składa się z dwóch części, z których pierwszama dwanaście odcinków i zaczyna się od powrotu Demyana Imyutina i Pankrata Nazarowa do Michajłowki z wojny rosyjsko-japońskiej. Wkrótce Demyan został menadżerem miejscowego bogacza Kaftanowa. Pierwsza część eposu kończy się nadejściem do wioski wiadomości o rozpoczęciu wojny. Druga część eposu rozpoczyna się opisem wydarzeń militarnych zimy 1942 roku, a także opowieścią o losach braci Savelyevów na froncie. W sumie jest siedem odcinków.
Twórcy filmów
Nad obrazem pracował cały zespół specjalistów,a fakt, że wyszło naprawdę niesamowicie, jest zasługą ich uznania. Reżyserami filmu byli Vladimir Krasnopolsky i Uskov Valery. Scenariuszami serialu są Isaev Konstantin i Ivanov Anatoly. Zdjęcia - Vladimir Minaev i Petr Emelyanov. Projektanci produkcji - Nikolay Markin i Vladimir Kirs. Warto zauważyć, że twórcy serialu otrzymali Nagrodę Państwową ZSRR, która została wydana za tę pracę.
Genialna gra aktorów
Fedor Savelyev grał Vadim Spiridonov.Pomimo tego, że zgodnie z fabułą eposu Fedor staje się policjantem, w rzeczywistości zdrajcą Ojczyzny, nie traci swoich ludzkich i wysokich cech moralnych - jest uczciwy, sprawiedliwy, dręczą go wyrzuty sumienia. Ale jednocześnie, uciekając z Łachnowskim (były śledczy carskiej policji, obecnie naczelny porucznik Abwehry), nie porzuca swojego odpowiednika, który skręcił sobie nogę, by się bronić, ale pomaga mu w bezpieczne miejsce. Sam Lakhnovsky można nazwać przeciwieństwem Fiodora: dosłownie wylewa obietnice wszystkiego najlepszego dla Fiodora, gdyby tylko ocalił swoją bezwartościową duszę. Warto zauważyć, że Fedor wyszedł na front nie z osobistych przekonań, ale próbował uciec od zamieszania w życiu osobistym. Vadim Spiridonov swoją genialną grą najwyraźniej pokazał Fiodora Savelyeva - prostego młodego chłopa ze swoimi słabościami i zasługami.
Rolę Iwana Savelyeva grał N.Iwanow.Iwan Savelyev stał się najbardziej realnym obrazem Rosjanina - otwartego, odważnego, bezinteresownego. Zdolny do przekroczenia siebie dla dobra Ojczyzny, Iwan w czasie wojny na froncie szukał spotkania z Fedorem, aby spojrzeć mu w oczy, w oczy zdrajcy Ojczyzny, zdrajcy rodziny. Ivan, pomimo rodzinnych powiązań z Fedorem, zabija go. Nikołaj Iwanow najdokładniej grał rolę Iwana Sawieliewa.
Rola Anny Kaftanovej trafiła do A.Rogovtsevy.Anna była córką bogacza Kaftanowa, Iwan był w niej zakochany, a Fiodor, który później został jej mężem, chciał tylko związać się z bogatym Kaftanowem. Ada Rogovtseva dość zwięźle i dokładnie przedstawiła córkę bogatego mężczyzny, a później - wierną żonę nie do końca wiernego męża.
Klasyfikacja serii
Według współczesnych epos wyszedłznakomity. Film „Eternal Call” (aktorzy grający główne role byli dalecy od polityki) nie wyglądał na „propagandę”. Reżyserzy pokazali wady wczesnego sowieckiego reżimu, wszystkie wady rządów cara i Białej Gwardii. Jednak wraz z niedociągnięciami „czerwonego” rządu, filmowcy pokazali korzyści, jakie rząd radziecki przyniósł ludziom. W eposie najbardziej zwięźle pokazano relacje międzyludzkie. Odbijają się także ludzkie wady: zawiść, dwulicowość, podłość. Przedstawia losy małej wioski, w której rozgrywane są całkiem spore „pasje”.
Wniosek
Film „Eternal Call” (aktorzy, ich postacie, wszyscyekipa filmowa cieszyła się ogromną popularnością w ZSRR) okazał się wyjątkowy. Film, mimo że został nakręcony w drugiej połowie XX wieku, wzbudza pewne zainteresowanie współczesnego młodego pokolenia. Głównymi czynnikami sukcesu eposu są realistyczna fabuła, genialna gra aktorów i dramat wydarzeń. Nie sposób nie wspomnieć o powieści, na podstawie której nakręcono filmowy epos, bo na swój sposób była genialna.
Podsumowując powyższe, można śmiało powiedzieć, że „Wieczny zew” to największe dzieło sowieckich filmowców, zasługujące na uwagę w każdym momencie.
