W dobie gier i filmów online niewiele osób czyta książki.Ale jasne ujęcia znikną z pamięci za kilka minut, ale literatura klasyczna, czytana od wieków, zostanie zapamiętana na zawsze. Nieracjonalne jest pozbawianie się możliwości cieszenia się nieśmiertelnymi kreacjami geniuszy, ponieważ przynoszą one nie tylko estetyczną przyjemność, ale także odpowiedzi na wiele pytań, które nie straciły ostrości po setkach lat. Do takich diamentów światowej literatury należy „Hamlet”, którego krótka relacja czeka na Was poniżej.
O Szekspirze. „Hamlet”: historia stworzenia
Geniusz literatury i teatru urodził się w 1564 rokuochrzczony 26 kwietnia. Ale dokładna data urodzenia nie jest znana. Biografia niesamowitego pisarza obrosła wieloma mitami i domysłami. Być może powodem tego jest brak dokładnej wiedzy i zastąpienie ich spekulacjami.
Wiadomo, że mały William dorastał w zamożnymrodzina. Od najmłodszych lat uczęszczał do szkoły, ale nie mógł jej skończyć z powodu zaistniałych trudności materialnych. Wkrótce przeprowadzi się do Londynu, gdzie stworzy Szekspirowskiego „Hamleta”. Opowieść o tragedii ma na celu skłonienie uczniów, studentów, ludzi kochających literaturę do przeczytania jej w całości lub pójścia na spektakl o tym samym tytule.
Tragedia oparta jest na "wędrującej" fabuleDuński książę Amlet, którego wujek zabił swojego ojca, aby przejąć państwo. Początki fabuły krytyki zostały znalezione w duńskich annałach gramatyki saksońskiej, datowanych na około XII wiek. W trakcie rozwoju sztuki teatralnej nieznany autor tworzy dramat oparty na tej fabule, zapożyczając go od francuskiego pisarza François de Bolford. Najprawdopodobniej to w teatrze Szekspir rozpoznaje ten wątek i tworzy tragedię „Hamlet” (patrz krótka relacja poniżej).
Pierwszy akt
Krótkie przedstawienie Hamleta aktami da wyobrażenie o fabule tragedii.
Akt zaczyna się rozmową między dwoma oficerami, Bernardoi Marcellus, że widzieli w nocy ducha, który jest bardzo podobny do zmarłego króla. Po rozmowie widzą ducha. Żołnierze próbują z nim rozmawiać, ale duch im nie odpowiada.
Następnie czytelnik widzi obecnego króla Klaudiusza,i Hamlet - syn zmarłego króla. Klaudiusz mówi, że poślubił Gertrudę, matkę Hamleta. Dowiedziawszy się o tym Hamlet jest bardzo zdenerwowany. Wspomina, jakim godnym właścicielem był jego ojciec, królewskim tronem i jak jego rodzice kochali się nawzajem. Od jego śmierci minął zaledwie miesiąc, a jego matka wyszła za mąż. Przyjaciel księcia, Horatio, mówi mu, że widział ducha, szaleńczo podobnego do jego ojca. Hamlet postanawia pójść na nocną wartę z przyjacielem, aby zobaczyć wszystko na własne oczy.
Brat oblubienicy Hamleta, Ofelii, Laertes, odchodzi i żegna się z siostrą.
Hamlet widzi ducha na peronie dyżurnym.To jest duch jego zmarłego ojca. Informuje syna, że zmarł nie z powodu ukąszenia węża, ale ze zdrady swojego brata, który objął jego tron. Klaudiusz wlał sok z lulka do uszu brata, który go zatruł i natychmiast zabił. Ojciec prosi o pomszczenie morderstwa. Później Hamlet przekazuje krótką opowieść o tym, co usłyszał, swojemu przyjacielowi Horatio.
Drugi akt
Polonius rozmawia ze swoją córką Ofelią.Jest przerażona, odkąd zobaczyła Hamleta. Miał bardzo dziwny wygląd, a jego zachowanie wskazywało na silne zmieszanie ducha. Wiadomość o szaleństwie Hamleta rozchodzi się po całym królestwie. Poloniusz rozmawia z Hamletem i zauważa, że pomimo pozornego szaleństwa rozmowy księcia są bardzo logiczne i konsekwentne.
Jego przyjaciele Rosencrantz przyjeżdżają do Hamleta iGuildenstern. Mówią księciu, że do miasta przybył bardzo utalentowany aktorski trup. Hamlet prosi ich, aby powiedzieli wszystkim, że postradał zmysły. Dołącza do nich Polonius, a także relacjonuje aktorów.
Trzeci akt
Claudius pyta Guildenstern, czy zna przyczynę szaleństwa Hamleta.
Razem z królową i Poloniuszem postanawiają umówić się na spotkanie Hamleta z Ofelią, aby zrozumieć, czy nie wariuje z miłości do niej.
W tym akcie Hamlet wypowiada swój błyskotliwy monolog „Być albo nie być”. Retelling nie odda całej istoty monologu, zalecamy przeczytanie go samodzielnie.
Książę negocjuje coś z aktorami.
Przedstawienie się zaczyna.Aktorzy wcielają się w króla i królową. Spektakl został poproszony przez Hamleta o odegranie roli, bardzo krótkie opowiadanie aktorom o ostatnich wydarzeniach pozwoliło im pokazać na scenie okoliczności śmierci ojca Hamleta. Król zasypia w ogrodzie, zostaje otruty, a przestępca zdobywa zaufanie królowej. Klaudiusz nie może znieść takiego widoku i nakazuje przerwać spektakl. Wyjeżdżają z królową.
Guildenstern przekazuje Hamletowi prośbę matki, aby z nią porozmawiał.
Claudius informuje Rosencrantza i Guildensterna, że chce wysłać księcia do Anglii.
Polonius chowa się za zasłonami w pokoju Gertrudy i czeka na Hamleta. Podczas ich rozmowy duch ojca pojawia się księciu i prosi, aby nie przerażać matki swoim zachowaniem, ale skupić się na zemście.
Hamlet uderza mieczem w ciężkie zasłony i przypadkowo zabija Poloniusza. Wyjawia matce straszną tajemnicę dotyczącą śmierci ojca.
Akt czwarty
Czwarty akt tragedii obfituje w tragiczne wydarzenia. Coraz częściej, innym wydaje się, że książę Hamlet traci rozum (krótkie powtórzenie aktu 4 da dokładniejsze wyjaśnienie jego działań).
Rosencrantz i Guildenstern pytają Hamleta, gdzie jest ciało Poloniusza. Książę im tego nie mówi, zarzucając dworzanom, że zabiegają tylko o przywileje i łaski króla.
Ofelia zostaje przyprowadzona do królowej. Dziewczyna oszalała z tego doświadczenia. Laertes wrócił potajemnie. Wraz z grupą wspierających go ludzi złamał straż i rusza do zamku.
Horatio przynosi list od Hamleta, w którym jest napisane, że statek, na którym pływał, został schwytany przez piratów. Książę jest w ich niewoli.
Król mówi Laertesowi, który stara się pomścić śmierć ojca, który jest winny jego śmierci, mając nadzieję, że Laertes zabije Hamleta.
Królowej dowiaduje się, że Ofelia umarła. Utonęła w rzece.
Piąty akt
Opisano rozmowę dwóch grabarzy. Uważają Ofelię za samobójstwo i potępiają ją.
Na pogrzebie Ofelii Laertes rzuca się do dołu. Hamlet też tam skacze, szczerze cierpiąc z powodu śmierci swojego byłego kochanka.
Po Laertesie i Hamlecie idź na pojedynek.Ranią się nawzajem. Królowa bierze od Klaudiusza kielich przeznaczony dla Hamleta i wypija go. Miska jest zatruta, Gertrude umiera. Broń, którą przygotował Klaudiusz, również jest zatruta. Zarówno Hamlet, jak i Laertes już odczuwają skutki trucizny. Hamlet zabija Klaudiusza tym samym mieczem. Horatio sięga po zatrutą szklankę, ale Hamlet prosi go, aby przestał ujawniać wszystkie sekrety i oczyścić swoje imię. Fortinbras odkrywa prawdę i nakazuje pochować Hamleta z honorami.
Po co czytać krótkie opowiadanie historii „Hamlet”?
To pytanie często niepokoi współczesnych uczniów. Zacznijmy od postawienia pytania. Nie jest całkiem poprawnie ustawiony, ponieważ Hamlet to nie opowieść, jego gatunek to tragedia.
Jej głównym tematem jest temat zemsty.Może się to wydawać nieistotne, ale jego istota to tylko wierzchołek góry lodowej. W rzeczywistości w Hamlecie przeplata się wiele podtematów: lojalność, miłość, przyjaźń, honor i obowiązek. Trudno znaleźć osobę, która po przeczytaniu tragedii pozostała obojętna. Innym powodem, dla którego warto przeczytać to nieśmiertelne dzieło, jest monolog Hamleta. „Być albo nie być” było wypowiadane tysiące razy, oto pytania i odpowiedzi, które po prawie pięciu wiekach nie straciły ostrości. Niestety, krótkie powtórzenie nie odda całego emocjonalnego zabarwienia dzieła. Szekspir stworzył Hamleta na podstawie legend, ale jego tragedia przerosła źródła i stała się światowym arcydziełem.
